Ο διάλογος που έχει αναπτυχθεί στα κόμματα για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών μόνο θετικός μπορεί να είναι. Ακόμη και αν, στην υποτιθέμενη περίπτωση καταψηφιστεί το σχετικό νομοσχέδιο , η συζήτηση και στα κόμματα και στην κοινωνία , αφήνει ένα σοβαρό «παρελθον».
Στη ΝΔ η συζήτηση αποκτά ευρύτερα χαρακτηριστικά και ειδικό βάρος. Υπό την έννοια πως ο χώρος της συντηρητικής παράταξης είναι αναμενόμενο να έχει τις μεγαλύτερες αντιρρήσεις. Και λογικό και σωστό. Λογικό διότι δεν είναι εύκολο και για τους βουλευτές που δεν είναι αλεξιπτωτιστές σε αυτήν την κοινωνία και σωστό διότι εκ της πολιτικής τους ρίζας απαιτείται να κάνουν μεγαλύτερη «διαδρομη» για να πείσουν τους ψηφοφόρους και οπαδούς να αλλάξουν στάση.
Ο εσωτερικός πολιτικός διάλογος , και δεν είναι μασάζ , προωθεί μια διαφορετική αντιμετώπιση. Και εσωκομματικά και σε επίπεδο οπαδών. Αυτός ο κοινοβουλευτικός εσωτερικός διάλογος μεταφέρεται και στους ψηφοφόρους. Είτε βρίσκονται στην Αθήνα είτε στα Σφακιά...
Είναι και αναγκαίος διότι υπάρχει ανάγκη ουσιαστική πλέον να διαμορφωθεί μια νέα στάση της πολιτείας απέναντι στα ανθρώπινα δικαιώματα. Προστασία και ισονομία είναι από τος βασικές αρχές του γαλλικού διαφωτισμού και ουχι της σοβιετικής επανάστασης. Ο δρόμος προς τη δίκαιη αντιμετώπιση όλων των πολιτών δεν ήταν ποτε στρωμένος με ροδοπέταλα. Αλλά μόνον με το διάλογο τον ανοιχτό και το δημοκρατικό αλλάζουν οι αντιλήψεις. Όσος χρόνος και αν απαιτείται. Είναι μονόδρομος οι αλλαγές. Εξαλλου στην Ευρώπη οι συντηρητικές κυβερνήσεις πρωταγωνίστησαν σε παρόμοιες κοινοβουλευτικές αποφάσεις. Το ζήτημα δεν είναι ο εσωκομματικός διάλογος αλλά η ουσία του διαλόγου και στην κοινωνία. Και υπό αυτή την έννοια μόνο θετικό μπορεί να είναι.
Και αν στην συντηρητική παράταξη υπάρχουν ζητήματα στην αριστερά πως είναι δυνατόν να υπαρχουν; Αυτό είναι ένα ζητημα..
