Η πρόταση Τσακαλώτου για συνεργασία με τον Βαρουφάκη δεν ανέβασε, όπως φάνηκε, τον ενθουσιασμό στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Έγινε συζήτηση, όπως συνηθίζεται, εάν με την πρόταση Τσακαλώτου ήταν ήδη σύμφωνος ο Α. Τσίπρας ή απλώς ο επι των οικονομικών τέως υπουργός προσπαθούσε με μακιαβελικό τρόπο να σπρώξει σε ήττα τον αρχηγό στις προσεχείς εκλογές και να ανοίξει έτσι θέμα διαδοχής.
Άλλωστε η ειλικρινής Ε. Αχτσιόγλου έχει ξεκαθαρίσει, νωρίτερα, πως για την Αριστερά η «κανονικότητα δεν συμφέρει». Άρα ψηφίζοντας την απλή αναλογική ο Α. Τσίπρας επεδίωκε να κάνει μπάχαλο το πολιτικό σκηνικό και απλή αναλογική χωρίς τη συνεργασία Βαρουφάκη, ακροδεξιών, ψεκασμένων, αντιεμβολιαστών δεν έχει, προφανώς, νόημα. Η κουβέντα έκανε τον κύκλο της και ξεφούσκωσε. Η πλειονότητα των πολιτών δεν συγκινείται από την πολιτική ανοησία, ειδικά όταν μπροστά βλέπει φουρτούνες. Και στην περίπτωση ακόμη, που δεν αρέσκεται στη ΝΔ ή στον Μητσοτάκη αναζητεί σοβαρή εναλλακτική και όχι συνονθύλευμα τυχάρπαστων πολιτικών.
Και εκεί που έπεφτε, ξανά, σε τέλμα ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε βοήθεια του..κοινού από το εξωτερικό! Ανοιχτά θέση εναντίον της κυβέρνησης Μητσοτάκη πήρε ο υποτιθέμενος, για μια μερίδα Ελλήνων, δυναμικός ηγέτης Ερντογάν να καθαρίσει υπέρ Τσίπρα το εκλογικό ματς. Είναι μάλλον το καλύτερο πολιτικό δώρο που έχει δεχτεί ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης. Γεγονός είναι ότι στην τρέχουσα τριετία διακυβέρνησης ΝΔ, ο Πρόεδρος της Τουρκίας κάνει τα αδύνατα δυνατά όχι μόνο να στηρίξει αλλά και για να ενδυναμώσει τελικά, παρά τις περί του αντιθέτου προσπάθειες του, την κυβέρνηση της Ελλάδας. Υπενθυμίζουμε την εισβολή των μεταναστών που διέταξε τον Μάρτιο του '20 αλλά και την στρατιωτική κρίση στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο το καλοκαίρι του ίδιου έτους. Σκοπός του ήταν η αποσταθεροποίηση της Ελλάδας, αλλά οι απαντητικές ενέργειες της κυβέρνησης έφεραν το αντίθετο αποτέλεσμα.
Και με την πρόσφατη δήλωση του με την οποία συστήνει στους Έλληνες να ψηφίσουν υπέρ Τσίπρα απογείωσε τη μεγαθυμία του. Ερντογάν σαν επικεφαλής της προεκλογικής καμπάνιας Μητσοτάκη!
Στηρίζει δημοσίως Τσίπρα αλλά δουλεύει για τον Πρωθυπουργό. Και αυτή η πολιτική ασυναρτησία βρίσκει οπαδούς σε κάποια τμήματα της κοινωνίας, που θαυμάζουν ταυτοχρόνως Πούτιν, γοητεύονται από την ασυνεπή εξωτερική πολιτική, λατρεύουν να μισούν τη Δύση και να τρέχουν πίσω από αριστεροδεξιούς λαϊκιστές. Αρκεί να ακουμπά την..ψυχούλα τους και να φέρει πίσω τα όνειρα που τους..έκλεψαν.
Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι με γνώμονα το μειοψηφικό αυτό κοινό πολιτεύεται, μετά από τις πολλαπλές ήττες του 2019, ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα περίμενε κανείς πως θα αξιοποιούσε την κυβερνητική εμπειρία ώστε να ανέβει κατηγορία και να πιέσει τον Κ. Μητσοτάκη στο δικό του κοινό. Να διεμβολίσει δηλαδή, με σοβαρές κυβερνητικές προτάσεις, ο Α. Ταίπρας τη μεσαία τάξη την οποία η πρώτη φορά Αριστερά κατακρεούργησε φορολογικά. Αντιθέτως ο Πρόεδρος ΣΥΡΙΖΑ κάνει τη διαφορά και επιλέγει τον λαϊκισμό Πολάκη ως τακτική προσέλκυσης των ψηφοφόρων.
Οι περισσότεροι πολίτες βλέπουν με τρόμο την παλινόρθωση του τυχοδιωκτισμού. Εκείνοι που συνωθούνται στις τάξεις του δημοσκοπικού 30% και κάτι εξακολουθούν να βλέπουν με συμπάθεια τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά έχουν κι άλλες επιλογές στον ακροαριστερό και ακροδεξιό πολιτικό χώρο.
Συνεπώς η σοβαρότητα είναι ο κανόνας που καθορίζει τις πολιτικές θέσεις του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ. Το φθινόπωρο και ο χειμώνας του 2023 που θα ακολουθήσει προβλέπεται να αυξήσουν τις δυσκολίες στις επιχειρήσεις και στα νοικοκυριά. Η συνοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι στο φόρτε της. Στις κοινωνίες απλώνεται το αντιδυτικό ρεύμα και ο λαϊκισμός. Είναι λογικό οι κυβερνήσεις να φοβούνται. Οι συνθήκες δοκιμάζουν τους αρμούς μεταξύ των κρατών μελών και των ηγεσιών με τους λαούς.
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξακολουθεί να έχει αντίπαλο τον εαυτό της. Τους φόβους, τις αγωνίες και τις ανασφάλειες της έναντι των απαιτήσεων που διατυπώνει η πλειονότητα των πολιτών.
Πάντως, τα ποιοτικά ευρήματα των μηνιαίων δημοσκοπήσεων δίνουν τις απαντήσεις στα ζητούμενα των πολιτών. Αρκεί να μην αγνοούνται..
