Το 1824, ο Σουλτάνος αναθέτει στον Μεχμέτ Αλή να καταπνίξει την εξέγερση των Ελλήνων.  Στα χρόνια που ακολουθούν, ο στρατός του καταλαμβάνει την Πελοπόννησο αφήνοντας πίσω του καμένη γη. Παράλληλα, το Μεσολόγγι και η Αθήνα πέφτουν. Η εξέγερση των Ελλήνων που ξεκίνησε με μεγάλες ελπίδες και στρατιωτικές επιτυχίες έχει ηττηθεί στρατιωτικά και η φλόγα της επανάστασης αργοσβήνει. Πως τελικά ξεπήδησε ο θρίαμβος της ανεξαρτησίας μέσα από την καταστροφή;

Η απάντηση βρίσκεται στα χαρακτηριστικά των Ελλήνων. Ένα αιώνα πριν την επανάσταση θα συμβεί κάτι αξιοπρόσεκτο: οι Έλληνες θα αναδειχθούν σε πρωτοπόρους εμπόρους και δασκάλους που θα διακτινισθούν σε ολόκληρη την Οθωμανική αυτοκρατορία και την Ευρώπη. Θα αφομοιώσουν έτσι τα πιο ριζοσπαστικά μηνύματα της εποχής και θα διατυπώσουν ένα ρηξικέλευθο αίτημα: την δημιουργία ενός κράτους για το ελληνικό έθνος.

Η επανάσταση θα ξεκινήσει με σημαντικές στρατιωτικές επιτυχίες. Όμως η αντικειμενική διαφορά ισχύος ανάμεσα στους εξεγερμένους και την Οθωμανική αυτοκρατορία είναι τεράστια: η καταστροφή μοιάζει αναπόφευκτη.

Γι’ αυτό και το στοιχείο που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι το γιατί και το πως τελικά πέτυχε η επανάσταση. Αυτό έγινε δυνατό χάρη στην ασυνήθιστη εξωστρέφεια των Ελλήνων που πέτυχαν να κινητοποιήσουν την κοινή γνώμη των Δυτικών χωρών, που έβλεπε τον αγώνα των Ελλήνων με ενθουσιασμό και συγκίνηση, αλλά και να εμπλέξουν τις κυβερνήσεις των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, διεθνοποιώντας τον αγώνα τους και προκαλώντας μια διεθνή στρατιωτική επέμβαση υπέρ τους.