Ένα νομοσχέδιο που έχει προκαλέσει σειρά αντιδράσεων. Και όχι μόνον εντός της κυβερνώσας παρατάξεως. Μπορεί το επίσημο ΠΑΣΟΚ να δηλώνει υπέρ των δικαιωμάτων αλλά, θρυλείται πως και εκεί υπάρχουν κάποιες αντιρρήσεις. Όπως και σε άλλα κόμματα...
Είναι γεγονός πως ένα τέτοιο νομοσχέδιο προκαλεί. Κοινωνικές αντιδράσεις, πολιτικές πιέσεις, εκκλησιαστικά τροχοπέδη. Και ως ένα σημείο λογικό καθώς δεν είναι και το πιο εύκολο να αλλάξεις τα παραδοσιακά ειωθότα. Δεν είναι μόνο ο φόβος. Ούτε και η παραδοσιακή άρνηση στη διαφορετικότητα.
Σέβομαι τις αντιδράσεις. Κυρίως τις κοινωνικές αλλά και τις εκκλησιαστικές. Εξάλλου, όποιος δεν είναι χριστιανός δεν θα αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα. Η εκκλησία δίνει το απόλυτο δικαίωμα της ελεύθερης βουλήσεως. Η επιλογή της πίστης και η τήρηση των θρησκευτικών κανόνων αποτελεί, επίσης, ελεύθερη επιλογή.
Είναι, επίσης, σεβαστή η διαφωνία. Με τις αντιρρήσεις και τις διαφορετικές απόψεις, προωθούνται οι αλλαγές. Κυρίως οι πολιτικές και οι κοινωνικές. Κυρίως οι δεύτερες. Εμπλουτίζεται ο προβληματισμός, δημοσιοποιείται η διαφωνία και εμφανίζονται τα αντίθετα επιχειρήματα. Με άλλα λόγια επικοινωνία. Αυτό είναι και το σημαντικό του εν λόγω νομοσχεδίου. Οι αλλαγές δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Ούτε κάτι που δεν ξέραμε και ξαφνικά μαθαίνουμε. Τα ομόφυλα ζευγάρια είναι μια πραγματικότητα εδώ και χρόνια. Δεν είναι στην απομόνωση. Δεν κρύβονται. Δεν φοβούνται. Και αυτό είναι μια κοινωνική κατάκτηση. Ο καθένας επιλέγει ελεύθερα τη σεξουαλική του προτίμηση, χωρίς να ενοχλείται κανείς. Αλίμονο στη σύγχρονη εποχή, αν μας ενοχλεί το παιδί μας να είναι ευτυχισμένο με τις επιλογές του. Έχουν περάσει οι εποχές που η σεξουαλική επιλογή, η διαφορετική, ήταν κάτι σαν την λέπρα. Σαν ασθένεια. Σαν μίασμα. Εκτός αν ακόμη ο κρυφός μας πόθος, είναι το παιδί μας να είναι κατ' εικόνα και καθ' ομοιώση του εαυτού μας και των προτιμήσεων μας. Είναι τελείως διαφορετικός ο θεολογικός όρος και η σημασία του.
Το ζητούμενο του νομοσχεδίου, δεν είναι η πολιτική υπερψήφιση του. Ούτε η «ασφάλεια» των βουλευτών που δέχονται πιέσεις στις εκλογικές τους περιφέρειες, που κάποιες από αυτές, ενδεχομένως να είναι και λογικές, καθώς δεν είναι και το πιο εύκολο η αλλαγή της κοινωνικής κουλτούρας. Το ζητούμενο του νομοσχεδίου είναι η προάσπιση των δικαιωμάτων. Η προστασία της ελεύθερης επιλογής. Το δικαίωμα στην ίδια τη ζωή.
Μπορεί να υπάρχουν διαφωνίες για την παρένθετη μητέρα που εν δυνάμει ενυπάρχει ο κίνδυνος να μετατραπεί σε εμπόριο της ίδιας της γυνακείας φύσης.
Αλλά η τεκνοθεσία έχει και ένα θετικό στοιχείο: τα παιδιά να μεγαλώνουν με αγάπη σε οικία και όχι σε ιδρύματα. Αντιλαμβάνομαι τις δυσκολίες της συζήτησης. Και με σεβασμό μετέχω στις διαφωνίες. Αλλά είναι καιρός και σαν γονείς να δώσουμε στα ίδια μας τα παιδιά, το δικαίωμα των επιλογών. Όλων των επιλογών!
