του Πέτρου Κιρκιλή
Πρωί Κυριακής, ώρα 8:30. Ο Γιώργος Θαλάσσης παίρνει το αυτοκίνητό του και κατεβαίνει στο κέντρο της Αθήνας. Παρκάρει στη συμβολή των οδών Ιπποκράτους και Αραχώβης και συνεχίζει πεζός προς το σημείο όπου άφησε την τελευταία του πνοή, πριν από 12 χρόνια, ένας μαθητής του. Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος.
Ο κ.Θαλάσσης θέλει να αφήσει τρία ρόδια στο μνημείο για τον αδικοχαμένο Αλέξη και με αυτό τον τρόπο να αποτίσει τον δικό του φόρο τιμής. Στη συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Ζωοδόχου Πηγής τον σταματά μια ομάδα αστυνομικών. «Απαγορεύεται. Έχουμε εντολή να μην πλησιάσει κανείς το σημείο» είναι η κόφτη απάντηση που θα πάρει από τα όργανα της τάξης. Και δεν ήταν ο μόνος. Και άλλοι πολίτες που επιχείρησαν την Κυριακή να βρεθούν στα Εξάρχεια για τον ίδιο σκοπό, έφυγαν άπραγοι.
Όσο και αν ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη εμφανίζεται ικανοποιημένος που «για δεύτερη φορά δεν κάηκε η Αθήνα», ο απολογισμός για την επέτειο Γρηγορόπουλου δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς. Επεισόδια, τραυματισμοί, προσαγωγές, καταγγελίες για αστυνομική αυθαιρεσία, εικόνες συνωστισμού στα κρατητήρια, με μια πόλη «φρούριο», απρόσιτη για την πλειοψηφία των πολιτών.
Σκεφτείτε πως για την φετινή επέτειο, κινητοποιήθηκαν 5.000 αστυνομικοί, drones, ελικόπτερα ενώ με εντολή της αστυνομίας έκλεισαν 24(!) σταθμοί του μετρό. Και όλα αυτά για να αντιμετωπιστεί ένας πολύ μικρός αριθμός ατόμων που προσπάθησε να αψηφίσει τις συστάσεις των αρχών. Μάλιστα, ο ίδιος ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης παραδέχεται σε δήλωσή του πως «ειναι άγονο και κοστοβόρο να χρειάζονται 5.000 αστυνομικοί για να τιμηθεί μια επέτειος». Και όμως για μια ακόμη φορά εφάρμοσε την ίδια επιχειρησιακή τακτική.
Ο κ.Χρυσοχοϊδης, έχοντας απορροφηθεί σε μια βεντέτα που εχει ανοίξει εδώ και καιρό με την αριστερά, δεν αντιλαμβάνεται τι θα συνιστούσε όντως επιτυχία της ελληνικής αστυνομίας για την επέτειο Γρηγορόπουλου. Να επιτρέψει στον προοδευτικό πολίτη της χώρας να αφήσει λίγα λουλούδια στο μνημείο του Αλέξη, απομονώνοντας παράλληλα τα ταραχοποιά στοιχεία.
Κάθε χώρα που σέβεται την ιστορία της οφείλει να τιμάει τους νεκρούς της. Από τους νεκρούς των πολεμικών συγκρούσεων και του Πολυτεχνείου μέχρι τους νεκρούς της Μαρφίν και της αστυνομικής βίας. Είναι ηθική υποχρέωση όλων μας. Πρωτίστως όμως είναι δείγμα πολιτισμού.
