Η αντιπολίτευση του Τσίπρα ήταν πάντα φανταχτερή, φωνακλάδικη, αεριτζίδικη, υπερβολική, πασπαλισμένη με ψέματα. Μεσολάβησε η περίοδος της Πρωθυπουργίας του, στην οποία υποχρεώθηκε με κάποιο τρόπο να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα αν και ποτέ δεν απαρνήθηκε τη φαντασιακή που κουβαλά μέσα του. Καθώς οι αναλυτές εκτιμούσαν ότι μετά την οδυνηρή ήττα του 2019 θα επανερχόταν στην κανονικότητα, (γιατί δεν μπορούσε να γίνει αλλιώτικα) εκείνος δεν εκπλήσσει τους επίμονους που κρατούν την άποψη τους, ότι ο Τσίπρας δεν αλλάζει. Διότι δεν θέλει και δεν μπορεί.
Τελευταία, βρίσκεται σε δημοσκοπική απόγνωση. Από την άνοιξη έως σήμερα έχει στοιχηματίσει αρκετές φορές στην πτώση του Μητσοτάκη. Μεσολάβησε η οδυνηρή για τον Πρωθυπουργό Αυγουστιάτικη φάση της υποκλοπής Ανδρουλάκη και δεν συνέβη αυτό που υπολόγιζε ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ. Ήρθε η ΔΕΘ, μπήκε ο Οκτώβριος και να που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν την Κυβέρνηση και τον Πρόεδρο της σε φθινοπωρινή ανθοφορία…
Γίνεται; Μπορεί, όσο η αντιπολίτευση πολιτεύεται με όρους λαϊκισμού και υποτιμώντας την πλειονότητα των πολιτών. Επομένως, με τη συνεχιζόμενη τακτική του ο ΣΥΡΙΖΑ συντηρεί τη δημοσκοπική ανεπάρκεια του και επαυξάνει τον αυτοεγκλεισμό του.
Οι προτάσεις που διατύπωσε ο Α. Τσίπρας στη ΔΕΘ δεν ακούστηκαν καν. Όπως ειπώθηκαν, έτσι ξεχάστηκαν. Απλώς, δεν έδωσε κανείς σημασία, ούτε καν κι αυτοί που τον ακολουθούν. Διερωτώνται πολλοί, πως καταφέρνει να διατηρεί το δημοσκοπικό ποσοστό του ο ΣΥΡΙΖΑ κοντά στην περιοχή του 25%. Ο Α. Τσίπρας εξακολουθεί να εκφράζει ένα τεταρτημόριο της κοινωνίας που αυτοπροσδιορίζεται έως και φανατικά, αντιδεξιό, αντισυστημικό, στην περίπτωση της τριετίας αντιμητσοτακικό, αντιευρωπαϊκό, αντιφιλελεύθερο, αλλά ταυτοχρόνως απολαμβάνει τα αγαθά της φιλελεύθερης Ευρώπης και του… συστήματος. Το κοινό αυτό συνεχίζει να εμπιστεύεται τον Α. Τσίπρα γιατί έως σήμερα δεν έχει ξεφυτρώσει άλλος ικανότερος να γητεύει αυτή την κατηγορία των συμπατριωτών μας. Ο Τσίπρας κάνει σωστά τη δουλειά του με αυτούς αλλά μέχρι εκεί. Δεν μπορεί να ανοιχτεί, να προσελκύσει περισσότερους.
Και σε καμιά περίπτωση τους κεντρώους.
Προσφάτως ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ επέστρεψε σε οικονομικούς όρους προσπαθώντας να κάνει κριτική στην Κυβέρνηση. Αναφέρεται στην αύξηση φόρων αλλά θα έπρεπε να πει αυξημένα φορολογικά έσοδα. Αναφέρεται στο περίφημο «μαξιλάρι» (του) αλλά θα ήταν ορθότερο εάν αναφερόταν σε ταμειακά διαθέσιμα για να καυτηριάσει τις κυβερνητικές δαπάνες, ασκεί κριτική στον δανεισμό, όμως τα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας κινούνται σε επίπεδα που δεν επηρεάζονται από τις συνθήκες πολέμου στην Ευρώπη, αντιθέτως αποδεικνύουν την καλή πορεία της ελληνικής κυβέρνησης στην οικονομία. Συνεπώς, η όποια κριτική της αξ. Αντιπολίτευσης θα έχει χαρακτήρα παρότρυνσης για περισσότερη ανάπτυξη ώστε να αυξηθούν τα κρατικά έσοδα.
Αντιθέτως ο Α. Τσίπρας σε πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη (Ant1) έκανε ξανά επίδειξη λαϊκισμού, καφενειακής αντιμετώπισης της πολιτικής και προσέβαλε τους πολίτες. Είπε πως αν και ο ίδιος «είχε τη δυνατότητα να μοιράσει 50 δισ. € όπως ο Μητσοτάκης θα έμενε Πρωθυπουργός μέχρι να…σβήσει ο ήλιος»!
Τίποτε από αυτά δεν προκαλεί εντύπωση. Ο Α. Τσίπρας είναι γνωστός για τις υπερβολές και τα ψέματα του.
