Το πιο αστείο επιχείρημα που χρησιμοποιούν τις τελευταίες ημέρες ο Αλέξης Τσίπρας κι ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι ότι ο Μητσοτάκης δεν πρέπει να αναδειχθεί παντοδύναμος από τις κάλπες της Κυριακής γιατί αυτό είναι κακό για την Δημοκρατία.
Είναι τουλάχιστον αφελές να υποστηρίζεις κάτι τέτοιο.
Η παντοδυναμία στην πολιτική μπορεί να μοιάζει αρχικά με ευλογία, αλλά στην πραγματικότητα είναι κατάρα!
Όταν ο πρωθυπουργός είναι παντοδύναμος και δεν απειλείται από κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης, θεωρητικά μπορεί να κάνει τα πάντα, χωρίς να λογαριάζει το πολιτικό κόστος.
Αλλά δεν μπορείς να κάνεις τα πάντα σε πρώτο χρόνο. Ούτε να λύσεις όλα τα προβλήματα μονομιάς, ιδιαίτερα σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που λίγα πράγματα λειτουργούν και το κράτος είναι έτοιμο, ανά πάσα στιγμή, να σε προδώσει.
Όταν είσαι παντοδύναμος και δηλώνεις ότι πρώτες σου προτεραιότητες είναι η καταπολέμηση της ακρίβειας και η αναβάθμιση της δημόσιας υγείας, οι πολίτες πιστεύουν ότι μπορείς να τα επιτύχεις και τα δύο σε λίγους μήνες.
Αλλά ούτε η ακρίβεια, ούτε το ΕΣΥ βελτιώνονται σε λίγους μήνες, όσες έδρες κι αν έχεις στη Βουλή.
Όταν είσαι παντοδύναμος πολιτικά, οι πολίτες έχουν την απαίτηση να τους λύσεις όλα τα προβλήματα.
Γίνονται ταραχές στα πανεπιστήμια; Μητσοτάκη διόρθωσέ το!
Είναι κακές οι δημόσιες συγκοινωνίες; Μητσοτάκη διόρθωσέ το.
Χάνεις καθημερινά δύο ώρες από τη ζωή σου στο μποτιλιάρισμα; Μητσοτάκη διόρθωσέ το!
Πήρε ξανά την ανηφόρα η τιμή της βενζίνης; Μητσοτάκη διόρθωσέ το.
Κι όταν ο Μητσοτάκης πάει να τους εξηγήσει ότι δεν λύνονται όλα από την μια μέρα στην άλλη, η απάντηση της κοινωνίας θα είναι: «Γιατί, τι φοβάσαι; Παντοδυναμία ζήταγες και παντοδυναμία πήρες».
Και κάπως έτσι η παντοδυναμία από ευλογία, καταλήγει σε κατάρα…
