Το ένα δεν πάει χωρίς το άλλο. Πόθεν χωρίς έσχες δεν θα είχε καμία σημασία. Διότι αν καταθέταμε το πόθεν αλλά χωρίς το έσχες, η αξία της δήλωσης θα ήταν μηδαμινή. Όπως και το αντίστροφο. Όλα τα υπόλοιπα είναι είτε λόγω άγνοιας νόμου είτε λόγω σκόπιμης ενέργειας. Και τα δυο δεν ισχύουν ως δικαιολογία…
Για καθυστέρηση όπως, λέμε στο ποδόσφαιρο. Η μπάλα στην κερκίδα- «να μας πει τώρα ο πρωθυπουργός το δικό του πόθεν έσχες»- για δημιουργία κλίματος πριν από τις ευρωεκλογές, για τις εντυπώσεις της τελευταίας στιγμής. Αλλά και έτσι να είναι-θεμιτό στην πολιτική-και μόνον ότι η προεκλογική περίοδος των ευρωεκλογών του 2024, είχε ως επίκεντρο τις φορολογικές δηλώσεις του κ. Κασσσελάκη, αποτελεί υποτίμηση του δημοκρατικού ευρωπαϊκού θεσμού.
Και φυσικά έχει ευθύνες ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως αφού δεν είχε καταθέσει, παρανόμως όπως αυτοκριτικά δήλωσε ο ίδιος, εγκαίρως τα εν λόγω στοιχεία. Εξάλλου δεν είχε τίποτα να φοβηθεί εκ του νόμου προερχόμενο. Του νόμου του Αλέξη Τσίπρα… Και φυσικά φέρει ευθύνη εκ της θέσεως του, όπως το είχαν επισημάνει στελέχη της κεντρικής επιτροπής του κόμματος του, στις 19 Σεπτεμβρίου, προκειμένου να εγκριθεί ως ορίζει το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ, η υποψηφιότητα του! Και φυσικά φέρει ευθύνη καθώς αποδεικνύεται είτε «άνθρακες ο θησαυρός» είτε τη σκόπιμη καθυστέρηση. Αλλά για ποιο λόγο αφού είναι όλα καλά και πλέον «ας μας δείξει και ο πρωθυπουργός τη δική του περιουσία»;
Πόθεν χωρίς έσχες δεν νοείται. Ούτε το αντίστροφο. Όταν τα στοιχεία δεν «κλειδώνουν» μεταξύ τους, τότε κάτι δεν πάει καλά. Και θεωρώ, επειδή είμαι καλόπιστος πως όλα θα είναι καλά. Αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι, τελικά, ποια ακριβώς προεκλογική περίοδο διανύσαμε; Των ευρωεκλογών, των εθνικών, των δημοτικών εκλογών -να μας αποδείξει ο δήμαρχος την απόκτηση των σπιτιών του- ή του χορού των εκατομμυρίων που κυκλοφορούν πάνω από τα κεφάλια μας ως κάτι απολύτως φυσιολογικό…
Την ίδια στιγμή στην Ευρώπη πλανάται το φάντασμα του νεοναζισμού…