Όμως, η αντιπολιτευτική του ανεπάρκεια είναι πιθανό να χαρίζει στην κυβέρνηση περισσή αυταρέσκεια. Επισημαίνεται πως μια κακή αντιπολίτευση κρατά αδύνατο το δημοκρατικό πολίτευμα.
Την εβδομάδα που διανύσαμε δύο θέματα δεν έτυχαν της κυβερνητικής αντιμετώπισης στο βαθμό τουλάχιστον που θα επιθυμούσε η πλειονότητα των πολιτών, ανεξαρτήτως εάν ψηφίζει ή όχι ΝΔ, αλλά απαιτεί από τον Πρωθυπουργό θαρραλέες πολιτικές παρεμβάσεις που να διορθώνουν τα «κακώς κείμενα».
Το σκάνδαλο Siemens οδηγείται στο χρονοντούλαπο της ελληνικής πολιτικής σκηνής χωρίς να τιμωρηθεί κανείς. Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ι. Ντογιάκος θα αναζητήσει τις ευθύνες της Δικαιοσύνης. Όμως η Κυβέρνηση σκέπασε το ζήτημα με τα τρέχοντα ζητήματα ενώ όφειλε να τοποθετηθεί ακριβώς γιατί ένα μεγάλο σκάνδαλο μένει ατιμώρητο σκανδαλωδώς.
Το δεύτερο θεμα αφορά στην έκθεση για τις ΜΕΘ. Υποχρέωση της Κυβέρνησης να ανοίξει ευρεία συζήτηση, παίρνοντας αποφασιστικά πρωτοβουλίες για την ανασυγκρότηση του ΕΣΥ. Τα όποια βήματα κρίνοντας διστακτικά και άτολμα. Πρέπει να περιγραφεί η πραγματικότητα, να εξηγηθούν οι προϋποθέσεις λειτουργίας των ΜΕΘ, ειδικότερα στα προβληματικά περιφερειακά νοσοκομεία. Να κληθεί και η αντιπολίτευση να τοποθετηθεί ώστε μη κρύβεται πίσω από τον λαϊκισμό της.
Υποστηρίζουν οι τακτικιστές της πολιτικής ότι σε προεκλογική περίοδο δεν διακινδυνεύεις, αποφεύγεις τα ρίσκα. Αφήνεσαι να κυλήσεις με την καθημερινότητα και επικεντρώνεσαι στην αντιμετώπιση των έκτακτων καταστάσεων ώστε να φτάσεις ασφαλής στο ξέφωτο των εκλογών.
Πράγματι, συγκρινόμενη σε όλα τα πεδία με την αντιπολίτευση η Κυβέρνηση κερδίζει δημοσκοπικά. Με το δεδομένο ότι ο επερχόμενος χειμώνας θα είναι απρόβλεπτος και άρα δύσκολος εκτιμάται ότι δεν θα επιχειρηθεί οτιδήποτε θα προκαλούσε πιθανή ανατάραξη. Σωστά.
Οι δύο προαναφερθείσες περιπτώσεις, Siemens και λειτουργία ΜΕΘ σε κεντρικά και περιφερειακά Νοσοκομεία, είναι ικανές να προκαλούν αίσθηση στην κοινή γνώμη και να συμβάλλουν στην αντισυστημική οπτική που είναι και της μόδας. Άλλωστε, δεν είναι λίγοι εκείνοι που ελεεινολογούν το πολιτικό σύστημα για τις παράνομες εξαρτήσεις του, τη διαφθορά και την διαπλοκή του. Για να αποτινάξει τις κατηγορίες αυτές, άδικες ή σωστές, θα έπρεπε η Κυβέρνηση να εκφράσει δημοσίως την τοποθέτηση της για την αδυναμία της Δικαιοσύνης να ανταποκριθεί στο βασικό της καθήκον. Διερεύνησης του σκανδάλου και αν κριθεί η τιμωρία των ενόχων.
Άλλωστε και στο θέμα της λειτουργίας των ΜΕΘ σε συνάρτηση με τον κορωνοϊό, τις θεραπείες και τον εμβολιασμό, η συνωμοσιολογία βρήκε έδαφος και καλλιέργησε ψευδή δεδομένα τα οποία δεν απαντώνται από τους έχοντες τη γνώση. Δεν παρατίθενται τα πραγματικά, τα αληθινά δεδομένα. Αντιθέτως, κερδίζουν οι ψευδείς ισχυρισμοί πάνω στους οποίους επιτήδειοι καταφέρνουν να παρασύρουν ομάδες εύπιστων, ανύποπτων, πολιτών.
Οι κυβερνήσεις, ακόμη και οι σοβαρές, δυστυχώς προτιμούν τη «συσκότιση» που θα επιφέρει τη λήθη. Βραχυπρόθεσμα μπορεί να έχουν δίκιο. Σωρευτικά, ωστόσο, η κοινή γνώμη απογοητεύεται ακόμη περισσότερο. Η απώλεια εμπιστοσύνης ενισχύεται. Η αδιαφορία εμπεδώνεται. Οι λαϊκιστές βγαίνουν οι ωφελημένοι. Εκτίθενται οι σοβαροί. Ο Κ. Μητσοτάκης ας αναλάβει πρωτοβουλία…
