Του Παύλου Μαρινάκη *
Δεκαπέντε μέλη του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης υπέγραψαν ένα εκτρωματικό κείμενο υπερασπιζόμενοι τα δήθεν δικαιώματα ενός τρομοκράτη, η δράση του οποίου κόστισε τη ζωή σε έντεκα ανθρώπους, βύθισε στο πένθος τις οικογένειές τους και γέμισε φόβο τη χώρα μας. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ «βάζει πλάτη» σε αμετανόητους δολοφόνους – άλλωστε, κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του δεν δίστασε να νομοθετήσει υπέρ τους, ανοίγοντας «παραθυράκια» ευεργετημάτων στην έκτιση ποινής όσων καταδικάσθηκαν για τρομοκρατικές ενέργειες και δίνοντάς τους το δικαίωμα λήψης αδειών και μεταγωγής σε αγροτικές φυλακές.
Η συμπεριφορά αυτή έρχεται ήδη από τις μέρες που βρίσκονταν στα αμφιθέατρα των Πανεπιστημίων. Τότε, από κοινού με την «εξωκοινοβουλευτική» αριστερά, φώναζαν συνθήματα υπέρ μελών της 17 Νοέμβρη, κατέθεταν ή στήριζαν ψηφίσματα υπέρ τρομοκρατών. Όλα αυτά μέσα στο διαστρεβλωμένο άσυλο ανομίας, που ήταν «δημοκρατικό κεκτημένο» μόνο όταν εξυπηρετούσε τις δικές τους ανάγκες για συσπείρωση γύρω από τον δήθεν επαναστατικό «μανδύα» που συγκάλυπτε παράνομες «αγωνιστικές» ενέργειες.
Τα τρομοκρατικά χτυπήματα – που γι’ αυτούς ήταν «γροθιά στο κατεστημένο» – δεν τα χειροκροτούσαν μόνο ως φοιτητές, αλλά έσπευδαν και αργότερα ως κομματικά στελέχη να τα υπερασπιστούν και ενώπιον της Δικαιοσύνης. Αυτό συνέβη και στη δίκη της 17 Νοέμβρη, όπου στελέχη τους εμφανίστηκαν ως μάρτυρες υπεράσπισης. Εκεί έκαναν λόγο μέχρι και για πολιτικές διώξεις, ενώ, μέχρι και σήμερα, πολλοί εξ αυτών μιλούν για δήθεν παραβιάσεις των δικαιωμάτων βαρυποινητών.
Για να άρουν, λοιπόν, αυτές τις «παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων», νομοθέτησαν φωτογραφικές διατάξεις. Γιατί; Για να κάνουν χάρες και να δώσουν προνόμια σε αμετανόητους δολοφόνους. Ο Ν. 4322/2015 έδινε το ελεύθερο στους καταδικασθέντες για τρομοκρατία να μετάγονται ανεμπόδιστα σε αγροτικές φυλακές και να λαμβάνουν άδειες, ώστε να μπορεί ο κάθε αμετανόητος δολοφόνος να χρησιμοποιήσει τις ευνοϊκές διατάξεις του κράτους που μια ζωή πολεμούσε. Και, τέλος, ο Νόμος Παρασκευόπουλου έδωσε τη δυνατότητα σε καταδικασθέντες σε ισόβια κάθειρξη, ακόμα και για ανθρωποκτονίες, να μπορούν, εφόσον πιστοποιηθεί 80% αναπηρίας, να εκτίσουν την υπόλοιπη ποινή τους από την οικεία τους, χωρίς καμία προηγούμενη απόφαση κάποιας δικαστικής αρχής.
Σε αυτή την χώρα δεν «προσγειωθήκαμε» ούτε το 2012, όταν ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκε ως η νέα και άφθαρτη εναλλακτική, ούτε το 2015 όταν έγινε η ελπίδα της Ευρώπης και μετά υπέγραφε το ένα μνημόνιο μετά το άλλο, ούτε το 2018 όταν προσπάθησε να παραστήσει τον ηγέτη της σοσιαλδημοκρατίας. Η ιστορία είναι αμείλικτη και φανερώνει την αλήθεια. Δεν περιμέναμε ένα κείμενο συμπαράστασης για να την μάθουμε. Δικό μας χρέος είναι να μην αφήσουμε κάθε λογής αμετανόητους αρνητές της δημοκρατίας και τους υποστηρικτές τους να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους.
O Παύλος Μαρινάκης είναι Δικηγόρος, πρόεδρος ΟΝΝΕΔ
