Σειρά αντιδράσεων από μερίδα του πολιτικού κόσμου, προκάλεσε το νομοσχέδιο για την νομιμοποίηση των μεταναστών τόσο εντός της κυβερνώσας παρατάξεως όσο και εκτός. Το θέμα, όμως, ξεπερνάει κατά πολύ, τις όποιες ιδεολογικές ανησυχίες υπάρχουν.
Και είναι λογικό να υπάρχουν; Στα κόμματα εξουσίας λειτουργούν τράπεζες προβληματισμού, σκέψεων ή ακόμη και συνιστώσες. Στους Δημοκρατικούς για παράδειγμα, των ΗΠΑ, ενυπάρχουν έντονοι προβληματισμοί αλλά και αναγνωρισμένες τάσεις από συγγενείς απόψεις με τους Ρεπουμπλικάνους όσο και τάσεις στα όρια της αριστερής σοσιαλοδημοκρατίας, για να μιλήσουμε όρους ευρωπαϊκής πολιτικής.
Στην Ευρώπη, οι διαφορετικές απόψεις υπάρχουν και εντός των κυβερνητικών σχηματισμών και εντός των κυρίαρχων κομμάτων των συνασπισμών. Όπως, για παράδειγμα στο σοσιαλοδημοκρατικο κόμμα της Γερμανίας. Αλλά και εντός της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς. Οι εσωτερικές συγκρούσεις στην Ελλάδα μοιάζουν με συναντήσεις γευμάτων, μπροστά σε αυτά που συμβαίνουν στα ευρωπαϊκά κόμματα εξουσίας. Εξάλλου από μόνος του ο ορισμός «κόμμα εξουσίας» ισοδυναμεί με ένα τεράστιο πολιτικό μωσαϊκό.
Το ίδιο συμβαίνει και εντός της ΝΔ. Μιας μεγάλης παράταξης που δεν ψηφίζεται αποκλειστικά και μόνον από το συντηρητικό κόσμο, όπως απέδειξαν και οι πρόσφατες εθνικές εκλογές. Ειρήσθω εν παρόδω πως το μεγάλο ποσοστό του 41%, δεν θα υπήρχε εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είχε απευθυνθεί σε πολίτες εκτός των ορίων της κεντροδεξιάς.
Όμως το νομοσχέδιο για την νομιμοποίηση των μεταναστών, ενέχει κυρίως στοιχεία οικονομικά. Η έλλειψη προσωπικού προκαλεί σοβαρούς κινδύνους για την υλοποίηση των μεγάλων έργων. Ταυτοχρόνως δημιουργεί και ακρίβεια στην ευρύτερη αγορά. Επίσης, στους παράγοντες και σε επιχειρηματίες δημιουργεί ασφυξία και οικονομικό αδιέξοδο καθώς τα μεγάλα projects που έχουν αναλάβει, καθυστερούν από την έλλειψη όχι μόνον εργατικών χεριών αλλά και εξειδικευμένου προσωπικού. Οι ειδήμονες της οικονομίας διακρίνουν και προοπτικά την εκτίναξη του πληθωρισμού.
Βεβαίως και οι προβληματισμοί είναι σοβαροί. Όπως για παράδειγμα ο φόβος των «εισαγόμενων εξτρεμιστών». Δηλαδή τόσα χρόνια στην Ευρώπη δεν περνούσαν με πολλούς τρόπους οι τρομοκράτες; Δεν ασκούταν ιδεολογικός πειθαναγκασμός και ψυχολογική βία, μετατρέποντας πολίτες σε κινούμενες βόμβες; Μειώθηκε ή αυξήθηκε το θέμα της τρομοκρατίας; Και πότε εμφανίζεται σε έξαρση;
Κοντολογίς το σχετικό νομοσχέδιο αποτελεί ένα μεγάλο βήμα για την οικονομία της χώρας ενώ είναι και ένα ιστορικό τείχος απέναντι στο «αυγό του φιδιού» που είναι μια απειλή για τη μεγάλη ευρωπαϊκή κοινοβουλευτική δημοκρατία.
