Κολοκύθες στο νηπιαγωγείο. Κολοκύθες στο φροντιστήριο. Κολοκύθες στο μίνι μάρκετ. Κολοκύθες στο σούπερ μάρκετ. Κολοκύθες στο εστιατόριο. Κολοκύθες στο παλαιοπωλείο το βιβλιοπωλείο ή και το "νυχάδικο". Κολοκύθες μικρές ή μεγαλύτερες με σκαλισμένη σατανική φατσούλα ή χωρίς, (φτιάξτο μόνος σου) κολοκύθες ψεύτικες ή αληθινές, κολοκύθες παντού, και πάντως όχι για βρώση και συμμόρφωση, κολοκύθες με τη ρίγανη εν ολίγοις.
Συγχωρέστε μου το παραλήρημα (rant για να είμαστε επίκαιροι και συμβατοί με το Halloween). Δεν ξέρω πώς νιώθουν οι λεγόμενοι "Gen Y", αλλά εγώ ένας εκ των... X Men (Generation X) βλέπω το Halloween σαν μια ξενόφερτη αγγλοσαξονική γιορτή που επιβλήθηκε από εμπορικό συμφέρον. Με αυτά και με αυτά, έχουμε πήξει στις κολοκύθες, στους σκελετούς και τις αράχνες, τις ταφόπλακες και τις πεντάλφες οι οποίες έχουν μπερδευτεί με ελληνικές σημαίες, "Όχι" και Βέμπο, και έχουν γίνει όλα μαζί κουλουβάχατα της σύγχρονης ιστορίας μας. Όχι τίποτε άλλο, αλλά στο τέλος τα πιτσιρίκια θα πιστέψουν ότι ο Γκράτσι πήγε στον Μεταξά και του είπε "trick or treat".
Τα γράφω αυτά όχι χωρίς τύψεις, ίσως είμαι κλασικός εικονογραφημένος μίζερος αλά Ντίκενς, ένας γκρινιάρης, αλλά συγγνώμη δεν αντέχω άλλο, θα ξεσπάσω για το αισθητικό... Helloween (για να θυμηθούμε και το metal συγκρότημα). Παρεμπιπτόντως και παραδόξως, μόνο τα γραφεία τελετών δείχνουν να απέχουν από το Halloween party, αλλά πάλι, αν έχεις την ορίτζιναλ ταφόπλακα τι να το κάνεις το prop με αφρολέξ έστω και με κολοκύθα εξτραδάκι.
Θα πει κάποιος ότι πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Σε καμιά εικοσαριά (αν όχι λιγότερα) χρόνια το Halloween θα θεωρείται τόσο ελληνικό όσο το αρνί το Πάσχα και η μαγειρίτσα την Ανάσταση, ή μάλλον όπως η γαλοπούλα, το στολισμένο έλατο κι ο Μπινγκ (i'm dreaming of a white Christmas) Κρόσμπι τα Χριστούγεννα. Τι να κάνουμε; Ας χαλαρώσουμε και ας το απολαύσουμε με ένα ωραίο Pumpkin Pie Martini, θα συμπεράνει στωικά. Δυστυχώς δεν μπορώ να πω "όχι" στον νοερό συνομιλητή καθώς διαβαίνω το κατώφλι ενός Halloween decorated φαρμακείου στον Χολαργό.
