Του Αντώνη Αντζολέτου
Η ιστορία έχει δείξει πως η διεξαγωγή ενός debate δεν ήταν ποτέ μια απλή υπόθεση.
Οι εκπρόσωποι των κομμάτων εμφανίζονται πάντα επί της αρχής όλοι θετικοί, συναντώνται και βάζουν τους όρους τους που συνήθως, όμως είναι διαφορετικοί: θεματικές ενότητες, χρόνος απαντήσεων, πως θα στηθούν οι επικεφαλής των κομμάτων, επικοινωνία ή ερωτήσεις μεταξύ τους και βέβαια ο κεντρικός συντονιστής και οι δημοσιογράφοι που θα πάρουν μέρος.
Στην εξίσωση μπαίνουν πάντα και τα μικρότερα κόμματα που δικαιωματικά θέλουν να συμμετέχουν για να προβάλουν τις θέσεις τους. Ο διάβολος κρύβεται πάντα στις λεπτομέρειες.
Για την 21η Μαΐου ο Αλέξης Τσίπρας έχει εδώ και καιρό ζητήσει τη διεξαγωγή της τηλεμαχίας με την κυβερνητική πλευρά να δηλώνει πως όλα θα εξεταστούν στην ώρα τους.
Το ΠΑΣΟΚ έχει διαμηνύσει πως δεν μπορεί μια τέτοια συζήτηση να περιοριστεί μόνο ανάμεσα σε Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ.
Η αλήθεια είναι μια: όποιος προηγείται είτε βρίσκεται στην κυβέρνηση είτε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει κανέναν λόγο να μπει σε αυτήν τη διαδικασία.
Και από εκεί ξεκινάει μια μεγάλη συζήτηση που καταλήγει συνήθως σε ένα debate για το debate.
Η τελευταία σύγκρουση πολιτικών αρχηγών πριν από τις εκλογές πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2015 μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του Ευάγγελου Μεϊμαράκη.
Είχε πραγματοποιηθεί και ακόμα μια τηλεμαχία με τη συμμετοχή όλων των πολιτικών αρχηγών. Αλέξης Τσίπρας, Βαγγέλης Μεϊμαράκης, Σταύρος Θεοδωράκης, Δημήτρης Κουτσούμπας, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Φώφη Γεννηματά και Πάνος Καμμένος είχαν δώσει το παρών.
Το πρώτο debate πολιτικών αρχηγών πραγματοποιήθηκε μεταξύ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του Ανδρέα Παπανδρέου και του Χαρίλαου Φλωράκη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, το 1990.
Μπορεί να απείχε πολύ από τις σύγχρονες τηλεμαχίες, όμως ήταν η αρχή.
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου του 1993, ο Ανδρέας Παπανδρέου αρνήθηκε να συμμετάσχει σε τηλεοπτικό διάλογο με τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και η Νέα Δημοκρατία εκμεταλλεύτηκε την άρνησή του αυτή, παρουσιάζοντας με μία αντίστοιχη τηλεοπτική διαφήμιση (άδεια καρέκλα).
Από εκεί και μετά ακολούθησε ένα σερί τηλεοπτικών συγκρούσεων.
Στα μέσα του Σεπτέμβρη του 1996 οι Κώστας Σημίτης και Μιλτιάδης Έβερτ συγκρούστηκαν στο τηλεοπτικό στούντιο.
Ο κάθε αρχηγός είχε στη διάθεσή του 2 λεπτά για ν' απαντήσει σε ερωτήσεις χωρίς να απευθύνεται στον πολιτικό του αντίπαλο.
Το 2000 ο Κώστας Σημίτης είχε απέναντί του τον Κώστα Καραμανλή.
Στις εκλογές του 2004 πραγματοποιήθηκε debate με τη συμμετοχή όλων των πολιτικών αρχηγών: Γιώργος Παπανδρέου, Κώστας Καραμανλής, Αλέκα Παπαρήγα, Νίκος Κωνσταντόπουλος και Δημήτρης Τσοβόλας πήραν μέρος σε μια αρκετά ζωηρή συζήτηση.
Το 2007, στη σκιά των φονικών πυρκαγιών της Πελοποννήσου, αναμετρήθηκαν τηλεοπτικά οι Κώστας Καραμανλής, Γιώργος Παπανδρέου, Αλέκα Παπαρήγα, Αλέκος Αλαβάνος, Γιώργος Καρατζαφέρης και Στέλιος Παπαθεμελής. Δεν είχαν τη δυνατότητα να συνομιλήσουν μεταξύ τους απλώς απαντούσαν στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων.
Το 2009 έγιναν δυο debate.
Στο ένα συμμετείχαν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, στο οποίο πήρε μέρος για πρώτη φορά και ο Αλέξης Τσίπρας ως αρχηγός του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ.
Στο δεύτερο τηλεμάχησαν οι δυο διεκδικητές της εξουσίας Κώστας Καραμανλής και Γιώργος Παπανδρέου.
Υπάρχουν κερδισμένοι ή χαμένοι από το debate; Συνήθως όχι.
Όλα τα κόμματα κάνουν τις δικές τους αποτιμήσεις και βλέπουν μόνο θετικά την παρουσία των αρχηγών τους. Δεν θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς...
Η μη ελαστικοί όροι που υπάρχουν για πιο ελεύθερη συζήτηση δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για να αμφισβητηθεί κάποιος πολιτικός αρχηγός.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
