Ο Α. Τσίπρας είναι ένας, με τα όλα του, αριστερός ηγέτης. Με όλα τα χαρακτηριστικά του «Ηγέτη». Στη δική του «κανονικότητα», φυσικά, υπερέχει έναντι όλων των άλλων. Έτσι θέλουν να τον βλέπουν οι υφιστάμενοι στο κόμμα του, προφανώς κι οι οπαδοί του. Η φυσιογνωμία του «Ηγέτη» εννοείται ότι δεν «πρέπει» να δείχνει αδυναμία, να υστερεί μπροστά στους αντιπάλους, αντιθέτως οφείλει να είναι «δυναμική», με «αυταρχισμό» τόσο όσο να κτίζει την εικόνα του αναντικατάστατου, του μοναδικού αρχηγού!
Πως να χωρέσει συνεπώς μια «συγγνώμη» σε αυτές της προϋποθέσεις, στην αναγκαία συνθήκη που εικονογραφεί το πρόσωπο του Ηγέτη. Δεν αρκεί όμως η εικόνα, εάν και ο ίδιος δεν ενσαρκώνει με επάρκεια το ρόλο του. Ο στιβαρός αριστερός ηγέτης, όπως θέλει να δείχνει και έτσι όπως τον επιθυμούν οι λάτρεις του, δεν ζητά ποτέ «συγγνώμη». Δεν ταιριάζει στην κατασκευασμένη εικόνα του. Η «συγγνώμη» στην αντίληψη της Αριστεράς σημαίνει ηττοπάθεια...
Δύο περιστατικά, των τελευταίων ημερών, συνηγορούν στην προσπάθεια του Α. Τσίπρα να εμφανιστεί στη δημόσια παράσταση του ότι δεν κάμπτεται, ότι δεν υποχρεώνεται να «τσαλακωθεί» από τους αντιπάλους του. Δύο περιπτώσεις, στις οποίες η δημόσια «συγγνώμη» θα τον έβγαζε από τη δύσκολη θέση, θα του έδινε πόντους συμπάθειας στο κοινό, που υποτίθεται, ότι τον ενδιαφέρει να ζητήσει τις ψήφους του. Δεν ξέρουμε εάν υπήρξε εσωτερικός προβληματισμός, τελικά νίκησε η εικόνα του αυταρχικού. Ο αριστερός «Ηγέτης» δεν ταπεινώνεται ποτέ αλλά αντιθέτως προκαλεί τρόμο με την πυγμή του. Είναι ζήτημα σκηνοθεσίας...
Περίπτωση πρώτη: Ο Α. Τσίπρας γνώριζε φυσικά, αλίμονο εάν όχι, ότι ο Γ. Ρουμπάτης διοικητής της ΕΥΠ, επί διακυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ παρακολουθούσε τον σύντροφό του Στέργιο Πιτσιόρλα επικεφαλής του Ταμείου Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας (ΤΑΙΠΕΔ), κατά την περίοδο 2015-2016. Σε πρώτη φάση, κατά την συζήτηση προ ημερήσιας διάταξης που ο ίδιος ζήτησε να διεξαχθεί στο Κοινοβούλιο, χρησιμοποίησε το προσφιλές του ψέμα και αρνήθηκε οποιαδήποτε σχέση με την αποκάλυψη των κυβερνητικών πεπραγμένων της δικής του περιόδου. Στη συνέχεια, διαπιστώνοντας ότι το θέμα δεν «μαζεύεται» με την επιμονή του στο ψέμα, επέστρεψε στη δυναμική τακτική, του σκηνοθετημένου «Ηγέτη». Πήρε πάνω του δυναμικά την ευθύνη, όχι την εντολή της παρακολούθησης, αλλά την αναγκαιότητα της. Αποσβολωμένος ο σύντροφος του, μια ζωή πορευόμενος με τον Συνασπισμό της Αριστεράς, Στ. Πιτσιόρλας ζητούσε δημοσίως τη «συγγνώμη» ή έστω μια «ματιά» συμπαθείας από τον «Ηγέτη», ματαίως εννοείται.
Ένας κομμουνιστής Ηγέτης υπήρξε, ο Γκορμπατσόφ, που άνοιξε τις κουρτίνες του αυταρχισμού για να χυθεί άπλετο φως στις ερμητικά κλειστές αίθουσες της κομματίλας και κατέρρευσε ο κομμουνισμός!
Περίπτωση δεύτερη: Ο Α. Τσίπρας συνειδητά επικαλείται το προσφιλές του ψέμα προκειμένου να κρατήσει στέρεη την λανθασμένη για τους τρίτους κομματική του γραμμή, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστάτησε στον διασυρμό της Ελλάδας, στην οποία επιθυμεί να κυβερνήσει, ξανά! Ως αξ. Αντιπολίτευση υπερθεμάτισε στην καταγγελία ότι πέθανε κορίτσι, ηλικίας πέντε ετών, οικογένειας μεταναστών που είχε εγκλωβιστεί σε νησίδα εντός του ποταμού Έβρου. Κι άλλα προβεβλημένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συνέβαλαν επί πολλές ημέρες ώστε να πειστεί η ελληνική και η διεθνής κοινή γνώμη ότι η νησίδα στον διασυνοριακό ποταμό είναι ελληνικό έδαφος!
Όμως, θάνατος παιδιού, όπως καταγγέλθηκε δεν υπήρξε. Είναι καθαρό ψέμα. Είναι καθαρή ανθελληνική προπαγάνδα εναντίον της Ελλάδας. Στην οποία ηγήθηκε ο Α. Τσίπρας.
Δεν έχει ζητήσει έως σήμερα «συγγνώμη», δεν δείχνει καμία διάθεση να το πράξει.
Ένας κομμουνιστής «Ηγέτης» δεν ζητά ποτέ «συγγνώμη»! Συνιστά ηττοπάθεια...
