Του Θάνου Πλεύρη*
Προκειμένου ένα φάρμακο ή ένα εμβόλιο να κυκλοφορήσει στην κοινότητα θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί οι κλινικές δοκιμές. Στις κλινικές δοκιμές συμμετέχουν σειρά από χιλιάδες εθελοντές. Στην περίπτωση των φαρμάκων, τα πράγματα είναι σχετικά πιο εύκολα στην ανεύρεση των εθελοντών, καθώς τα φάρμακα απευθύνονται σε ανθρώπους που νοσούν και ευελπιστούν ότι από τις ίδιες τις κλινικές δοκιμές θα έχουν όφελος για την ασθένειά τους. Αντίθετα, τα εμβόλια απευθύνονται σε ανθρώπους που είναι υγιείς και οι ίδιοι αποφασίζουν να μπούνε σε μία κλινική δοκιμή, σε χρονικό σημείο που το δοκιμαζόμενο εμβόλιο δεν είναι ασφαλές, καθώς δεν γνωρίζουμε τις παρενέργειες τους και να αποδεχθούν να είναι οι πρώτοι που θα δοκιμαστεί το εμβόλιο, ώστε να ολοκληρωθούν οι κλινικές δοκιμές.
Ειδικά στην φάση 1 και 2 τα πρωτόκολλα είναι πάρα πολύ αυστηρά, καθώς ο κίνδυνος είναι και μεγαλύτερος για τυχόν παρενέργειες. Σημειωτέον, βάση του Ευρωπαϊκού Κανονισμού και της Οδηγίας 20/2001 για τις κλινικές δοκιμές, η συμμετοχή γίνεται χωρίς καμία αμοιβή. Επομένως, άνθρωποι υγιείς συμμετείχαν στις κλινικές δοκιμές προκειμένου η ανθρωπότητα σήμερα να έχει ασφαλές εμβόλιο κατά του Covid19. Το γεγονός μάλιστα ότι έχουμε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα εμβόλιο είναι και λόγω του ότι υπήρξε πληθώρα εθελοντών.
Η πρόοδος της ανθρωπότητας στηρίζεται στο ότι κάποιοι βάζουν την κοινωνία πάνω από τον εαυτό τους, όπως έπραξαν και οι εθελοντές στις κλινικές δοκιμές. Αυτό έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με συμπεριφορές που ακούμε συχνά και από δημόσια πρόσωπα ότι «δεν θα κάνω το εμβόλιο γιατί δεν ανήκω σε ηλικιακή ομάδα που κινδυνεύω» ή «θα το κάνω το εμβόλιο αλλά αργότερα για να δω τις συνέπειές του». Αυτές οι λογικές καταδεικνύουν και μία ωφελιμιστική αντίληψη που χαρακτηρίζει τις σύγχρονές κοινωνίες, όπου δε με ενδιαφέρει να ανασχέσω μία πανδημία για να σωθούν συμπολίτες μας, ενδεχομένως οι γονείς μας ή οι οικείοι μας, από τη στιγμή που εμείς θεωρούμε (λανθασμένα προφανώς) ότι δεν κινδυνεύουμε ή ακόμα πιο προκλητικά «άσε πρώτα τους άλλους να το κάνουνε, να δημιουργηθεί και ένα τοίχος ανοσίας και βλέπω εγώ, αφού οι άλλοι πλέον θα έχουν εμβολιαστεί τι θα κάνω».
Η διαφορά στις συμπεριφορές είναι χαοτική και καταδεικνύει τους ανθρώπους που βάζουν πρώτα την κοινωνία και μετά το άτομο. Οι εθελοντές επέλεξαν να συμμετάσχουν, όταν πραγματικά υπήρχε αγωνία για τυχόν παρενέργειες, και σήμερα έχουμε ένα ασφαλές εμβόλιο, επειδή αυτοί συμμετείχαν, ενώ οι άλλοι ακόμα κι όταν υπάρχουν οι διαβεβαιώσεις ότι το εμβόλιο είναι ασφαλές, προτιμούν να λειτουργούν εκ του ασφαλούς, ότι άλλοι θα εμβολιαστούν γι αυτούς και θα πάψει η πανδημία.
Κάθε φορά λοιπόν που συναντάμε ανθρώπους που λένε «δε θα κάνω το εμβόλιο γιατί δεν κινδυνεύω ή γιατί θέλω να το κάνουν πρώτα οι άλλοι» να ευχαριστούμε τους χιλιάδες εθελοντές που βάζοντας την κοινωνία πάνω από το άτομο συμμετείχαν στις κλινικές δοκιμές και σήμερα η ανθρωπότητα έχει ασφαλή εμβόλια κατά του Covid19.
Ο Θάνος Πλεύρης είναι Βουλευτής Α’ Αθηνών Ν.Δ
