«Μια η ντουντούκα, τέσσερις εμείς», ήταν ένα παλαιότερο σύνθημα των πανεπιστημιακών χρόνων. Ήταν η εποχή που στις γειτονιές και στις σχολές, η αφισοκόλληση ήταν ιερό καθήκον των μελών και η προστασία τους, ιερότερη. Γινόντουσαν μάχες, με ξυλοδαρμούς, αν τολμούσε κάποιος να κολλήσει αφίσα πάνω σε μια ήδη τοποθετημένη.
Προφανώς και στην Κουμουνδούρου δεν συμβαίνει το ίδιο σήμερα. Αλλά η αφίσα παραμένει ένα ιερό σύμβολο και η προστασία της ιερότερη. Δεν γνωρίζω με ακρίβεια τον αριθμό των αφισών με πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα που ύπαρχουν στα κεντρικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ. Σίγουρα, δεν ήταν πολλές. Αλλά ο αριθμός δεν έχει σημασία. Αυτό που φαίνεται πως ενδιαφέρει και, μάλιστα, τα μάλα είναι αν η αφίσα του πρώην ηγέτη του κόμματος, κατέβηκε και ύστερα από εντολή του Στέφανου Κασσελάκη. Και ήταν τόσο μεγάλο το ενδιαφέρον και η σημασία που πυροδότησε ένα ακόμη εμφύλιο στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
«Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» που λέει και ο θυμόσοφος λαός. Διότι αν ένα τέτοιο γεγονός δύναται να προκαλέσει τέτοιας έντασης εμφύλιο πόλεμο, τότε, μάλλον κάτι, πάει στραβά στο βασίλειο της αριστερής Δανιμαρκίας. Το πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα δεν αμφισβητείται από κανέναν. Διότι απλώς πήρε το κόμμα υπό διάλυση και το έκανε κυβέρνηση. Τόσο απλά στην πολιτική. Όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήρε την ΝΔ και τη έκανε την πιο ισχυρή κεντροδεξιά, στην Ευρώπη. Εκεί κρίνονται οι ηγέτες, όπως και στη διακυβέρνηση της χώρας.
Αυτό που, επίσης, αναδεικνύει η «ιστορία της αφίσας» είναι πως στο σημερινό πολιτικό γίγνεσθαι, υπάρχουν δυο κόσμοι. Όχι ιδεολογικοί, όπως συνέβαινε στην εποχή της σύγκρουσης μεταξύ Μητσοτάκη και Τσίπρα, αλλά πολιτικοί. Από τη μια η κυβέρνηση που χαράσσει τη δική της πολιτική, με νομοσχέδια, με εξωτερική πολιτική, με οικονομικό πλάνο-που θα κριθεί στο τέλος της τετραετίας και η πολιτική της αφίσας. Αντί ο ΣΥΡΙΖΑ να ασχολείται με τα μείζονα ζητήματα της κοινωνίας, να πρωταγωνιστεί ως αξιωματική αντιπολίτευση, να αναλαμβάνει διεθνείς πρωτοβουλίες, ομφαλοσκοπεί σε βαθμό κακουργήματος. Με βασική δικαιολογία της διάσπασης, της νέας ηγεσίας, της προεδρικής αλλαγής. Κάποιοι, μάλιστα, το λένε και ευθέως: «όλα θα κριθούν στις ευρωεκλογές». Η ηττοπάθεια στο μεγαλείο της.
Μην εκπλαγεί κανείς, όμως, αν την Κυριακή το βράδυ των ευρωεκλογών υποστεί μια ακόμη ταπείνωση...
