Και μόνον η λέξη «παλαιό» ενέχει αρνητικά χαρακτηριστικά. Και επειδή η ελληνική γλώσσα διαθέτει έντονη μουσικότητα και χρώματα, ενοχοποιείται ακόμη περισσότερο. Ίσως να διαφωνώ, αλλά αυτό είναι μια μεγάλη συζήτηση. Για να προχωρήσεις στο «νέο» οφείλεις να διατηρείς τις αξίες του «παλαιού». Είναι αρχή αδιαμφισβήτητη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη γνώμη μου, γράφει τις τελευταίες σελίδες μια μεγάλης πορείας. Με όσα λάθη, πολλά είναι η αλήθεια, και ακόμη περισσότερες καθυστερήσεις, κλείνει τον ιστορικό του κύκλο. Και αυτό ήταν ξεκάθαρο στη χθεσινή ομιλία του Στέφανου Κασσελάκη. Η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας, βιώνει τους πόνους, της εγκυμοσύνης. Και, όπως στην ιατρική έτσι και στην Δημοκρατία, τίποτα δεν πεθαίνει αν δεν πεθάνει. Για να χρησιμοποιήσω, στα ελληνικά, ένα αμερικανικό πολιτικό δόγμα. Το θέμα είναι ποιες αλλαγές, με ποια πρόσωπα και με ποιους όρους. Διότι στην πολιτική, η ιδεολογική ταυτότητα και το πολιτικό πρόσημο, όσο και αν ζούμε στην εποχή της επικοινωνίας, είναι η βάση του κοινωνικού συμβολαίου. Χαρακτηριστικό του τέλους είναι και το γεγονός πως εντός πέντε μηνών, ο ΣΥΡΙΖΑ εισέρχεται εκ νέου σε εκλογή προέδρου. Είναι πολιτικά ιστορικό παράδοξο.
Αν επικρατήσει ο κ. Κασσελάκης στις εσωκομματικές εκλογές, τότε, ο ΣΥΡΙΖΑ και τυπικώς θα κλείσει τον κύκλο του. Θα δημιουργηθεί ένα νέο κόμμα, με άλλα χαρακτηριστικά, με διαφορετική πολιτική ταυτότητα και με άλλον τίτλο. Δεν γνωρίζω αν θα είναι δυνατή, η επανακρατικοποίηση της ΔΕΗ, ή ο έλεγχος τραπεζών ή η αλλαγή των «αρμών» της εξουσίας. Εκτός αν σκίσουμε για μια ακόμη φορά, τους βασικούς κανόνες της ευρωπαϊκής οικονομίας. Αλλά αυτή είναι, επίσης, μια άλλη συζήτηση. Το σίγουρο είναι πως η επανεκλογή του νυν προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, θα σηματοδοτήσει και την έναρξη ενός νέου κόμματος.
Αυτό, όμως, που «γεννιέται» κατά τη γνώμη μου, είναι η δημιουργία δυο βασικών πόλων του πολιτικού συστήματος. Κεντροδεξιά και κεντροαριστερά. Δεν γνωρίζω για την ηγεσία της δεύτερης και ποιος θα είναι εκείνος που θα συσπείρωσει την ευρύτερη παράταξη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τα όσα συμβαίνουν στην αντίπερα όχθη, φαίνεται πως κερδίζει επιπλέον πολιτικό χρόνο. Ικανό και αναγκαίο, όχι τόσο για το αποτέλεμα των εκλογών του 2027 αλλά για τη δημιουργία του ευρωπαϊκού κεντροδεξιού χώρου.
Αυτό ήταν το «παλαιό» και αυτό είναι το «νέο».
