Ένας κανόνας στην πολιτική, λέει πως μια κυβέρνηση μπορεί να κάνει μεταρρυθμίσεις μόνο τον πρώτο χρόνο μετά τις εκλογές. Διότι από τον δεύτερο χρόνο, αρχίζει να μετρά το πολιτικό κόστος σε κάθε βήμα της, με στόχο την επανεκλογή της.
Τον κανόνα αυτό ασπάζεται κι ο πρωθυπουργός ο οποίος έχει ζητήσει από τους υπουργούς του να φέρουν στην Βουλή όλες τις μεταρρυθμίσεις μαζί.
Εκτός σχεδίου δόμηση, θέσπιση μη κρατικών πανεπιστημίων, επιστολική ψήφος, γάμος ομόφυλων ζευγαριών, αλλαγή του χάρτη της Δικαιοσύνης, είναι μόνο μερικές από τις νομοθετικές πρωτοβουλίες που προωθεί άμεσα η κυβέρνηση στη Βουλή. ‘Όλες σωστές. Όλες προς την θετική κατεύθυνση. Αλλά μέχρι να θεσπιστούν μήπως κάνουν άνω κάτω την κοινωνία;
Η καθιέρωση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, παρά τις αντιδράσεις, είναι μια πρόοδος για τον χάρτη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην χώρα. Αλλά έχει ήδη διχάσει την κοινή γνώμη και απειλεί και την Νέα Δημοκρατία με το πρώτο σοβαρό ρήγμα της στην κοινοβουλευτική ομάδα, επειδή η κυβέρνηση βιάστηκε να την νομοθετήσει.
Δεν διαφωνεί κανείς με την καθιέρωση της επιστολικής ψήφου σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις. Αλλά με τον τρόπο που το χειρίστηκε η κυβέρνηση, κατόρθωσε να ακυρώσει άλλη μια ευκαιρία ευρύτατης συναίνεσης, την οποία πρώτη από όλους θα καρπωνόταν η ίδια.
Ελάχιστοι διαφωνούν με την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων στην χώρα. Αλλά επειδή το νομοσχέδιο κατατίθεται στη Βουλή πριν μπει τάξη στα πανεπιστήμια κι η κυβέρνηση τολμήσει να συγκρουστεί μετωπικά με τους ταραξίες, οι φοιτητές κινδυνεύουν να χάσουν ένα εξάμηνο σπουδών με τους γονείς τους να απειλούν με προσφυγές στην Δικαιοσύνη.
Ελάχιστοι διαφωνούν με τις αλλαγές που προωθούνται για την Δικαιοσύνη. Αλλά επειδή δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμα οι απαιτούμενες υποδομές, υπάρχει ο κίνδυνος να παραλύσουν ακόμη περισσότερο τα δικαστήρια, αντί να επιταχυνθούν οι ρυθμοί απονομής της δικαιοσύνης.
Με άλλα λόγια, στις μεταρρυθμίσεις δεν αρκούν οι καλές προθέσεις. Χρειάζεται κι ένα σχέδιο προετοιμασίας τους. Χρειάζεται και μια μέθοδος υλοποίησης τους για να επιτευχθεί και το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, χωρίς να υπάρξουν κοινωνικές αναταραχές.
Αν η κυβέρνηση πιστεύει, πως επειδή δεν έχει ισχυρή αντιπολίτευση απέναντί της, μπορεί να κάνει ότι θέλει χωρίς να απειλείται από πολιτικό κόστος, διαπράττει τεράστιο λάθος.
Και θα το διαπιστώσει όταν η κοινωνία θα την τιμωρήσει στις ευρωεκλογές, επειδή κινήθηκε με αυτόν τον αλαζονικό τρόπο…
