Όποιοι κινούνται στην Αθήνα αυτό που αντιμετωπίζουν καθημερινά, δεν είναι το «παιχνίδι με τα νεύρα». Ούτε αποτελεί μια ψυχαναλυτική άσκηση ελέγχου του θυμού. Και δεν είναι, επίσης, απλώς μια «ταλαιπωρία». Είναι κάτι σοβαρότερο που αφορά τη μείωση του μισθού και κατ' επέκταση της ευρύτερης οικονομίας.
Όχι πως η ψυχολογική πίεση είναι υποδεέστερο καθώς η προσωπική ένταση προκαλεί και μια σειρά από αρνητικές επιπτώσεις και στην υγεία αλλά και στην εργασία. Η καθυστέρηση ωρών και επομένως η αργή μετάβαση στον τόπο εργασίας θα συνεχίσει να ακολουθεί τον εργαζόμενο καθ όλη τη διάρκεια της εργασιακής ημέρας, με επιπτώσεις και στον ίδιον αλλά και στην καθεαυτή εργασία του, επομένως και στην εταιρεία του. Έχει παρατηρηθεί πως η αστική κίνηση έχει σοβαρή μείωση στο ευρύτερο κύκλο εργασιών. Μεγάλες εταιρίες αναζητούν λύσεις προκειμένου οι εργαζόμενοι να φθάνουν εγκαίρως στον τόπο εργασίας τους, με όσο το δυνατόν μικρότερη ταλαιπωρία έτσι ώστε να δύνανται να αποδίδουν τα μέγιστα.
Το πρόβλημα της μετακίνησης στα αστικά κέντρα αποτελεί, πλέον ένα μείζον θέμα στην Ευρώπη. Οι πολίτες της Γηραιάς Ηπείρου, αδυνατούν να χρησιμοποιούν τα ΙΧ τους καθώς είναι κυριολεκτικά απαγορευτικό. Την ίδια στιγμή τα μέσα συγκοινωνίας υπερφορτώνονται με συνέπεια να παρατηρείται ακόμη μεγαλύτερη καθυστέρηση ενώ οι ειδικές λωρίδες που υπάρχουν καταστρατηγούνται εν τοις πράγμασι καθώς όλοι γνωρίζουν πως η τήρηση του νόμου θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερο κυκλοφοριακό κομφούζιο.
Όπως ομολογούν και οι συγκοινωνιολόγοι το πρόβλημα θα παραμένει άλυτο και θα εντείνεται αν δεν αλλάξει δραματικά το αστικό περιβάλλον. Δηλαδή το σύστημα διαχείρισης των αστικών δρόμων και ο τρόπος χρήσης των μέσων συγκοινωνίας. Όσοι δρόμοι και αν κατασκευαστούν σε μερικά χρόνια θα είναι «άχρηστοι» καθώς ο στόλος των αυτοκινήτων πάντα θα είναι πολλαπλάσιος. Ταυτοχρόνως οι επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον και στη δημόσια υγεία πολλαπλασιάζονται ενώ δημιουργούνται και νέες ασθένειες ή κρούσματα σοβαρών ασθενειών σε μικρές ηλικίες. Οι πόλεις μοιάζουν να έχουν ημερομηνία λήξης.
Το ζητούμενο σε όσους ασχολούνται με το ζήτημα της κίνησης στις πόλεις είναι περίπλοκο. Δεν είναι μόνον η αυτοκίνηση είναι όλα τα παραπάνω και ακόμη περισσότερα. Οι λύσεις δεν είναι η κατοικία εκτός πόλεων αφού και εκεί θα απαιτηθούν νέα μεγάλα έργα που σε λίγα χρόνια θα μοιάζουν «αδύναμα». Η κατασκευή σύγχρονων υπόγειων μέσων συγκοινωνίας και κυρίως η εμπιστοσύνη των πολιτών προς αυτά, ενδείκνυται για την απελευθέρωση της κίνησης.
Ίσως...
