Κι εκεί που πηγαίναμε στις εκλογές με τον πληθωρισμό, την ακρίβεια, άντε και τον Ερντογάν, αλλά και με την έλλειψη φαρμάκων, δηλαδή τα σιγουράκια, να σου πετάγονται οι Βρετανοί, μας πασάρουν περιέργως πως και γιατί τώρα τα Γλυπτά του Παρθενώνα και το πολιτικό σύστημα καταλαμβάνεται από πανικό και υστερία.
Και μόνο η σκέψη ότι ο Μητσοτάκης μπορεί με κάποια συμφωνία, που πιθανόν να μη θίγει τις κόκκινες γραμμές των δύο κρατών, να αναγγείλει εκλογές και την επιστροφή, κάποια στιγμή των γλυπτών, δημιουργεί τέτοια ένταση που κάνει τις Καρυάτιδες να χαμογελούν ειρωνικά!
Και μόνο οι σπασμωδικές αντιδράσεις του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να υπάρχει τίποτε το δεδομένο, έχει δώσει πόντους νίκης στον Μητσοτάκη. Και είμαστε ακόμη στο πουθενά...
Και εάν, πάντα υποθετικά, οι Βρετανοί, λέμε, μετά από αιώνες τύψεων μας επέστρεφαν (υποθετική σκέψη, χωρίς να λαμβάνονται υπόψιν τα νομικά ζητήματα) τα Γλυπτά, θα τα δεχόμασταν ή όχι; Αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις της Αντιπολίτευσης μάλλον όχι. Γιατί; Διότι θα κέρδιζε ο Μητσοτάκης. Κύριος οίδε, εάν κάποια στιγμή ο Πρωθυπουργός φωτογραφηθεί με φόντο τα Γλυπτά που θα σημάνει αντιστοίχως μεγάλο προεκλογικό ρούμπο θεωρείται βέβαιη η επίκληση όλου του πακέτου περί προδοσίες, μειοδοσίας κι άλλων πράσινων αλόγων που έχει πάντα στο συρτάρι της η ετοιμοπόλεμη αντιπολίτευση. Άλλωστε έχουν ήδη ξεκινήσει.
Στις αστειότητες που ακούγονται αυτές τις ημέρες, με αφορμή τα δημοσιεύματα του Βρετανικού Τύπου, ξεχωριστή θέση κατέχει ο ισχυρισμός ότι οι διαπραγματεύσεις είναι μυστικές. Λες κι όταν Τσίπρας, Ζάεφ, Κοτζιάς και Καμμένος συζητούσαν μυστικά για την προετοιμασία της Συμφωνίας των Σκοπίων, (εάν επιθυμείτε Συμφωνία των Πρεσπών) είχαν κάνει βούκινο το σχέδιο τους. Προφανώς και συνέβη ακριβώς το αντίθετο, γιατί αυτό λέει η λογική ότι πρέπει να γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις.
Απορίας άξιο, τελικά, τι παλεύουμε τα τελευταία σαράντα χρόνια με την εκστρατεία που άρχισε η Μελίνα Μερκούρη; Να ταπεινώνουμε τους Βρετανούς ώστε, παραδεχόμενοι την κλοπή του λόρδου Έλγιν, να πακετάρουν τα Γλυπτά για την Αθήνα; Για τον, όπως θέλει να αυτοπροβάλλεται, δήθεν δεινό διαπραγματευτή της Συμφωνίας των Σκοπίων Α. Τσίπρα, έννοια διαπραγμάτευσης με τους Βρετανούς δεν υφίσταται για το θέμα των Μαρμάρων. Δηλαδή, εάν η Ιστορία του έδινε την ευκαιρία να είναι στη θέση του Μητσοτάκη, εκείνος θα αρνείτο να μπει στο ζήτημα. Και θα έτρεχε αμέσως στην αγκαλιά της Προέδρου των Αρχαιολόγων-Δημοσίων Υπαλλήλων να του επιδείξει το «θραύσμα» με τη βρισιά κατά Μητσοτάκη.
Η Ιστορία φυσικά έχει πολύ χιούμορ. Και τα έφερε έτσι ώστε η Υπουργός σήμερα Πολιτισμού Λ. Μενδώνη, την προσωπικότητα της οποίας έχει κατακρεουργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, να θυμάται η ίδια από πρώτο χέρι την προσπάθεια που έκανε η Μελίνα Μερκούρη, τότε.
Προς το παρόν, περισσότερη νηφαλιότητα δεν θα έβλαπτε τον Αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ...
Χωρίς τίποτε το δεδομένο χάρισαν νίκη στον Μητσοτάκη!
Και μόνο οι σπασμωδικές αντιδράσεις του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να υπάρχει τίποτε το δεδομένο, έχει δώσει πόντους νίκης στον Μητσοτάκη. Και είμαστε ακόμη στο πουθενά...