«Πέντε Έλληνες φοιτητές της Νομικής του Καποδιστριακού πανεπιστημίου Αθηνών, κατάφεραν να προκριθούν στους τελικούς γύρους του Διαγωνισμού Εικονικής Δίκης στο Διαγωνισμό Εικονικής Δίκης «Monroe E. Price Media Law Moot Court Competition 2023- 2024», ο οποίος διοργανώνεται από το Bonavero Institute of Human Rights of Faculty of Law of the University of Oxford. Για να συμμετάσχουν οι φοιτητές στο διαγωνισμό αυτό απαιτούνται χρήματα για την κάλυψη εξόδων διαμονής, αεροπορικών εισιτηρίων κτλ τα οποία, δεν μπορεί να καλύψει το Πανεπιστήμιο. Τα παιδιά σε κάθε περίπτωση θα συμμετάσχουν στον διαγωνισμό με την βοήθεια όχι των αρμοδίων αλλά ιδιωτικής πρωτοβουλίας». Αυτή είναι η είδηση έτσι όπως την αντιγράφω από ανάρτηση ενός γνωστού και σοβαρού δικηγόρου, που και εκείνου του κοινοποιήθηκε μέσω των γονέων.
Θα μου πείτε ότι εδώ ο κόσμος χάνεται και εσύ ασχολείσαι με τους ευρωπαικούς διαγωνισμούς της Νομικής. Σωστά. Αλλά για να τα δούμε λίγο πιο αναλυτικά και με βάση το ρεπορτάζ. Η Νομική της Αθήνας δεν χρειάζεται επαίνους. Είναι μια από τις καλύτερες νομικές των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων. Κάθε χρόνο, αν δεν απατώμαι, οι φοιτητές, δηλαδή οι αυριανοί δικηγόροι, επιθυμούν και μετέχουν στους διαγωνισμούς. Και κάθε φορά μας κάνουν υπερήφανους λαμβάνοντας υψηλές τιμητικές διακρίσεις. Αν δεν κάμω λάθος πριν δύο ή τρία χρόνια είχαν λάβει την πρώτη θέση, λαμβάνοντας μέρος στη «Δίκη του Σωκράτη», ενώπιον μεγάλων πανεπιστημιακών προσωπικοτήτων. Αυτή τη χρόνια φαίνεται πως τα πράγματα δυσκόλεψαν. Διότι το πανεπιστήμιο δεν βρήκε το ποσό των 5-7 χιλιάδων ευρώ(!) για να καλύψει τα έξοδα τους, σε μια συμμετοχή που θα εκπροσωπούσαν επάξια, ως έχουν αποδείξει, την Νομική Σχολή.
Ειρήσθω εν πάροδω πως το υπουργείο Παιδείας δεν συνέβαλε. Ενδεχομένως και να μη το γνώριζε. Και δεν είναι απαραίτητο να το γνωρίζει. Ούτε βεβαίως και η κυβέρνηση. Προφανώς δεν δύναται ο πρωθυπουργός να γνωρίζει αυτά τα θέματα. Αλίμονο, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Δεν είναι η δουλειά του. Απορώ, όμως, και με την αδυναμία του Πανεπιστημίου και του υπουργείου.
Το θέμα δύναται και έχει πολλές πτυχές. Καθώς μόλις ψηφίστηκε η λειτουργία για τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Δεν θέτω ταξικά ζητήματα. Αλλά όταν δεν υποστηρίζεις ανάλογες κινήσεις, πως μπορείς να μιλάς για ανάδειξη δυνατοτήτων και τη μετεξέλιξη των νέων στο μέλλον. Και πως δύνασαι να αγνοείς τη λαχτάρα των νέων δικηγόρων; Η αξία του δημοσίου πανεπιστημίου είναι ανεκτίμητη.
Για 5 χιλιάδες ευρώ;;...
