Η συζήτηση για τη λειτουργία των μη κρατικών πανεπιστημίων προκάλεσε αντιδράσεις εντός της μείζονος και ελασσονος αντιπολιτεύσεως. Αλλά αυτό δεν είναι το ζητούμενο.
Οι αλλαγές που προκύπτουν από το νομοσχέδιο είναι περισσότερο από αναγκαίες. Είναι οι προτάσεις που έχουν κατατεθεί εδώ και χρόνια από το σύνολο των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων. Ανεξαρτήτως πολιτικής κατευθύνσεως.
Είναι η ανάγκη της δομικής αλλαγής στην εκπαίδευση. Από το δημοτικό μέχρι και την τελευταία τάξη του λυκείου. Είναι το βασικό ερώτημα «ποιο σχολείο θελουμε». Ένα σχολείο δημιουργικό που θα προωθεί τος ικανότητες των παιδιών και θα ενισχύει τον επαγγελματικό τους προσανατολισμό. Είναι ένα σχολείο εξωστρεφές που θα αντιλαμβάνεται τις ανάγκες την χώρας. Ένα σχολείο που δεν θα είναι καταναγκαστικό αλλά προετοιμασίας για την επόμενη ημέρα, που θα προωθεί και θα βοηθάει ουσιαστικά την επιλογή των παιδιών. Όχι μόνο την επαγγελματική - κυρίως αυτή - αλλά και τη γνώση ως προϋπόθεση ολοκληρωμένων πολιτών και ενήμερων.
Και όλα τα παραπάνω δεν είναι θεωρητικά. Η ανεργία δεν μειώνεται με την παπαγαλία. Η αποστήθιση δημιουργεί πολίτες αδιάφορους με μοναδικό στόχο την εισαγωγή στα πανεπιστήμια. Αλλά αυτό έχει δοκιμαστεί εδώ και πολλά χρόνια. Μετατρέπει τους μαθητές σε πελάτες των φροντιστηρίων καθώς το σχολείο αδυνατεί να τους προσφέρει τη γνώση και κυρίως την επιλογή.
Η λειτουργία των μη κρατικών πανεπιστημίων δύναται να γίνει η αφορμή για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Τι πολίτες θέλουμε, τι επαγγέλματα χρειαζόμαστε τι ανάγκες έχουμε ως χώρα. Τέλος τι πανεπιστήμια έχουμε ανάγκη. Δύσκολη εξίσωση είναι αλήθεια. Αλλά αν καθυστερήσουμε ακόμη περισσότερο μετά από είκοσι χρόνια θα βρεθούμε ενώπιον ενός τραγικού αδιεξόδου. Του απαξιωμένου σχολείου με συνέπεια της αποθέωσης του ανειδίκευτου ενήλικα. Με την ανεργία να αποτελεί το βασικό χαρακτηριστικό και της οικονομίας και της διάλυσης των επόμενων γενεών.
Οι μαθητές έχουν ανάγκη και τη μάθηση αλλά και τη βεβαιότητα της επόμενης ημέρας στη ζωή τους. Και αυτό μόνον το σχολείο και η πολιτεία μπορεί να προσφέρει. Αλλιώς όλοι θα χάσουμε.
