Toν Δεκέμβριο του 2014 η Αθήνα απέκτησε ηλεκτρονικό εισιτήριο μέσω κινητού τηλεφώνου για τις αστικές συγκοινωνίες. Μια απλή εφαρμογή έδινε τη δυνατότητα σε όποιον ήθελε να εκδώσει ηλεκτρονικά εισιτήριο, να το φορτίσει άμεσα μέσω του κινητού του και να το χρησιμοποιήσει σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Τον Οκτώβριο του 2017 η εφαρμογή καταργήθηκε λόγω ασυμβατότητας με το νέο σύστημα εισιτηρίων στις συγκοινωνίες της Αθήνας. Παρά τις υποσχέσεις ότι σύντομα θα δημιουργούνταν νέα εφαρμογή, δυο χρόνια μετά η Αθήνα είναι ίσως από τις λίγες μεγαλουπόλεις που δεν μπορεί κάποιος, κάτοικος ή τουρίστας, να βγάλει εισιτήριο από το κινητό του τηλέφωνο.
Η ηλεκτρονική διακίνηση εγγράφων έχει νομοθετηθεί στο δημόσιο από το 2011. Έκτοτε παρά τις προεκλογικές και μετεκλογικές εξαγγελίες, αλλά και τις διαβεβαιώσεις για εξοικονόμηση σχεδόν μισού δισ. ευρώ από τον πρώτο χρόνο παραμένει όνειρο μακρινό. Τι κι αν ανακοινώθηκε πάλι το 2016; Τι κι αν εξαγγέλθηκε ότι θα είχε εφαρμοστεί σε 22.000 υπηρεσίες μέχρι το τέλος του 2018; Τι κι αν τέθηκε νέο χρονοδιάγραμμα με ορίζοντα το 2019; Η νεότερη απόφαση προσδιορίζει την εφαρμογή της εντός του 2020 και βλέπουμε…
Έτερο παράδειγμα η ηλεκτρονική πύλη EΡΜΗΣ (ermis.gov.gr) που λειτουργεί από το 2010 και μέσω της οποίας μπορεί κάποιος να εκδώσει πάνω από 100 έγγραφα του δημοσίου ηλεκτρονικά, αλλά και να ενημερωθεί για χιλιάδες άλλα και μάλιστα σε 4 γλώσσες. Και παρότι λειτουργεί από το 2010 ελάχιστοι τη γνωρίζουν. Από 8 εκατομμύρια αιτήματα σε ΚΕΠ το 2018, μόλις 33 χιλιάδες έγιναν μέσω της πλατφόρμας αυτής που λειτουργεί υποδειγματικά ως ψηφιακό ΚΕΠ.
Τα τελευταία δυο χρόνια έχουν αναληφθεί ενδιαφέρουσες πρωτοβουλίες, κυρίως από το υπουργείο ψηφιακής πολιτικής. Υπηρεσίες cloud για τα υπουργεία, ψηφιακή υπογραφή, superfast broadband internet, νέες αναβαθμισμένες ταυτότητες, διαλειτουργικότητα στα διόδια των εθνικών οδών. Αποφάσεις κι έργα που αν εφαρμοστούν ίσως φέρουν τη χώρα μας πιο κοντά στην τεχνολογική επανάσταση που συντελείται σε όλο τον πλανήτη.
Για το νέο ηλεκτρονικό κράτος έχουν δαπανηθεί τεράστια ποσά από κοινοτικά προγράμματα, ΕΣΠΑ, αλλά κι εθνικούς πόρους. Αλλά σχεδόν ποτέ δεν είχε προβλεφθεί το πιο σημαντικό. Ότι δεν αρκεί να ανακοινώσεις, να σχεδιάσεις και να υλοποιήσεις μια καινοτομία. Αυτό που κυρίως χρειάζεται είναι να διασφαλίσεις με κάθε τρόπο την καθολική εφαρμογή της, από εργαζόμενους στο δημόσιο και πολίτες, τη συντήρηση και την εξέλιξη της και να μην περιοριστείς στο πρόσκαιρο πολιτικό κι επικοινωνιακό όφελος…
