Του Λέανδρου Ρακιντζή
Η σφαγή την ημέρα της γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου, στις 14 Φεβρουαρίου 1929 (Massacre of Saint’s Valentine Day), ήταν το όνομα που δόθηκε και έμεινε στην ιστορία, σε ένα μακελειό που έγινε σε μια αποθήκη του Λίνκολν Παρκ στη βόρεια πλευρά του Σικάγου, όταν τρεις ένοπλοι μεταμφιεσμένοι αστυνομικοί εκτέλεσαν εν ψυχρώ επτά μέλη της αντίπαλης συμμορίας του Τζωρτζ «Μπανκ» Μοράν με εντολή του αρχηγού της Ιταλοαμερικανικής μαφίας Αλ Καπόνε, για να αποκτήσει τον έλεγχο στη διακίνηση του παρανόμου αλκοόλ στο Σικάγο την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Η σφαγή ήταν στα πρωτοσέλιδα των αμερικανικών εφημερίδων για πολλούς μήνες και έχουν γυριστεί έξι κινηματογραφικές ταινίες για αυτή.
Λούτσα, απόγευμα της Δευτέρας 11 Σεπτεμβρίου 2023, μέσα σε ένα αυτοκίνητο με πλαστές γερμανικές πινακίδες δολοφονήθηκαν πέντε άτομα και ένας βρέθηκε νεκρός στον δρόμο, όλοι ήταν ηλικίας 20-30 ετών, τουρκικής καταγωγής με πλαστά γαλλικά διαβατήρια, με εμπλοκή στο εμπόριο ναρκωτικών. Ο φερόμενος ως δολοφόνος Τούρκος συνελήφθη στο Αεροδρόμιο στην προσπάθεια του να διαφύγει, έκτοτε όμως δεν υπάρχει καμιά πληροφορία.
Η μαζική αυτή δολοφονία έρχεται στη συνέχεια σειράς δολοφονιών-εκτελέσεων, κυρίως αλλοδαπών, αλλά και Ελλήνων, με κάλυψη επιχειρηματία αλλά πρωτοκλασάτων μελών του υποκόσμου με ασχολία στο εμπόριο των ναρκωτικών και λαθρεμπόριο καυσίμων, που εκτελούνται από δολοφόνους εισαγόμενους από το εξωτερικό, που χρησιμοποιούν μοτοσικλέτα, που παρά το ανθρωποκυνηγητό, που εξαπολύει κάθε φορά η Αστυνομία, ποτέ δεν έχουν συλληφθεί και έχουν διαφύγει στο εξωτερικό.
Το όλο ζήτημα είναι σοβαρότερο από ό,τι το παρουσιάζουν, γιατί η χώρα μας έχει γίνει «ξέφραγο αμπέλι» για τους αλλοδαπούς εγκληματίες και κυρίως Αλβανούς και Γεωργιανούς και από χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, που μετά την εξόντωση των δικών μας capo του υπόκοσμου πήραν στα χέρια τους το εμπόριο των σκληρών ναρκωτικών (κοκαΐνη) με συνεχή ξεκαθάρισμα των μεταξύ τους λογαριασμών και με τεράστια έσοδα, που με τη βοήθεια των προθύμων επαγγελματιών (λογιστών, δικηγόρων, οικονομολόγων κλπ) τα ξεπλένουν με την ίδρυση νομίμων επιχειρήσεων, που κατά καιρούς αποτελούν στόχους βομβιστικών επιθέσεων με αποτέλεσμα η κοινωνία να βιώνει ένα έλλειμμα έννομης προστασίας.
