Η υποτίμηση του νομίσματος και ο ανασχηματισμός δεν προαναγγέλλονται, ανακοινώνονται. Έλεγαν οι παλαιότεροι πολιτικοί. Μια πολιτική αρχή που αποδείχθηκε στην πάροδο των χρόνων σοφή. Καθώς η προαναγγελία αφαιρεί αυτόματα τον αιφνιδιασμό, επομένως και την αλλαγή της πολιτικής ατζέντας.
Αλλά αυτό είχε ισχύ τουλάχιστον κατά το ήμισυ, αφού το εθνικό νόμισμα δεν υπάρχει πλέον. Η αλλαγή προσώπων, όμως στο κυβερνητικό επιτελείο ενέχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Διότι δεν είναι μόνον τα συμπεράσματα που εξάγονται από τα πρόσωπα που αντικαθιστούν, αλλά και από εκείνα που αντικαθίστανται. Όπως επίσης και οι λεγόμενες καραμπόλες. Είναι πάντα μια δύσκολη νύχτα για τους πρωθυπουργούς.
Το ίδιο ισχύει και για τις αλλαγές στα επιτελεία των κομμάτων εκτός εξουσίας. Αλλαγές που φτάνουν αρκετές φορές ακόμη και σε επίπεδο ηγεσιών. Σπανίως, αλλά συμβαίνει. Έξαλλου, στα κόμματα της μείζονος ή ελάσσονος αντιπολιτεύσεως, οι αλλαγές ενέχουν χαρακτήρα κυβερνητικών αλλαγών. Ειδικά στα κόμματα που έχουν θέση αξιωματικής αντιπολιτεύσεως. Οι σκιώδεις υπουργοί, τα ανώτατα καθοδηγητικά όργανα, τα πρόσωπα που αναλαμβάνουν την ευθύνη του κοινοβουλευτικού ελέγχου.
Αλλά ύστερα από βαριές ήττες τίθεται στα κόμματα στο στόχαστρο και η ευθύνη των ηγετών. Κρίσεις, επικρίσεις, προβληματισμοί, εσωτερικές συγκρούσεις. Ικανό και αναγκαίο για την επόμενη ημέρα. Όλα τα κόμματα ύστερα από καταστροφικά εκλογικά αποτελέσματα προχώρησαν σε αλλαγές ηγεσιών. Είναι η επόμενη στροφή, καθώς αποδεικνύεται πως οι ηγεσίες δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Και υπό μια έννοια είναι και η μοίρα της πολιτικής.
Αλλά ούτε και αυτό προαναγγέλλεται. Εκτός αν υπάρξουν προσωπικές παραιτήσεις… Το ζητούμενο όμως για την ευρύτερη αντιπολίτευση είναι φυσικά το πρόσωπο που θα αναλάβει τις ευθύνες για την επόμενη ημέρα. Δηλαδή το αντίπαλο δέος. Και εκεί διαφαίνεται, όπως ομολογείται από τα ίδια τα στελέχη, πως υπάρχει κενό.
Προσώρας τουλάχιστον…
