Αυτό που συνέβη στη Γαλλία δεν αποτελεί παρθενογένεση. Πολιτική επιλογή ήταν. Ευρωπαϊκή επιλογή. Γιατί οι χθεσινές εκλογές στη Γαλλία ήταν μια από τις κρισιμότερες στην ιστορία της Γηραιάς Ηπείρου. Δεν αλλάζουν οι πολιτικές συνθήκες σε μια ημέρα. Ούτε σε μια εβδομάδα. Αλλά η ψήφος των Γάλλων πολιτών αποτελεί ηχηρό μήνυμα και για την Ευρώπη και για την Ελλάδα.
Όχι, δεν κινδυνεύουμε από μια εκσυγχρονισμένη Χρυσή Αυγή. Ούτε από μερικούς αμετανόητους ρατσιστές και νεοναζιστές. Προσώρας τουλάχιστον, για να μην επαναπαυόμαστε. Αλλά όταν η αριστερά και κεντροαριστερά συνεχίζει να κινείται με τα μικρά ηχηρά «εγώ», τότε κινείται φοβικά. Δεν αναλαμβάνει ευθύνες. Δεν μεταδίδει οράματα, δεν πείθει για τις προτάσεις της. Εντασσόμενη στο πάθος των προσωπικών στόχων, χάνει το «δάσος» των πολιτών. Από χθες είναι περισσότερο από σαφές, πως η αλλαγή στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας, δεν θα πραγματοποιηθεί ανάμεσα σε βιλαέτια και προσωπικές επιβολές.
Κανένα από τα δύο κόμματα-ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ-δεν πρόκειται να διαλυθούν. Κανένας από τους δυο προέδρους, δεν θα δώσει τη θέση του, στον άλλον, προκειμένου να υπάρξει το «αντίπαλο δέος». Γιατί αν ο στόχος τους εντάσσεται στο να είναι ο ένας ή ο άλλος που θα νικήσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τότε απλώς θα τον δουν να κυριαρχεί για τα επόμενα τουλάχιστον επτά χρόνια. Το ζητούμενο δεν είναι να ηττηθεί ο πρωθυπουργός, αλλά να υπάρξει ο ηγέτης εκείνος που με τη δική του σφραγίδα θα προτείνει, θα πείσει, θα διαμορφώσει και στο τέλος θα κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Το μέσον και το μήνυμα…
Πολλοί και δικαίως υποστηρίζουν πως ισχυρή δημοκρατία σημαίνει ισχυρή κυβέρνηση αλλά και δυναμική αντιπολίτευση. Οι αμερικανοί πολιτικοί χαρακτηρίζουν την αντιπολίτευση ως «government in a way». Μέχρι στιγμής πάντως έχουμε κυβέρνηση σε δυο ρόλους…
