Από τη μια οι αγρότες, από την άλλη οι φοιτητές και στο τέλος η ακρίβεια που σαρώνει. Κάτι δεν πάει καλά; Η κυβέρνηση βρίσκεται ενώπιον του φάσματος μιας κοινωνικής αντίδρασης ενώ κανείς δεν αποκλείει την έκρηξη, η οποία θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τους χειρισμούς της.
Και αν όλα αυτά είναι προς επίλυση, αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι η καθυστέρηση. Το προλαμβάνειν σώζει ζωές, λένε οι επιστήμονες της ιατρικής. Το ίδιο, βέβαια, ισχύει και στην πολιτική. Η κυβέρνηση, έδωσε, λένε αρκετοί, μεγάλο βάρος στο νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια, παρά σε όλα τα παραπάνω και ενδεχομένως. Προσωπικά θεωρώ σημαντική τη συζήτηση που έχει αναπτυχθεί για το εν λόγω νομοσχέδιο. Αλλά γιατί δεν μπορούσαν να γίνουν παράλληλα; Προφανώς διότι στην πολιτική διαχείριση το «κάθε πράγμα στον καιρό του». Η ενασχόληση με πολλά και διαφορετικά σημαντικά νομοσχέδια καταλήγει στην απαξίωση όλων ταυτοχρόνως.
Αλλά είναι λιγότερο σημαντικά το θέμα των αγροτών και οι καταλήψεις, όπως και η ακρίβεια; Υπήρξαν καθυστερήσεις; Και αν ναι, υπάρχουν περιθώρια διόρθωσης και αντιμετώπισης; Διότι προφανώς η είσοδος, για παράδειγμα, της αστυνομίας, στα πανεπιστήμια, μάλλον θα ανάψει ένα φυτίλι που ένας Θεός, ξέρει ποια βόμβα θα ενεργοποιήσει. Και κυρίως τα αποτελέσματα ενός ωστικού κύματος. Στην πολιτική όλα αποτελούν μια ενιαία αλυσίδα. Το να έρθει σε σύγκρουση με τους αγρότες, μάλλον θα δημιουργήσει και μεγάλη κοινωνική αντίδραση. Η Θεσσαλία ζει κάτω από το νερό και σχέδιο ολοκληρωμένο δεν φαίνεται να υπάρχει. Όπως και η ακρίβεια που καλπάζει και δεν μοιάζει να φοβίζουν τα πρόστιμα που και σωστά είναι και καθυστερημένα ενδεχομένως.
Είναι σαφές και σωστό, όταν προκαλείται μια μεγάλη αντίδραση, η επιδίωξη είναι να τη μειώσεις και να την κατασβήσεις. Αυτή είναι η πρώτη κίνηση. Δεν θα υπήρχε, όμως, αυτή η ανάγκη ούτε η κινητοποίηση αν όλοι αντιλαμβανόντουσαν πως βρίσκεται σε εξέλιξη ένα μεγάλο και ευρύτερο σχέδιο ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού και στον αγροτικό κόσμο και στα ΑΕΙ και στις τιμές των προϊόντων. Απαιτείται η αλλαγή στη Θεσσαλία; Αν ναι, προϋποθέτει σχέδιο ολοκληρωμένο και για το παρόν και για το μέλλον. Ποιος θα αντιδρούσε εάν ταυτοχρόνως με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια αναδεικνύονταν και ένα νέο δημόσιο πανεπιστήμιο με ενίσχυση των κονδυλίων και με σύγχρονες αλλαγές στην δικοικηση και στις επιστήμες. Από το τι χρειαζόμαστε ως επιστημονικό προσωπικό έως τις ανάγκες της κοινωνίας;
Οι καθυστερήσεις δεν εδράζονται στην αντιμετώπιση των κινητοποιήσεων αλλά στην δημιουργία ενός νέου μοντέλου. Γιατί απλώς αυτό είναι το μέλλον...
