Εξουθενωμένος πλήρως ο Α. Τσίπρας καταφεύγει σε παραληρήματα αντάξια των πιο σκοτεινών στιγμών του 2015. Αναβιώνει την ατμόσφαιρα της ΣΥΡΙΖΑΝΕΛικής παρακμής. Άλλους φοβίζει κι άλλους τους αποστρέφει. Σε κάθε περίπτωση αυξάνει τις δημοσκοπικές του απώλειες. Επέστρεψε στο «καταφύγιο» της αριστερής κοιτίδας και μάχεται να κρατηθεί στην περιοχή του 20%. Πρέπει να παλέψει με τα «θηρία» του μυαλού του, την κανονικότητα και τη λογική. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι έχει δυνάμεις να σταθεί πρώτα απ´ όλα στα πόδια του. Κατόπιν πρέπει να μπει στο γήπεδο του Μητσοτάκη και να αντιπαρατεθεί μαζί του. Δύσκολο ακόμη και να συζητηθεί σαν σκέψη...
Δέκα χρόνια μετά την αθρόα εισδοχή ψηφοφόρων στον ΣΥΡΙΖΑ καταγράφεται η μεγάλη εγκατάλειψη! Απομακρύνονται ακόμη και οι νέοι, η τελευταία ελπίδα μιας ανάκαμψης που δεν ήρθε. Δεν ψηφίζουν μόνο Μητσοτάκη οι νέοι, εκφράζονται υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και υπέρ του ΝΑΤΟ. Το 40% θέλει Πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη, σύμφωνα με έρευνα της Κάπα Research. Υγεία, μισθοί-συντάξεις και Παιδεία τα ζητήματα που προτάσσουν. Επιλέγουν Ελλάδα και το 52% δηλώνει ότι αισιοδοξεί για το μέλλον.
Στις εκλογές του Μαΐου, συνετρίβη ο Τσίπρας, η απλή αναλογική του και η Αριστερά συνολικά. Ο όλεθρος αντικατοπτρίζει την αδυναμία στην παραγωγή εφαρμόσιμων προτάσεων ώστε να απαντηθούν οι ανάγκες των πολιτών. Στα τέσσερα χρόνια της αντιπολίτευσης καμία προετοιμασία, προεργασία, δεν εκτελέστηκε ώστε να δοκιμαστεί στην πράξη η δυνατότητα πολιτικής σε συνθήκες κανονικότητας. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρέμεινε κολλημένος στον βάλτο του αντισυστημικής διαμαρτυρίας που απλώς φωνάζει. Συνήθως, χωρίς να τον ακούει κανείς.
Έτσι, ο βρέθηκε κατ' ουσία να μην εκφράζει ακόμη και τους ψηφοφόρους του. Αλήθεια, τι να κάνουν οι ψηφοφόροι ένα κόμμα αναχρονιστικών θεωριών που παράγει μόνο ακατάσχετη φλυαρία; Σε τι να το εμπιστευθούν; Στις ιδεολογικές εμμονές του; Ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε στον πρώτο προεκλογικό αγώνα ήδη ηττημένος.
Η καμπάνια του Μαΐου άρχισε με την ιδεοληψία κατά του φράχτη στον Έβρο. Στη διαδρομή το μήνυμα θόλωσε περισσότερο. Παρά την τελική παραδοχή πως δεν θα τον γκρεμίσει, στο κοινό έμεινε η αντίθετη άποψη. Η δεύτερη προεκλογική περίοδος του Ιουνίου, στιγματίζεται από την επιμονή να κρατήσει στις λίστες Ροδόπης και Ξάνθης τους δύο μειονοτικούς βουλευτές Ζεϊμπέκ και Οζγκιουρ. Την ίδια ώρα που ο μουσουλμάνος βουλευτής Ροδόπης της ΝΔ Μουσταφά Κατραντζή αποχωρούσε από το ψηφοδέλτιο, επειδή το όνομα του συμπεριλαμβανόταν στο έγγραφο της ΕΥΠ με το οποίο ενημερώθηκε ο Α. Τσίπρας. Άρα, ο Μητσοτάκης δεν είπε ψέματα για το έγγραφο, αντιθέτως αμφισβήτησε το έγγραφο της ΕΥΠ ο Α. Τσίπρας.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να αποσύρει τους δυο βουλευτές Ροδόπης για να «μην παίξει το παιχνίδι Ερντογάν», όπως διατείνεται και στείλει τη μειονότητα στην αγκαλιά της Τουρκίας. Προτιμά, προφανώς, να μην ενοχλήσει καθόλου τον Τούρκο Πρόεδρο, ο οποίος επιχειρεί μέσω του προξενείου να χειραγωγεί τη μειονότητα. Κάτι που ο Κ. Μητσοτάκης θέλει να σταματήσει. Να δούμε...
Ο Αλ. Τσίπρας δηλώνει ότι δεν κατηγορεί τα στελέχη του Λιμενικού Σώματος, αλλά αφήνει υπονοούμενα και διατυπώνει ερωτηματικά για τη στάση της ηγεσίας του Λιμενικού και τις παραλείψεις σχετικά με την αντίδραση της στο ναυάγιο του δουλεμπορικού σκάφους. Αντιμετωπίζει την Υπηρεσιακή Κυβέρνηση σαν Κυβέρνηση ΝΔ και απλώνει την απόγνωση και το αδιέξοδο του. Είναι πια εκτός μόδας και απειλείται με περαιτέρω εκλογική συρρίκνωση. Με Αριστερές παρόλες πιστεύει ότι μπορεί να ρεφάρει. Και παίζει τα ρέστα του.
Ο Αλ. Τσίπρας ξέμεινε από ιδέες, κουράγιο και διάθεση να κάνει την ανατροπή. Είχε την ψευδαίσθηση ότι αυτό περίμενε η κοινωνία από εκείνον. Έπεσε έξω, άλλη μια αυταπάτη. Η ανατροπή έπρεπε να έχει αρχίσει από το κόμμα του...
