Είναι φωτογραφία της στιγμής. Δηλαδή επί του παρόντος δείχνουν τις τάσεις. Δηλαδή αυτό που συμβαίνει. Για αυτό το λόγο μελετώνται από τα γραφεία των κομμάτων, τα οποία διαμορφώνουν ανά πάσα στιγμή και την πολιτική τους. Προφανώς, και ανάλογα με τα πολιτικά δρώμενα.
Επομένως η αμφισβήτηση τους είναι εκτός του περισσού. Και προφανώς η αντίδραση εξάγεται από τη θέση του κόμματος σε αυτές. Αν δηλαδή δείχνει πως το κόμμα έχει ανοδική τάση είναι θεμιτή γιατί προκαλεί ικανοποίηση και επομένως θα επηρεάσει θετικά τους πολίτες. Διαφορετικά θα είναι καταδικαστέα. Αλλά όλες όμως αναδεικνύουν το ίδιο δείγμα. Τουλάχιστον για τα τρία πρώτα κόμματα. Οπερ σημαίνει πως προσώρας το ενδιαφέρον εδράζεται στη θέση που λάβουν στις 9 Ιουνίου ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Αυτή είναι η πολιτική πραγματικότητα. Δηλαδή το ίδιο σκηνικό από το 2016 και μετά. Η δικαίωση στην πολιτική δεν είναι περιοδική. Έρχεται στο τέλος και αυτό μέχρι στιγμής δεν αποδεικνύεται. Φυσικά υπάρχει και πιθανότητα του λάθους...
Όπως επίσης πως για πρώτη φορά εκφράζεται και από τους δημοσκόπους το αρνητικό ιστορικό της αποχής. Η πιθανότητα δηλαδή να μην υπάρχει πλειοψηφικό ρεύμα συμμετοχής. Αυτό βέβαια δεν θα αλλάξει το αποτέλεσμα των εκλογών καθώς τα ποσοστά των κομμάτων εξάγονται από τους ψηφίσαντες.
Όπως επίσης η πιθανότητα ανόδου των ακροδεξιών τάσεων. Και στην υπόλοιπη Ευρώπη και στην Ελλάδα. Ενδεχομένως όχι σε τόσο υψηλά ποσοστά όπως στη γηραιά ήπειρο αλλά κατ´ αναλογία και στην Ελλάδα. Τα παραπάνω ήδη προβληματίζουν τα υψηλά επιτελεία των κομμάτων. Το καθένα για διαφορετικούς λόγους.
Οι επόμενες είκοσι ημέρες θα αποτελέσουν το βαρομετρο του εκλογικού αποτελέσματος. Ένα αποτέλεσμα όμως που όπως υποστηρίζεται δεν θα ανατρέψει το υπάρχον πολιτικό σκηνικό. Τα μηνύματα που θα σταλούν θα έχουν τη δική τους σημασία. Με ότι συνεπάγεται και με βάση τα παραπάνω...
