Η αντιπαράθεση παραμένει έντονη μεταξύ εκείνων που πιστεύουν ότι ο Γάλλος πρόεδρος έκανε ένα στρατηγικό λάθος, και εκείνων που θεωρούν ότι οι εκλογές ήταν η μόνη εναλλακτική λύση. Θα το δείξει σύντομα η κάλπη.
Σύναψη συμμαχιών
Οι εκλογές του πρώτου γύρου είναι προγραμματισμένες για τις 30 Ιουνίου και του δεύτερου για τις 7 Ιουλίου. Ο Μακρόν παροτρύνει τους Γάλλους να μην φοβούνται και να πάνε να ψηφίσουν (Le Figaro).
Μετά την πρώτη έκπληξη που προκάλεσε η αναγγελία άμεσων εκλογών από τον Γάλλο πρόεδρο την περασμένη Κυριακή, χιλιάδες πολίτες διαδήλωσαν σε διάφορες πόλεις της Γαλλίας ζητώντας τη σύμπηξη συνασπισμού κατά της άκρας δεξιάς.
Λίγες ώρες αργότερα, οι Πράσινοι, το Σοσιαλιστικό κόμμα, το Κομμουνιστικό κόμμα και το κόμμα του Μελανσόν (France Insoumise), ανάγγειλαν τη δημιουργία ενός νέου λαϊκού μετώπου. Παράλληλα, αναγγέλθηκε η συμμαχία του Εθνικού Συναγερμού των Λεπέν - Μπαρντελά, με την παραδοσιακή δεξιά των γκωλιστών Ρεπουμπλικάνων, γεγονός το οποίο μάλλον εξέπληξε το Ελυζέ.
Σύμφωνα με τις πρώτες δημοσκοπήσεις το κόμμα της Λεπέν προηγείται, αλλά δεν αναμένεται να επιτύχει απόλυτη πλειοψηφία.
Με τα τρέχοντα δεδομένα εκτιμάται, ότι θα κερδίσει 235-265 έδρες, το οποίο είναι τεράστια επιτυχία από τις 88 τις οποίες κατέχει. Απαιτούνται όμως 289 προκειμένου να επιτύχει αυτοδυναμία. Αυτό ίσως αποδειχθεί ένα δύσκολο ζητούμενο.
Στοίχημα
Σε περίπτωση ήττας του, ο Εμανουέλ Μακρόν θα παρέμενε πρόεδρος για τα επόμενα τρία χρόνια, καθορίζοντας την εξωτερική πολιτική και την άμυνα. Θα έχανε όμως τον έλεγχο της εσωτερικής ατζέντας που συμπεριλαμβάνει την οικονομική πολιτική, την ασφάλεια, τη μετανάστευση και τον προϋπολογισμό.
Όμως, οι επιπτώσεις θα ήταν σημαντικές για κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις, όπως η χρηματοδότηση της βοήθειας προς την Ουκρανία, η οποία θα αντλείτο από τον προϋπολογισμό, πράγμα το οποίο απαιτεί τη σχετική υπερψήφιση από το κοινοβούλιο.
Πολλοί συμφωνούν, ότι η απόφαση του προέδρου είναι ένα στοίχημα, ή ανάληψη κινδύνου, καθώς δεν είχε κάποια συνταγματική δέσμευση να προκηρύξει εκλογές. Όσοι υποστηρίζουν την απόφασή του, θεωρούν ότι θέλησε να πάρει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Όπως ο ίδιος δηλώνει «Η απόφαση την οποία πήρα ανοίγει μια νέα εποχή».
Είναι βέβαια υπό εξέταση, το κατά πόσον θα συμβίωνε με πρωθυπουργό από αντίπαλο κόμμα και αν σε ένα τέτοιο πλαίσιο θα εξαντλούσε την απομένουσα τριετία για την ολοκλήρωση της θητείας του.
Η Ευρώπη τρέμει
Η εναλλακτική λύση για τον Γάλλο πρόεδρο θα ήταν να παραμείνει χωρίς πλειοψηφία για τρία χρόνια, παρατηρώντας την άκρα δεξιά να ενισχύεται, με τον κίνδυνο η Λεπέν να κερδίσει την προεδρία στο τέλος της περιόδου. Είναι ίσως αυτή η θεώρηση που τον ώθησε στην απόφασή του, η οποία καθώς φαίνεται αποτέλεσε έκπληξη για τις Βρυξέλλες και τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Το στοίχημά του φαίνεται ότι βασίζεται στην εκτίμηση, ότι θα αυξηθεί η προσέλευση στις κάλπες και ότι οι εκλογείς θα ζυγίσουν τους κινδύνους που η άκρα δεξιά θα μπορούσε να δημιουργήσει για τη Γαλλία. Το δίλημμα για τους Γάλλους ψηφοφόρους θα μπορούσε να είναι, η υπερψήφιση ενός κεντρώου φιλο-ευρωπαϊκού κόμματος με διατήρηση του status quo, το οποίο υποστηρίζει την Ουκρανία, αντί ενός ακροδεξιού κόμματος, κατά βάση αντιευρωπαϊκού, το οποίο έχει μια ιστορία θαυμασμού και υποστήριξης του Ρώσου προέδρου.
Δεν αποκλείεται όμως, ο Γάλλος πρόεδρος να αυταπατάται υπερεκτιμώντας τον φόβο τον οποίο ο Εθνικός Συναγερμός της Λεπέν προκαλεί στους Γάλλους ψηφοφόρους, υποτιμώντας παράλληλα την αντίδραση, η οποία έχει συσσωρευθεί εναντίον του σε μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος.
Δεν μπορεί να αποκλεισθεί, ότι ο Ζορντάν Μπαρντελά του Εθνικού Συναγερμού, θα μπορούσε να είναι ο νεότερος πρωθυπουργός στην ιστορία της γαλλικής δημοκρατίας, και ότι η Γαλλία, ένας πυλώνας της Ένωσης, θα βρισκόταν υπό την ηγεσία ενός εθνικιστή ευρώ-σκεπτικιστή, ο οποίος θα μπορούσε κάθε στιγμή να αντιπαρατίθεται με τις Βρυξέλλες. Αυτά κάτω από την ισχυρή πιθανότητα της επανεκλογής Τραμπ.
Είναι βέβαιο, ότι τα αποτελέσματα της εθνικής γαλλικής ψήφου στις 30 Ιουνίου και στις 7 Ιουλίου θα γίνουν έντονα αισθητά και εκτός των γαλλικών συνόρων. Είναι ενδεχόμενο, η απόφαση του Γάλλου προέδρου να μετακίνησε τη Γαλλία και την Ευρώπη στη σφαίρα ενός σκοτεινού μέλλοντος.
Δεν μπορεί όμως να αποκλεισθεί και ένα νέο φαινόμενο "Μελόνι" με τους Γάλλους ακροδεξιούς να υιοθετούν, σε περίπτωση νίκης τους, ευρωπαϊκές πολιτικές.
* Ο Νικήτας Σίμος είναι Οικονομολόγος, Γεωπολιτικός Αναλυτής
