Καθώς αυξάνεται τόσο ο αριθμός όσο και η κινητικότητα των σύγχρονων εργατών γνώσης, καθώς όλο και περισσότερα κεφάλαια είναι διαθέσιμα για τη χρηματοδότηση νεοφυών εγχειρημάτων και καθώς η διάχυση της γνώσης γίνεται όλο και πιο εύκολη, γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο για τις εταιρίες να διατηρήσουν το παραδοσιακό, καθετοποιημένο, εσωτερικό σύστημα Έρευνας και Ανάπτυξης που οδηγεί σε νέα προϊόντα. Προσεγγίζοντας το θέμα της καινοτομίας από την «ανοιχτή» πλευρά του, οι εταιρίες μπορούν να εκμεταλλευτούν καλύτερα τόσο τα προϊόντα του δικού τους συστήματος ανάπτυξης καινοτομίας, όσο και αυτά άλλων ατόμων και οργανισμών.
Στο πλαίσιο αυτό, προϊόντα – ή και υποπροϊόντα – εφαρμοσμένης έρευνας μιας εταιρίας που για επιχειρηματικούς λόγους δεν βρήκαν το δρόμο τους στην αγορά, μπορούν παρόλα αυτά να παράγουν κέρδος γι’ αυτήν εάν «πωληθούν» ή «ενοικιαστούν» σε άλλη εταιρία. Ταυτόχρονα, η γνώση που παράγεται σε ανεξάρτητα εργαστήρια, ερευνητικά κέντρα και ακαδημαϊκές κοινότητες, βρίσκει γρηγορότερα και πιο αποτελεσματικά το δρόμο της προς τις αγορές, μέσω εταιριών που την αναζητούν αντί να την παράγουν. Τέλος, το μοντέλο αυτό επιτρέπει τη συμμετοχή των βασικών ενδιαφερομένων για τα προϊόντα μιας εταιρίας, τους πελάτες, προμηθευτές ή καταναλωτές της, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη προϊόντων που απαντούν άμεσα στις ανάγκες τους.
Σύμφωνα με τον Γκέοργκ Βαν Κρογκ, καθηγητή στρατηγικής διοίκησης και καινοτομίας στο Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ελβετίας, μεταξύ των πλεονεκτημάτων ανοιχτών μοντέλων καινοτομίας είναι η μείωση του χρόνου που μεσολαβεί από τη σύλληψη μιας ιδέας μέχρι να βρεθεί ένα προϊόν στην αγορά κατά 40-60%. Ο Ντάνιελ Βασέλλα της φαρμακευτικής εταιρίας Novartis υποστηρίζει επίσης ότι τέτοιες ανοιχτές διαδικασίες επιτρέπουν στις εταιρίες να επωφεληθούν από το ταλέντο ανθρώπων που δεν θα επέλεγαν να ενταχθούν σε αυτές. Τέλος, ο Μάικλ Μάιερ των ημιαγωγών Freescale, σημειώνει ότι πολλές φορές τέτοιες συνέργειες στον τομέα της Έρευνας και Ανάπτυξης, ακόμα και μεταξύ ανταγωνιστών, τείνουν να γίνουν μονόδρομος εάν ο στόχος είναι οι οικονομίες κλίμακας και η συμβατότητα των παραγόμενων προϊόντων .
Είναι όμως τόσο εύκολο να εφαρμοστεί η προσέγγιση αυτή; Το κλειδί βρίσκεται στην επιχειρηματική κουλτούρα, στο πως αυτή διαχέεται και στο πως μεταφράζεται προκειμένου για συνεργασίες στο πλαίσιο της ανοιχτής καινοτομίας. Ο Ντάνιελ Βασέλλα σημειώνει ότι για να πετύχει ένα τέτοιο σύστημα, θα πρέπει να υπάρχουν τόσο τα κατάλληλα κίνητρα για όλους τους εμπλεκόμενους, όσο και το κατάλληλο σύστημα αξιών . Με άλλα λόγια «πρώτα συνομιλίες, μετά σχέσεις και μετά συνδιαλλαγές ». Όπως κατέδειξε πρόσφατη έρευνα σε πάνω από 1.000 γερμανικές εταιρίες, τα κέρδη από την εφαρμογή πολιτικών Ανοιχτής Καινοτομίας, δηλαδή τα έσοδα από νέα προϊόντα, είναι σημαντικά μόνο όταν υπάρχει ένα στιβαρό σύστημα κινήτρων καινοτομίας, υποστήριξη για τη συνεργασία μεταξύ τμημάτων και διατήρηση του εσωτερικού συστήματος Έρευνας και Ανάπτυξης.
Την τελευταία δεκαετία όλο και περισσότερες εταιρίες ακολουθούν το δρόμο της Ανοιχτής Καινοτομίας, κερδίζοντας ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα: Το 2003, 50% των ανακαλύψεων και των εφευρέσεων του κολοσσού P&G προήλθε εκτός των δομών Ε&Α της εταιρίας. Δύο χρόνια πριν, έξι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες αποφάσισαν να συνεργαστούν μοιραζόμενες μη εμπιστευτικές πληροφορίες και γνώσεις, με αποτέλεσμα την ανταλλαγή τεχνογνωσίας και τη μείωση του κόστους τους6 Η προσέγγιση της Ανοιχτής Καινοτομίας κερδίζει διαρκώς έδαφος – και αυτοί που την εφαρμόζουν, φαίνεται ότι κερδίζουν όλο και μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς!
http://www.kainotomeis.gr/article.aspx?id=1049
Πηγή: skai.gr
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
