Είναι αληθές και δεν νομίζω πως θα διαψευστεί. Οι ευρωεκλογές θα διεξαχθούν στις 9 Ιουνίου.
Με συγχωρείτε που ξεκινάω με ειρωνικό ύφος, αλλά έχω την σχεδόν απόλυτη αίσθηση πως δεν θα μάθουμε τίποτα: ούτε για την Ευρώπη ούτε για το ευρωκοινοβούλιο ούτε για το μεταναστευτικό ούτε για την επόμενη ημέρα της ευρωπαϊκής οικονομίας ούτε για την ταχύτητα απορρόφησης του Ταμείου ούτε, ούτε, ούτε!
Αλλά θα μάθουμε τα πάντα για την εσωτερική πολιτική σκηνή. Για το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ για τις δεξιές γκρίνιες στη ΝΔ για το μέλλον του Νίκου Ανδρουλάκη. Και για μια ακόμη φορά θα κληθούμε να ψηφίσουμε όχι για ποια Ευρώπη θέλουμε αλλά για ποια κυβέρνηση Θέλουμε. Ή στην καλύτερη περίπτωση ποιο μήνυμα θα στείλουμε στις ηγεσίες των κομμάτων και στον πρωθυπουργό.
Θα με ρωτήσετε πως τα κόμματα δεν φέρουν ευθύνη; Προφανώς και φέρουν και θα έλεγα και την αποκλειστική.
Τι θα έχει κερδίσει ο Στεφανος Κασσελακης αν ο ΣΥΡΙΖΑ για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο αναδειχθεί στη δεύτερη θέση; Τι θα έχει κατακτήσει αντιστοίχως ο Κυριάκος Μητσοτάκης αν δεν πέσει σημαντικά η ΝΔ; Θα ενημερωθεί για να το πω διαφορετικά θα έχει «εκπαιδευθεί» ευρωπαϊκά ο Έλληνας ψηφοφόρος; Θα έχει την ίδια ενημέρωση με τον Γάλλο επίσης Ευρωπαίο πολίτη; Με τον Βέλγο, τον Ιταλό; Τον Ισπανό; Τον Γερμανό;..
Και προφανώς οι Ευρωπαίοι πολίτες ψηφίζουν θέλοντας να στείλουν και τα μηνύματα τους στις κυβερνήσεις τους. Και την αντίδραση τους για τον τρόπο διακυβέρνησης τους. Κυρίως όμως ψηφίζουν για το ποιος θα παίρνει τις αποφάσεις για τη ζωή τους στην ηγεσία την Ευρώπης. Εκεί που κρίνεται ο αγρότης, ο υπάλληλος, ο επιστήμονας, ο στρατιωτικός και η ενιαία εξωτερική πολιτική, το περιβάλλον . Δηλαδή κυριολεκτικά το μέλλον της Ευρώπης για τα επόμενα πέντε χρόνια.
Και αν μας φαίνεται σύντομη η πενταετία να σημειώσω πως το 2026 ολοκληρώνεται ο χρόνος απορρόφησης των 80 δις του Ταμείου.
Αυτά...
