Του Στέλιου Κάνδια
“Eίναι αρχοντικό παιχνίδι ο ιππόδρομος, είναι για αρχόντους ο ιππόδρομος”
Kύριος Αυγολέμονος
“Μπορώ να δηλώνω ότι είμαι υπεύθυνος· αυτό μού δίνει την ευχέρεια να είμαι ανεύθυνος” είχε δηλώσει ένας γνωστός με μεγάλη δόση κυνισμού. Κι η πρωτόγνωρη για τη γενιά μας υγειονομική κρίση φέρνει και πάλι στην επιφάνεια το πάντα επίκαιρο ερώτημα για τον τρόπο του πολιτεύεσθαι στη χώρα μας – και όχι μόνο. Ορθώς λοιπόν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε στη Βουλή ότι η διαχείριση της πανδημίας του κορωνοϊού “απαιτούσε και απαιτεί σοβαρότητα, υπευθυνότητα και μια νέα ιεράρχηση προτεραιοτήτων από όλους μας”. Η δημόσια υγεία δεν είναι ιππόδρομος. Και δεν πρέπει να βάζουμε το άλογο πίσω από το κάρο. Στην πράξη όμως τι κάνει η μείζων αντιπολίτευση; Θυμίζει λίγο... κύριο Αυγολέμονο, τον συμπαθή κύριο του καλτ βίντεο το οποίο σας προτρέπω να αναζητήσετε στο YouTube. “Eίναι αρχοντικό παιχνίδι ο ιππόδρομος, είναι για αρχόντους ο ιππόδρομος” δήλωνε εμφατικά στις αρχές της δεκαετίας του '90. Και ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να τζογάρει αντιπολιτευτικά, να δίνει τα ρέστα του, να ποντάρει στο “μαύρο”.
Πρώτα στελέχη και φίλοι της Κουμουνδούρου (ονόματα δε λέμε υπολήψεις δε θίγουμε) διαμαρτύρονταν ότι η κυβέρνηση έβλαψε την... οικονομία επειδή βιάστηκε, λέει, να να πάρει μέτρα για τον κορωνοϊό(!) Μέσα στον αντιπολιτευτικό τους οίστρο είχαν ξεχάσει το επαναστατικό τσιτάτο “οι άνθρωποι πάνω από τους αριθμούς”. Και το ότι δεν έχουμε χιλιάδες νεκρούς είναι ό,τι σημαντικότερο, ό,τι πιο πολύτιμο.
Τώρα, πάλι, η αξιωματική αντιπολίτευση, ξεχειλίζοντας εσχάτως από μαθητευόμενους λοιμωξιολόγους και επιδημιολόγους, αφήνει την οικονομία στην άκρη και προεξοφλεί ότι τα μέτρα άρσης του περιορισμού μετακινήσεων είναι λανθασμένα πολιτικοποιώντας τις εισηγήσεις της “επιτροπής σοφών” και στοχοποιώντας τον Σωτήρη Τσιόδρα. Χωρίς να ξεχνάμε ότι κανείς δεν είναι αλάθητος, χωρίς να παραγνωρίζουμε την ατομική (συν)ευθύνη των πολιτών, κάποιος θα μπορούσε να διακρίνει στον ΣΥΡΙΖΑ ευσεβείς πόθους. Το πάθος που ο αντιπολιτευόμενος Τύπος ψάχνει να βρει αρνητικά δημοσιεύματα για την Ελλάδα (δε φτάνουν ούτε τον αριθμό των δαχτύλων του ενός χεριού) θυμίζει την παροιμία με την επαγγελματία του έρωτα που θέλει να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει. Δεν είναι δυνατόν ο αμερικανός ράπερ Ντρέικ σε τραγούδι του να υπόσχεται στο ταίρι του ειδυλλιακό ταξίδι στην Ελλάδα και ο Καρανίκας να προφητεύει... κατακόμβες νεκρών. Άς αφήσει τα catacombs κι ας ασχοληθεί με τις combs μιας και άνοιξαν τα κομμωτήρια. Η επιχειρηματολογία για λίγα επιβεβαιωμένα κρούσματα επειδή δεν γίνονται αρκετά τεστ δεν αντέχει στη λογική. Αν τα σοβαρά κρούσματα ήταν όντως πολύ περισσότερα σήμερα δεν θα είχαμε πολύ μεγαλύτερη διασπορά και πολλαπλάσια θύματα;
Η έως στιγμής επιτυχής αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης (αρκεί μόνο να μην εφησυχάσουμε) προεικάζει σοβαρότητα για τη συνέχεια, αλλά και την επιτυχή αντιμετώπιση, του παραγώγου της, της οικονομικής κρίσης. Γιατί από αυτή την πρωτοφανή κρίση βγαίνουμε με ενισχυμένη δημόσια υγεία, με αναβαθμισμένη μπράντα διεθνώς, ως χώρα - πρότυπο και όχι ως αποσυνάγωγοι, κάτι σημαντικό για τον τουρισμό, με e-δημόσιες υπηρεσίες που “κτίστηκαν” εξ ανάγκης εν μία νυκτί. Στον αντίποδα, η Καρανίκειος ρητορική περί εφαρμογής της “ανοσίας της αγέλης” (που δυστυχώς υιοθέτησε και το ΚΙΝΑΛ) περιέργως πώς συνδυάζεται με τον “εγκλεισμό των προσφύγων στις δομές”. Αυτό μας προϊδεάζει, για το τι θα συνέβαινε στις δομές προσφύγων και μεταναστών επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δημόσια υγεία.
Συμπέρασμα; “Να 'χαμε να λέγαμε και να 'χαμε να πούμε είναι οι ανθρώποι” που έλεγε και ο κύριος Αυγολέμονος. Αυτό είναι κι η γνωστή αντιπολιτευτική συνταγή στη χώρα μας. Προσοχή μόνο μην κόψει το αυγολέμονο.
