Η πατριωτική αριστερά

Η αγωνία να πείσεις ότι είσαι «πατριωτική αριστερά», απλώς «ρίχνεις νερό στο μύλο της αντίδρασης» θα σου έλεγαν οι παλιότεροι αριστεροί

Όλο και περισσότερο το τελευταίο χρονικό διάστημα ακούγεται από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και τον ίδιον τον Στέφανο Κασσελάκη ο όρος «πατριωτική αριστερά». Σαν να θέλει κάποιος να ξορκίσει ένα «κακό». Σαν να αποφεύγει, όπως ο διάβολος το λιβάνι και τους δυο όρους: και την πατρίδα και την αριστερά.  

Αλήθεια, από πότε οι δυο αυτοί όροι είναι αντίθετοι μεταξύ τους; Η αριστερά και η πατρίδα είναι έννοιες συνυφασμένες. Διότι αν κάποιος υποστηρίξει πως η αριστερά είναι εναντίον της πατρίδος, τότε εισερχόμαστε σε επικίνδυνους ατραπούς. Αλλά όχι μόνον για την αποφυγή εκ νέου «εμφυλίων σπαραγμών». Αλλά διότι κανένα κόμμα στην Ελλάδα του Δημοκρατικού τόξου, είτε κοινοβουλευτικό είτε εξωκοινοβουλευτικό δεν εχθρεύεται την πατρίδα. Και τα στελέχη του δεν είναι εν δυνάμει προδότες.

Όπως και κανείς δεν δύναται και δεν δικαιούται να χαρακτηρίζει εκλεγμένους πρωθυπουργούς και βουλευτές κομμάτων του Δημοκρατικού τόξου, ως μειοδότες. Ούτε καν να το υπονοούν  έχουν το δικαίωμα. Μπορεί να διαφωνείς με διεθνείς συμφωνίες, να έχεις μια άλλη ματιά στην εξωτερική πολιτική, να αμφισβητείς ακόμη και τις προθέσεις. Δεν δικαιούσαι, όμως, να υπονοείς πως ο εκλεγμένος ηγέτης της χώρας είναι έτοιμος να παραδώσει ελληνικό έδαφος ή να συνάψει συμφωνία εναντίον των ελληνικών συμφερόντων. Είτε λέγεται Κυριάκος Μητσοτάκης είτε Αλέξης Τσίπρας...

Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι η πλήρης ενημέρωση. Και αυτό και η μείζονα και η ελάσσονα αντιπολίτευση έχει το δικαίωμα να το ζητά και να το απαιτεί. Αυτή είναι η θεσμική λειτουργία των σύγχρονων δημοκρατικών καθεστώτων.

Ο διαχωρισμός, όμως, απέναντι στην «προδοτική δεξιά» δεν είναι η «πατριωτική αριστερά». Διότι πίσω από αυτόν τον ύποπτο όρο, φοβούμαι ότι κρύβεται μια βαριά σκιά εναντίον της ίδιας της αριστεράς. Δεν θυμάμαι πότε το Λεωνίδα Κύρκο, τον Χαρίλαο Φλωράκη να αγωνίζονται να πείσουν ότι είναι και πατριώτες και αριστεροί. Διότι απλώς ήταν και τα δυο. Ούτε τον Ανδρέα Παπανδρέου, ούτε τον Κώστα Σημίτη. 

Η αγωνία να πείσεις ότι είσαι «πατριωτική αριστερά», απλώς «ρίχνεις νερό στο μύλο της αντίδρασης» θα σου έλεγαν οι παλιότεροι αριστεροί. Και τελικά αποδεικνύεται πως δεν είσαι και ο μόνος πατριώτης και όλοι οι άλλοι οι σύγχρονοι «εφιάλτες»...

TAGS: ΣΥΡΙΖΑ