Πολλοί υποστηρίζουν πως στις επερχόμενες ευρωεκλογές θα επιβεβαιωθεί το αυτονόητο. Δηλαδή η απόλυτη πρωτοκαθεδρία της ΝΔ. Μπορεί, αλλά αυτό προϋποθέτει την επιβεβαίωση της. Οι δημοσκοπικές καταγραφές προσώρας ενισχύουν τη πιθανότητα αυτή.
Πολλοί, επίσης, υποστηρίζουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι δεύτερο κόμμα και σε μεγάλη απόσταση από το ΠΑΣΟΚ. Μπορεί αλλά αυτό και αν έχει ανάγκη επιβεβαίωσης. Υπό την έννοια πως οι δημοσκοπικές καταγραφές, επίσης, το αναδεικνύουν αλλά ταυτοχρόνως δεν αποκλείουν και τη σκληρή κόντρα για την κατάκτηση της δεύτερης θέσης.
Αρκετοί, θεωρούν πως η διαβόητη δεύτερη θέση ανήκει στο ΠΑΣΟΚ, που μπορεί να μην πηγαίνει όπως θα ήθελε στις δημοσκοπήσεις αλλά ως ΠΑΣΟΚ, πάντα μπορεί να ανατρέψει έστω και την τελευταία στιγμή τα αρνητικά σημάδια. Εξάλλου ο Νίκος Ανδρουλάκης μοιάζει να κάνει το μεγαλύτερο αγώνα του. Μέχρι τον επόμενο, όπως λένε τα στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη.
Κάποιοι εκτιμούν πως υπό προϋποθέσεις το ΚΚΕ δύναται να είναι η έκπληξη των εκλογών και να καπαρώσει την τέταρτη θέση, με βλέψεις για την τρίτη. Αυτό και αν απαιτεί επιβεβαίωση. Αυτό δεν είναι αυτονόητο.
Για τον κ. Βελόπουλο τα πράγματα δείχνουν να δυσκολεύουν αλλά φαίνεται πως στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας να διατηρεί ένα πολύ ισχυρό ποσοστό αν και απειλείται και από την κ. Λατινοπούλου. Εδώ δεν υπάρχει ούτε αυτονόητο ούτε τίποτα…
Το μέγα ερωτηματικό είναι τα μικρότερα κόμματα στον χώρο της αριστεράς. Αν κάπου απαιτείται επιβεβαίωση των δημοσκοπικών καταγραφών είναι σε αυτό το χώρο. Όπως και για τον Ανδρέα Λοβέρδο. Ο θάνατος σου, η ζωή μου…
Τα αυτονόητα ή μη, όμως, απαιτούν απόδειξη. Η αποχή, για παράδειγμα δεν είναι απόδειξη. Είναι αδιαφορία, είναι αποφυγή, είναι πολιτικός μηδενισμός που καταλήγει στη φράση «όλοι ίδιοι είστε». Κανείς δεν είναι ίδιος. Κανένα πολιτικό κλίμα, καμία πολιτική προσωπικότητα καμία ιδεολογία δεν είναι ίδια. Κανείς άνθρωπος, καμία σχέση.
Και αυτό απαιτεί το αυτονόητο: την απόδειξη της συμμετοχής…
