Της Ηλέκτρας Σιαλμά*
«Το φεγγάρι δεν είχε μυστικά.
Το φως του ακουγόταν σε όλα τα σοκάκια.
Τα πρόσωπα είχαν ξεχάσει τις σκιές, έλαμπαν σαν παιδικά γέλια.
Το τσιγάρο στα δάκτυλα της νύχτας έβγαζε χρυσό καπνό…
Δεν θυμάμαι που το είδα-α, ναι, σ’ένα γκράφιτι
στον τοίχο ενός πληγωμένου σπιτιού:
όταν τα βάσανα του κόσμου
γίνουν και δικά σου βάσανα
ο κόσμος θα κουβαλάει λιγότερα»,
Ε.Μύρων
«Το φώς του ακουγόταν σε όλα τα σοκάκια», γράφει ο Ε. Μύρων και πράγματι το φεγγάρι μιλάει με το χρώμα. Αλήθεια επί τη ευκαιρία, αφουγκραστήκατε καθόλου τον ουρανό και το φως του, τις τελευταίες ημέρες ή μόνο τηλεόραση, social media φαγητό και διάβασμα? Στην σιωπηλή μας πόλη που ενώ φαίνεται να κοιμάται νωρίς, χωρίς σούσουρο και οχλαγωγίες υπάρχει κάποιος μου ψιθυρίζει… Α ν ο ί ξ τ ε την πόρτα της βεράντας να το ακούσετε !Σας λέει πως ενώ οι ημέρες ομοιάζουν με νύχτες, κάποια στιγμή θα ξημερώσει κανονικά μέσα στο φώς του φεγγαριού.
«Τα πρόσωπα είχαν ξεχάσει τις σκιές, έλαμπαν σαν παιδικά χαμόγελα» και τότε λοιπόν που θα χαράξει ναι, τότε να είσαστε έτοιμοι και πάλι να χαμογελάσετε σαν παιδιά, να φωτιστεί η πλάση από τα πρόσωπα σας με αισιοδοξία και με χέρια που κρατιούνται πάλι σφικτά…
«Και το τσιγάρο της νύχτας, έβγαζε χρυσό καπνό», ενώ η νύχτα απαστράπτουσα θα σκιάζει τα χρυσά πρόσωπα μας από τα λαμπιόνια της ζωντανής μας πόλης ξανά, που θα σφύζει από υγεία και πάθος για ζωή, αδέσμευτη από τον θάνατο.
Σήμερα, σε κάθε γωνιά της γης η οδηγία είναι ίδια. Μ ε ί ν ε τ ε μέσα. Σώστε τους γύρω σας. Διαφυλάξτε τους εαυτούς σας.
Πώς θα σας φαινόταν μια οδηγία τύπου: «Μείνετε μέσα. Γνωριστείτε με την οικογένεια σας». Μιλήστε για περισσότερα από δέκα λεπτά με τον/την σύζυγό σας ή κάντε τις δουλειές του σπιτιού χωρίς άγχος μαζί.»
Πριν από μερικά χρόνια γνώρισα ένα ζευγάρι που μόλις είχε συνταξιοδοτηθεί. Στα 67 χρόνια τους, μετά από 44 χρόνια γάμου, δυσκολεύονταν να επικοινωνήσει ο ένας με το άλλο. Δεν έβρισκαν τον τρόπο να μοιραστούν τα συναισθήματα τους. Δεν έβρισκαν τον τρόπο να γνωριστούν από την αρχή. Μοιράστηκαν μία ζωή ολάκαιρη, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν και στη πιο τρυφερή τους ηλικία δυσκολευόταν ο ένας να ζητήσει υποστήριξη από τον άλλο.
Τελικά, ολόκληρη η ανθρωπότητα συγκατοικεί με ανθρώπους που δεν γνωρίζει. Εν αντιθέσει με συναδέρφους/εραστές/φίλους που τυγχάνει να επικοινωνεί τα εσώψυχα της λιγάκι παραπάνω. Η σύγχρονη εποχή, μας επιβάλει την επιτυχία, την δόξα, την αίγλη κ την αναγνώριση αδιαφορώντας αν όλα αυτά στηρίζονται σε ένα σταθερό ή σαθρό οικογενειακό υπόβαθρο. Και έρχεται ένας από τους πολλούς τύπους του Κορωνοιού να μας υπενθυμίσει με άγριο τρόπο πως τα υποστρώματα μας χρειάζονται ανακαίνιση. Πώς η βάση της πυραμίδας της ζωής μας κατά Αbraham Maslow, είναι η αγάπη, η ασφάλεια και η αξιοπρέπεια. Ωστόσο για τα υψηλότερα επίπεδα, οφείλουμε να πατάμε γερά στα πόδια μας για να τα πραγματώσουμε.
Και ενώ ο οικογενειακός και ο κοινωνικός φαινότυπος πληρούσε όλες τις προδιαγραφές για να αποθεώνει κάθε σύγχρονο γονέα-επαγγελματία, αίφνης έρχεται η πανδημία και το φεγγάρι «δεν κρύβει μυστικά» διότι ενώ φέγγει για όλους ... δεν φαίνεται από όλες τις στέγες. Δεν διακρίνεται από τα υγρά υπόγεια, ούτε από τους φωταγωγούς ούτε καν ακόμα από όλα τα μπαλκόνια. Ενώ υπάρχουν κάποιοι που τώρα εγκλωβίστηκαν στη ύλη τους, κάποιοι άλλοι εγκλωβίστηκαν στην θλίψη τους. Στα εξασθενημένα τους όνειρα που όλο εκτροχιάζονται από την αφετηρία.
«’Όταν τα βάσανα του κόσμου, γίνουν και δικά σου βάσανα τότε ο κόσμος θα κουβαλάει λιγότερα». Όταν συνειδητοποιήσουμε και πάλι την σημαντικότητα της ζωής και των σχέσεων μας, τότε ναι το βάρος θα μοιράζεται και ο πόνος θα αλαφραίνει από τις πλάτες των λίγων. Τότε τα γκράφιτι στους τοίχους της πόλης θα φωσφορίζουν στο φως του φεγγαριού και θα καθρεφτίζονται στο «χρυσό καπνό του τσιγάρου της νύχτας».
* Ηλέκτρα Σιαλμά MSc,Ψυχοθεραπεύτρια, www.elektrasialma.gr
