Η χώρα του... τυχαίου είναι εκείνη η χώρα, όπου η ανασφάλεια και η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι ο κανόνας. Ανασφάλεια στο τι θα προκύψει, τι θα συμβεί την κάθε μέρα που έρχεται...Το κράτος παραμένει σκιαχτικό για τον πολίτη, παρ' ότι έχουν γίνει πολύ σημαντικά βήματα για να μην εξαρτιέται ο πολίτης και να μην μπλέκεται σε έναν γραφειοκρατικό κυκεώνα τουλάχιστον σε απλά πράγματα -που μέχρι πρότινος έμοιαζαν θεόρατα.
Ο λαβύρινθος της γραφειοκρατίας εννοείται πως εξακολουθεί να υφίσταται. Η πολυνομία, η πολυδιατύπωση, η ασάφεια, η ερμηνεία, η παρερμηνεία είναι εδώ μαζί με δεκάδες άλλες πληγές και χοροπηδούν σαν τις ακρίδες του θέρους. Και τι θέρος.
Θερίζει Ανθρώπινες ζωές. Εκτός από τις τεράστιες φυσικές καταστροφές. Δυο νέοι άνθρωποι, ο 34χρονος Σμηναγός Χρήστος Μουλάς και ο 27χρονος Ανθυποσμηναγός Περικλής Στεφανίδης έχασαν τη ζωή τους πάνω στο καθήκον για την πατρίδα. «Βούτηξε» το αεροσκάφος Canadair CL-215 μέσα στη ρεματιά για τη ρίψη νερού και δυστυχώς συνετρίβη όταν στη φάση της ανύψωσης ο πλωτήρας του αεροσκάφους «βρήκε» σε δέντρο με αποτέλεσμα να αποκολληθεί.
Ο Χρήστος και ο Περικλής, δυο νέοι άντρες, με όνειρα να διαπρέψουν στην Πολεμική Αεροπορία, βρήκαν τραγικό θάνατο προκειμένου να σβήσουν τη φωτιά στον Πλατανιστό, κοντά στην Κάρυστο. Δυο ζωές χαμένες. Τι ξόδι είναι αυτό. Κάθε χρόνο η ίδια κατάσταση με τις πυρκαγιές, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Φόβος για αυτόν τον σκοτεινό ορίζοντα, φόβος για αυτή τη μοίρα, δανείζομαι τα λόγια του Μίλαν Κούντερα. Σωστά ο Νίκος Δένδιας κήρυξε τριήμερο πένθος στις Ένοπλες Δυνάμεις για τους δύο Ήρωες.
Η καθημερινότητα στην Ελλάδα όπως και η ζωή έχουν το στοιχείο του απρόβλεπτου. Το «ο, τι να ΄ναι» ζει και βασιλεύει παντού. Κυρίως στους δρόμους, όπου καθένας κάνει ο, τι θέλει σε α λα γκρέκα διασκευασμένο «Sons of Anarchy». Σλάλομ, ζικ ζακ, παραβίαση του «κόκκινου» που μετράει πλέον σαν «πράσινο», κανένας σεβασμός στους πεζούς, στους άλλους οδηγούς. Το «μότο» σε όλα, πάνω απ´ όλα είναι να κάνουμε τη δουλειά μας όπως βολεύει εμάς. Και άρα «θα κάνω ό,τι γουστάρω». Δυστυχώς, η ίδια συμπεριφορά ισχύει και όταν διασχίζουμε τη διάβαση πεζή, παραβιάζοντας τον «Σταμάτη»!
Η «αναρχία» κοστίζει ακριβά, είναι πανάκριβη. Όταν αδιαφορούμε για τους κανόνες, όταν δεν εφαρμόζονται οι κανόνες, όταν η πιστοποίηση στην παροχή υπηρεσιών είναι έννοια άγνωστη, τότε η ζωή και η καθημερινότητα τρέχουν με διπλή ταρίφα.
Οι «έγκαιροι» θα πληρώσουν την πρώτη δόση της εφορίας έως τις 31 Ιουλίου. Αν και συνήθως στο «τσακ» ανακοινώνεται ότι θα δοθεί παράταση για την υποβολή των δηλώσεων έως 31 Αυγούστου σε φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις. Θα έχουν «στεγνώσει» οι συνεπείς. Οι λιγότερο συνεπείς, είτε ως τύποι της τελευταίας στιγμής, είτε αυτοί που «ψυχανεμίζονται» την παράταση, είτε εκείνοι που για κάποιους ξαφνικούς λόγους καθυστέρησαν τη δήλωση τους, θα κάνουν με μεγαλύτερη άνεση τις διακοπές τους και από αρχές Σεπτεμβρίου έχει ο Θεός...
Ο συνεπής τιμωρείται. Αυτός που θα βρει την άκρη ή ο οπαδός του «ωχαδερφισμού», ο ιδιοτελής, ο μικροσυμφεροντολόγος, ο άλλος με 20 ακίνητα αλλά μηδενικό εισόδημα, στο τέλος της κούρσας είναι και ο μεγάλος νικητής. Ξέρει τα κόλπα και έως εκ τούτου αντιμετωπίζει και αυτό το -σε πολλές περιπτώσεις- εχθρικό προς τον πολίτη κράτος.
Δεν μπορώ να μην αναφερθώ και στον 54χρονο σεκιούριτι ο οποίος δολοφονήθηκε από χέρια αδίστακτα και απάνθρωπα. Άλλη μια ζωή χαμένη. Τον χτύπησαν με αδιανόητη βία για να κλέψουν με την ησυχία τους χαλκό από εργοτάξιο, κάπου μέσα στο «χάος» του Ασπροπύργου. Πήγε «άκλαυτος». Ποιο Κράτος ενδιαφέρθηκε για τον άνθρωπο; Τον θρηνεί μόνο η οικογένεια του. Φύλακας σε εργοτάξιο εγκατάστασης φωτοβολταϊκού πάρκου, χωρίς καμία προφύλαξη, χωρίς όπως είπε ο γιος του, να έχει έναν αριθμό τηλεφώνου για έκτακτη ανάγκη δολοφονήθηκε από τις συμμορίες που κλέβουν μέταλλο. Οι διωκτικές αρχές δεν φαίνεται να ασχολούνται με τέτοια θέματα. Ούτε καν με τους κλεπταποδόχους, τις εταιρείες που παραλαμβάνουν το κλοπιμαίο υλικό. Ποτέ καμία σύλληψη, ποτέ κάποια καταδίκη.
Επειδή, η εμπλοκή στις κλοπές μετάλλου αφορά παράνομους Ρομά, που έχουν χαρακτηριστεί ως «ευπαθείς» ομάδες το θέμα αποτελεί ταμπού. Λίγες ημέρες αργότερα από την δολοφονία του σεκιούριτι, συνεργείο Ρομά που έκλεβε σίδερο από γέφυρα που κατεδαφιζόταν καταπλακώθηκε κάτω από μπετόν. Θρήνησαν με τη σειρά τους έναν νεκρό. Χαμένη ζωή κι αυτός.
Αυτά τα άβατα οφείλει να σπάσει η Κυβέρνηση. Να επαναφέρει την ισονομία. Εδώ θα φανεί η συνέπεια της, η ικανότητα της και σε αυτά τα θέματα της καθημερινότητας θα κριθεί...
