Άσε τον κόσμο πίσω

Η βία της νεαρής ηλικίας. Η ανάπτυξη των πιο απάνθρωπων πράξεων όλων των μορφών

Είναι συγκλονιστικά περίεργο το φαινόμενο της βίας σε όλες τις μορφές του. Και ακόμη συγκλονιστικότερη η αδιαφορία μας. Και εγκληματική η σιωπηρή επιβράβευση. Δεν είναι ένα ακόμη κύμα βίας. Ειναι μια νέα μορφή σχεδόν ενός ιού που μεταδίδεται πολλαπλώς και με τεράστιες ταχύτητες.

Είναι η βία της νεαρής ηλικίας. Είναι η ανάπτυξη των πιο απάνθρωπων πράξεων όλων των μορφών. Από τον εξευτελισμό μέχρι την δολοφονία. Σαν να αρνούνται τον κόσμο. Σαν να γυρίζουν την πλάτη τους στην ίδια την κοινωνία που μετέχουν. Ή σαν να φωνάζουν για περισσότερη παρέα, για μεγαλύτερο ενδιαφέρον, για προσοχή. Ή μήπως είναι οι εικόνες που προσλαμβάνουν; Οι τηλεοπτικές, οι εικονικές, οι ηρωικές; 

Η ανάγκη του πρωταγωνιστικού προσώπου οδηγεί στην συνεχή και αδιάκοπη αγωνία και αγώνα της ηγεσίας. Στην παρέα, στο σχολείο, στο σπίτι. Αφού οι γονείς παρακολουθουν τις ίδιες ταινίες, την ίδια ομάδα, και μιλούν με τον ίδιο τρόπο. Με τις ίδιες λέξεις. Και κυρίως έχουν τις ίδιες αντιδράσεις. 

Δεν αφήνουν τον κόσμο πίσω. Τον καταστρέφουν διαλύοντας τις ζωές τους, θεωρώντας πως και ο θάνατος είναι ηρωική και επιβεβλημένη πράξη στην πορεία προς την ηγετική εξιλέωση ή την μηδενιστική αντίληψη. Γιατί ο κόσμος που ζουν ενέχει αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά. Της ακραίας υλιστικής άρνησης. Ο θάνατος είναι μια συνήθεια και η έλλειψη του θύματος ή απλό γεγονός ή παράπλευρη απώλεια. Στο τέλος θα κυριαρχήσει ο ήρωας της ταινίας. Είτε είναι καλός είτε είναι κακός. 

Την ίδια στιγμή που καταστρέφεται ο πλανήτης, την ίδια στιγμή οπλίζεται το χέρι ενός εφήβου αλλά ουδείς δίνει σημασία και στα δυο. Την ίδια στιγμή που γονείς εκμεταλλεύονται σεξουαλικά τα παιδιά τους, ακούγονται φωνές μέσα στα σχολεία βίας μεταξύ των μαθητών. Αλλά όλοι το παρακολουθούν στα δελτία ειδήσεων ως ένα επεισόδιο της αγαπημένης τους σειράς.

Και όσοι ονειρεύονται να αφήσουν τον κόσμο πίσω και να αλλάξουν τη ζωή τους, συνειδητοποιούν πως η επόμενη σελίδα μπορεί να είναι η απόλυτη επιβεβαίωση πως δεν ζούμε εκτός κοινωνίας. 

 Άσε τον κόσμο πίσω αλλά σώσε το παιδί. Γιατί αν δεν σωθεί το παιδί τότε ούτε κόσμος για να αφήσεις πίσω θα υπάρχει.