Δεν μπορώ να πιστέψω, ότι η Αστυνομία δεν γνωρίζει τα πάντα για τον υπόκοσμο (δομές, αρχηγούς, μέλη - στέκια - παράνομες - νόμιμες επιχειρήσεις), αφού μάλιστα οι περισσότεροι κακοποιοί είναι σεσημασμένοι, που σημαίνει ότι κάποτε συνελήφθησαν για κάποιο αδίκημα και αφέθηκαν ελεύθεροι -το γιατί και το πώς είναι ένα άλλο αναπάντητο ερωτηματικό- που υποδηλώνει την ανεπάρκεια του δικαστικού και αστυνομικού συστήματος της χώρας μας και επιβεβαιώνεται από περιστατικά. Για παράδειγμα, διακινητής μεταναστών είχε καταδικαστεί σε 45 χρόνια φυλακή, αλλά κυκλοφορούσε ελεύθερος και συνελήφθη προχθές στην Αθήνα μεταφέροντας μετανάστες. Εκείνο, όμως, που προκαλεί εντύπωση, είναι γιατί η Αστυνομία δεν συνέλαβε ακόμα τον επικίνδυνο Αλβανό εγκληματία, που πυροβόλησε χωρίς αφορμή τρεις Έλληνες πολίτες στο Γκάζι και δεν έχει διαφύγει στο εξωτερικό.
Εξάλλου για την εισαγωγή από το εξωτερικό επαγγελματιών δολοφόνων απαιτείται εκτός από χρήμα, που υπάρχει άφθονο, και διοικητική μέριμνα με την προμήθεια πληροφοριών, όπλων, μέσων κίνησης και κυρίως διαφυγής στο εξωτερικό. Όλα αυτά αφήνουν ίχνη, που η Αστυνομία με τον σύγχρονο εξοπλισμό της και διεθνή συνεργασία μπορεί να εξιχνιάσει.
Μεταξύ της σφαγής του Αγίου Βαλεντίνου και της μαζικής δολοφονίας στη Λούτσα, αλλά και των δολοφονιών των άλλων στελεχών του υπόκοσμου υπάρχουν ομοιότητες και διαφορές, όπως ότι όλες έγιναν μεταξύ αντιπάλων συμμοριών για τον έλεγχο της πιάτσας της παράνομης εμπορίας αλκοόλ στο Σικάγο, σε μας ναρκωτικών και καυσίμων, οι εκτελέσεις έγιναν από επαγγελματίες εκτελεστές, που δεν συνελήφθησαν. Οι νεκροί ήταν περίπου στον ίδιο αριθμό, με τη διαφορά ότι στο Σικάγο, οι συμμορίες ήταν ντόπιες, ενώ εδώ πρόκειται για αλλοδαπές συμμορίες σκληρών κακοποιών, που με τη συνεργασία ντόπιων εγκληματιών -ακόμα και λευκού κολάρου- διαφεντεύουν τη πιάτσα και το εμπόριο ναρκωτικών –λαθρεμπόριο καυσίμων ατιμωρητί, γιατί η Πολιτεία δεν μπορεί (επιεικώς) να εμπεδώσει τη δημόσια ασφάλεια και δεν εννοώ τους κατωτέρους αστυνομικούς, που κάνουν με αυταπάρνηση τη δουλειά τους και έχουν θρηνήσει πρόσφατα τρεις αναίτιες δολοφονίες αστυνομικών, ενώ στις ΗΠΑ ο Αλ Κάπονε κλείστηκε τελικά στη φυλακή για φοροδιαφυγή, κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί παρ’ ημίν.
Σαφώς η Αστυνομία έχει πολλές επιτυχίες για τη σύλληψη συμμοριών, κυρίως Ρομά, που καταληστεύουν μοναχικούς και ηλικιωμένους, αλλά η εγκληματικότητα των Ρομά αποτελεί υπαρκτό πρόβλημα, γιατί η Αστυνομία αποδίδει το 84% της ελαφριάς εγκληματικότητας στους Ρομά. Πρόβλημα επίσης αποτελεί και η νεανική εγκληματικότητα με κλοπές ακόμα και δολοφονίες από ανηλίκους και νεαρούς εγκληματίες, όπως η προχθεσινή θανατηφόρα συμπλοκή μπροστά σε club στο Μαρούσι, αλλά και ο χουλιγκανισμός και η οπαδική βία με νεκρούς φιλάθλους.
Πιστεύω όμως ότι η εξιχνίαση της δολοφονίας του αστυνομικού Λυγγερίδη αποτελεί σημαντικό βήμα για τη πάταξη της.
Ο Λέανδρος Τ. Ρακιντζής είναι Αρεοπαγίτης ε.τ.
