Παρά την 2ετή και πλέον εμπειρία μας με τον SARS-CoV-2 συνεχίζουμε να μην εμπεδώνουμε βασικές έννοιες και είτε να δημιουργούνται εικόνες καταστροφής είτε εικόνες πλήρους απαλλαγής από το πρόβλημα. Τίποτα από τα δύο δεν ισχύει, μονότονα θα επισημάνω τα ακόλουθα:
1. Οι πανδημίες κρατούν τουλάχιστον μία 3ετία, οποιοσδήποτε υποστήριζε κάτι άλλο το έκανε είτε από άγνοια είτε από υπεραισιοδοξία.
2. Το βιολογικό φαινόμενο εξελίσσεται «λογικά»: καθώς το τείχος ανοσίας μεγαλώνει λόγω εμβολιασμού και φυσικής μόλυνσης (και σπανιότερα νόσησης) ο ιός προχωράει σε συχνές υπερ-μεταδοτικές μεταλλάξεις οι οποίες ωστόσο (μέχρι τώρα) μειώνουν τη λοιμογόνο δύναμη του. Η αναπαραγωγή και απαρίθμηση των «ονομάτων» των μεταλλάξεων δεν έχει κάποιο ουσιαστικό νόημα για τους πολίτες και μάλλον προκαλεί πανικό σε μία ήδη κουρασμένη παγκόσμια κοινωνία.
3. Όσο ο ιός «κυκλοφορεί» ελεύθερος δεν εφησυχάζουμε καθώς πάντοτε ένα βιολογικό φαινόμενο σαν την πανδημία μπορεί να ξεπεράσει τις ανθρώπινες προβλέψεις.
4. Ο εμβολιασμός του πληθυσμού αποτελεί το βασικό όπλο αναχαίτισης της διασποράς και θα πρέπει να εξακολουθήσει να ενθαρρύνεται και να συστήνεται σε όλες τις πληθυσμιακές ομάδες. Στη φαρέτρα μας πλέον υπάρχουν και αποτελεσματικές φαρμακευτικές θεραπείες σε συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού.
5. Το δεύτερο βασικότερο όπλο αναχαίτισης της διασποράς αποτελούν τα μέτρα ατομικής προστασίας και ιδιαιτέρως η χρήση μάσκας σε κλειστούς χώρους ή σε χώρους με συνωστισμό. Αυτή η στρατηγική θα πρέπει άμεσα να επανέλθει και να υιοθετηθεί και ως μέτρο και ως ατομική επιλογή.
Συμπερασματικά και πριν περάσουμε και πάλι από την απόλυτη ραστώνη στην απόλυτη καταστροφολογία και τούμπαλιν, επιλέγουμε να ενημερωνόμαστε από ήρεμες και σταθερές υγειονομικές φωνές, παραμένοντας ρεαλιστές και αισιόδοξοι. Συνεχίζουμε τη ζωή μας με ηρεμία έχοντας ως παρακαταθήκη την εμπειρία με τον ιό, γνωρίζοντας ότι δεν ήρθε φυσικά το τέλος του κόσμου, αλλά πάντως κάτι συμβαίνει που ακόμα δεν έχει τελειώσει.
