του Θάνου Πλεύρη*
Η κυβέρνηση κατά γενική ομολογία, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, κατάφερε να διαχειριστεί την πανδημία του covid19 κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο με αποτέλεσμα σε ανθρωπιστικό επίπεδο να μην βιώσουμε καταστάσεις που βιώσαν γειτονικές μας χώρες. Συνολικά η πανδημία θα ανοίξει μια ολόκληρη κουβέντα στην ΕΕ για τον τρόπο που θα συνεχίσουμε να βλέπουμε την παραγωγική διαδικασία ειδικώς στα θέματα και τις υπηρεσίες που σχετίζονται με τον χώρο της υγείας.
Για δεκαετίες τώρα η ΕΕ θεωρούσε ότι πρέπει να στρέψει την παραγωγική της διαδικασία εκτός Ευρώπης σε χώρες με φθηνό εργατικό δυναμικό και να διατηρήσει μόνο την παραγωγή υψηλού επιπέδου καινοτομίας. Αποτέλεσμα να υπάρχει μία εξάρτηση στην παραγωγή υλικών πχ αντισηψίας αλλά και φαρμάκων από την Κίνα την Ινδία το Πακιστάν ή και η και την Τουρκία που είχε μεταναστεύσει η παραγωγική διαδικασία. Η πανδημία όμως απέδειξε ότι η ΕΕ πρέπει να έχει αυτάρκεια τουλάχιστον στο κομμάτι της υγείας για να μπορεί να λειτουργήσει τους χώρους υγείας. Διότι και τα καλύτερα συστήματα της Γερμανίας και Γαλλίας περίμεναν τις προμήθειες από τρίτες χώρες που βρίσκονταν τα εργοστάσια παραγωγής τους.
Είναι ανάγκη στο χώρο της βιομηχανίας, ειδικά του φαρμάκου που διαθέτουμε σειρά παραγωγικών μονάδων ελληνικών αλλά και ξένων που επιλέγουν να έχουν παραγωγικές μονάδες στην Ελλάδα, αλλά και στο χώρο των υπηρεσιών υγείας να αντιληφθούμε ότι τα χρήματα που επενδύονται δεν συντελούν απλά στην αύξηση του ΑΕΠ αλλά και στην υγειονομική θωράκιση της χώρας.
Η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη ήδη πριν την πανδημία και με το λεγόμενο αναπτυξιακό claw back έδωσε κίνητρα στη βιομηχανία με το αρ. 20 του Ν 4633/19 να συμψηφίζουν το ποσό του claw back με «α) ποσοστό επί των δαπανών έρευνας και ανάπτυξης, περιλαμβανομένων των δαπανών για κλινικές δοκιμές, και οι οποίες συνδέονται άμεσα με δραστηριότητες έρευνας και ανάπτυξης συγκεκριμένης στόχευσης και αιτιολογίας, β) ποσοστό επί των δαπανών που αντιστοιχούν σε επενδυτικά σχέδια ανάπτυξης προϊόντων, ή υπηρεσιών ή γραμμών παραγωγής».
Η πανδημία απέδειξε πόσο επίκαιρη ήταν αυτή η ρύθμιση. Η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας στο κομμάτι της υγείας πέρα από επενδύσεις και θέσεις εργασίας θωρακίζει και την χώρα στο κομμάτι της υγείας. Διαθέτουμε υψηλού επιπέδου παραγωγικές μονάδες στο χώρο του φαρμάκου που στην πανδημία θωράκισαν το ΕΣΥ με φάρμακα. Με χαρά είδαμε ελληνικά εργοστάσια φαρμάκου να λαμβάνουν πρώτη ύλη και να την κάνουν φάρμακα για το ΕΣΥ και παράλληλα να εξάγουν φάρμακα σε Γερμανία, Γαλλία και άλλες πολύ ισχυρές χώρες.
Με ενθουσιασμό ακούσαμε για πρωτοβουλίες όπως η πολύ ευχάριστη στην Λάρισα με δημιουργία παραγωγικής μονάδας κατασκευής μασκών, για να μπορεί η χώρα όχι να ανταγωνίζεται σε εισαγωγή μασκών αλλά να κατασκευάζει 9 εκ. μάσκες μηνιαίως, να ενισχύει την εγχώρια αγορά και να κάνει εξαγωγές.
Το ΕΣΥ ενισχύθηκε και λόγω των πολύ καλών δομών στο χώρο της ιδιωτικής υγείας είχαμε την δυνατότητα να εντάξουμε κλίνες απλές και ΜΕΘ από τους ιδιώτες στο ΕΣΥ και να θωρακιστούμε σε όλα τα επίπεδα. Διότι πρέπει να σταματήσει η ιδεοληψία ότι το δημόσιο είναι αναγκαστικά κρατικό. Δημόσιος και ιδιωτικός τομέας συμπληρωματικά διασφαλίζουν το αυτό έννομο αγαθό την υγεία των πολιτών.
Για να υπάρχει λοιπόν ισχυρό δημόσιο σύστημα, θα πρέπει παράλληλα με την ενίσχυση αυτού σε ανθρώπινο δυναμικό και υποδομή, να υπάρχει ισχυρός ιδιωτικός τομέας που θα συμπληρώνει το δημόσιο σύστημα και κυρίως παραγωγή στο χώρο της υγείας για να μπορεί με υλικά και φάρμακα να λειτουργείς τις δομές σου.
Η συζήτηση πλέον στην ΕΕ ξανανοίγει με γνώμονα ότι η ενίσχυση του δημόσιου συστήματος και η παροχή κινήτρων στον χώρο της υγείας τόσο σε υπηρεσίες όσο και κυρίως σε παραγωγή φαρμάκου και υλικών δεν είναι μια ρομαντική κουβέντα για προσέλκυση επενδύσεων, αλλά ουσιαστική ανασυγκρότηση που θωρακίζει υγειονομικά την χώρα μας και την ΕΕ, την οποία καθιστά αυτάρκη, και παράλληλα ενισχύει συνολικά την εγχώρια παραγωγή, προσελκύει επενδύσεις και δημιουργεί θέσεις εργασίας. Μετά την πανδημία αυτό το μοντέλο πρέπει να υιοθετήσει η ΕΕ.
Ο Θάνος Πλεύρης, δικηγόρος ΔΝ, Βουλευτής Α Αθηνών ΝΔ
