Σε μια σύγχρονη κοινοβουλευτική δημοκρατία, η κριτική αποτελεί θεμέλιο της. Ειδικά όταν πραγματοποιείται από πρώην πρωθυπουργούς.
Σε πολλές περιπτώσεις είναι και θεμιτή. Δεν ήταν, βέβαια, ίδια η «διαφωνία» με την κυβερνητική πολιτική, του Αντώνη Σαμαρά με του Κώστα Καραμανλή. Ο δεύτερος άσκησε θεσμική κριτική, με γωνίες αλλά χωρίς προσωπικές αιχμές και κυρίως χωρίς φόβο. Η φοβική στάση απέναντι στα κεκτημένα των σύγχρονων κοινωνιών, δεν αντέχει ούτε στο χρόνο ούτε στην ουσία. Οι κοινωνίες αλλάζουν τις περισσότερες φορές με μεγαλύτερες ταχύτητες από αυτές της πολιτικής. Χρέος των πολιτικών είναι να αφουγκράζονται τις αλλαγές και τις ανάγκες των πολιτών και όχι να παραμένουν σε ξεπερασμένα στερεότυπα.
Η κριτική που ακούστηκε είναι πως «τέτοια αντιπολίτευση στον πρωθυπουργό δεν κάνει ούτε η ίδια η αντιπολίτευση». Λογικό και σωστό. Πώς είναι δυνατόν μια κεντροαριστερή αντιπολίτευση να ασκήσει κριτική με δεξιά χαρακτηριστικά; Πώς είναι δυνατόν να ασκήσει κριτική με εθνικιστικά χαρακτηριστικά; Πώς είναι δυνατόν να ζητήσει αλλαγή έως και κατάργηση της Συμφωνίας των Πρεσπών όταν ήταν έργο της και κυρίως όταν γνωρίζει πως «οι διεθνείς συμφωνίες δεν αλλάζουν», όπως τόνισε στον ΣΚΑΪ η Ντόρα Μπακογιάννη.
Η διεκδίκηση του Μεσαίου χώρου, δηλαδή της οικονομικά μεσαίας τάξης δεν γίνεται με δεξιά ή εθνικιστικά χαρακτηριστικά. Όποιος το επιδιώξει απλώς θα καταλήξει μια αντιγραφή και κακή, μάλιστα, της συντηρητικής παρατάξεως που έχει κάθε λόγο να υψώνει τη δίκη της φωνή. Η κεντροαριστερά ή θα διαμορφώσει συνθήκες καλύτερης καθημερινότητας του πολίτη, με βάση τα δικά της ιδεολογικά και οικονομικά πρότυπα ή απλώς δεν θα υπάρχει. Όπως συμβαίνει χρόνια τώρα. Και η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική της. Διότι η έλλειψη ηγέτη αλλά και ολοκληρωμένου φερέγγυου προγράμματος διακυβέρνησης δεν εμπνέει εμπιστοσύνη.
Η κριτική εκ δεξιών στον πρωθυπουργό δεν έχει σχέση με την κεντροαριστερά. Έχει σχέση, όμως, με τη συνολικότερη πορεία και εικόνα του ευρύτερου πολιτικού γίγνεσθαι της χώρας. Οι ηγεσίες και των τριών κομμάτων εξουσίας-αν ακόμη θεωρούνται κόμματα εξουσίας ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ- αμφισβητούνται εκ του πρόσφατου εκλογικού αποτελέσματος. Λογικό και αναμενόμενο. Οι ήττες απαιτούν γενναιότητα και αλλαγές. Όποιες και αν χρειάζονται. Όσο δύσκολες και αν είναι. Διαφορετικά θα κυριαρχούν οι λαϊκισμοί που απειλούν την Ευρώπη. Όλων των χρωμάτων και αντιλήψεων…
