Χρειαζόμαστε σύγχρονο στράτευμα; Σαφώς. Γιατί δεν είμαστε Βέλγιο ούτε Λουξεμβούργο ούτε Ολλανδία. Είμαστε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου με έναν κακό γείτονα. Και ένας σύγχρονος στρατός αποτελεί εγγύηση για την άμυνα μας.
Να σταματήσουμε να παίζουμε με ιδεολογικά προτάγματα που είναι μεν αρκετά σοβαρά και απαραίτητα για τη Δημοκρατία αλλά να ξέρουμε ρεαλιστικά και που πατάμε. Είναι αναγκαίοι οι εξοπλισμοί; Σαφώς. Διότι ζήσαμε και τη φτώχεια των ενόπλων δυνάμεων και τα αποτελέσματα της. Ο ψυχρός πόλεμος με τον γείτονα δεν έχει τελειώσει. Οι σχέσεις, όμως, έχουν εισέλθει σε μια τελείως διαφορετική βάση. Και εν μέρει ευθύνεται και ο εκσυγχρονισμός των δικών μας δυνάμεων.
Όπως και η διπλωματία. Στις σύγχρονες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, η διπλωματία δίνει τις λύσεις. Για να έχεις, όμως, ισχυρή διπλωματία απαιτείται να διαθέτεις και ισχυρό στράτευμα. Ειδικά όταν ζεις με έναν διεκδικητικό γείτονα. Τα έξοδα δεν είναι τεράστια; Σαφώς. Και μειώνονται οι ενισχύσεις στην παιδεία, στην υγεία, στην έρευνα, στα έργα και στη γενικότερη ανάπτυξη της χώρας. Δύναται να υπάρξει ισορροπία ανάμεσα στους εξοπλισμούς και στην ενίσχυση των βασικών τομέων; Δύσκολα ειδικά στη σύγχρονη εποχή και ειδικά στη χώρα μας που εξέρχεται των μνημονιακών συμβάσεων και την ολοκληρωτική καταστροφή της. Αν συνεχίσουμε έτσι θα διαλυθούμε; Όχι απαραίτητα αλλά είναι δύσκολη η πορεία. Και οι λύσεις μάλλον μειώνονται δραματοποιώντας την εικόνα.
Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως μια ανάπτυξη της εγχώριας στρατιωτικής βιομηχανίας θα βοηθούσε σημαντικά καθώς θα δημιουργούσε θέσεις εργασίας, θα μείωνε δραματικά τα εισαγώμενα αμυντικά όπλα και θα εξοικονομούσε ως αποτέλεσμα μεγάλο μέρος της οικονομικής αιμορραγίας.
Φυσικά και το δίκαιο θα ήταν η συμφωνία των λαών και των δυο χωρών. Αλλά είτε οι μύθοι είτε οι παραλογισμοί και οι πολιτικοί βερμπαλισμοί σε συνδυασμό με τις μόνιμες απειλές προκαλούν τις αμυντικές δαπάνες. Φυσικά και ο διάλογος αποτελεί τη μόνιμη λύση. Και η Αθήνα τον ενισχύει και τον επιδιώκει. Εξάλλου το ενιαίο αμυντικό μας δόγμα είναι συγκεκριμένο: δεν διεκδικούμε δεν παραχωρούμε.
Και όποιοι δεν αντιλαμβάνονται τις σκληρές αλήθειες της πραγματικότητας ή διεκδικούν ξανά την Πόλη, αναδεικνύονται ως οι τυφλοί της ιστορίας.
Άντε μπράβο!
