Το τελευταίο διάστημα η Ελληνική Αστυνομία έχει θρηνήσει σειρά ηρώων που έπεσαν στο καθήκον λόγω εγκληματικών δολοφονικών ενεργειών σε βάρος τους. Αυτοί οι αστυνομικοί μπήκαν στο κατάλογο των αμέτρητων θυμάτων αστυνομικών που έδωσαν τη ζωή τους ή τραυματίστηκαν για να προστατεύσουν την ασφάλεια των πολιτών και της κοινωνίας και δυστυχώς συχνά τους ξεχνάμε.
Ως πολιτικός και δικηγόρος που διαχρονικά υπερασπίζομαι την αστυνομία και στην πολιτική επιχειρηματολογία και στις αίθουσες των δικαστηρίων, που κατασυκοφαντούνται αστυνομικοί από ψευδείς μηνύσεις, από πολύ νωρίς έχω διαπιστώσει ότι ο αστυνομικός καθημερινά στοχοποιείται.
Η στοχοποίηση αυτή, που αποτέλεσε βασική επιλογή των αριστερών κομμάτων, ξεκινά από μια λεκτική βία και με τη χρήση του προσβλητικού όρου «μπάτσος», μεταφέρεται σε μια καραμέλα δήθεν αστυνομικής βίας, όπου μεμονωμένα περιστατικά βαπτίζονται ως συνολικές συμπεριφορές και καταλήγει με την αδιαφορία όταν ακούμε για τραυματισμένους ή νεκρούς αστυνομικούς.
Το περιστατικό της εν ψυχρώ δολοφονίας του Γιώργου των ΜΑΤ μας συντάραξε όλους, αλλά δεν πρέπει να μείνουμε μόνο στη συντριβή. Οι αστυνομικοί θέλουν την έμπρακτη στήριξη της πολιτείας. Η έμπρακτη αυτή στήριξη συνδέεται και με ικανοποίηση πάγιων αιτημάτων όπως της αναγνώρισης του επικινδύνου του επαγγέλματος και με την αλλαγή των κανόνων εμπλοκής, ώστε ο αστυνομικός να μπορεί να αμύνεται και με την στήριξη σε εξοπλισμό.
Συνδέεται όμως και με κάτι που δεν στοιχίζει τίποτα. Την ηθική στήριξη, όπου πλέον κάνοντας την αυτοκριτική ως πολιτεία θα δείξουμε ότι είμαστε με την αστυνομία, με τον αστυνομικό, δίπλα του και όχι απέναντι του. Θα συντρίψουμε την αριστερίστική νοοτροπία που θέλει την κοινωνία απέναντι στην αστυνομία και θα εγκαινιάσουμε μία νέα σχέση, όπου η προστασία της ζωής και της προσωπικότητας του αστυνομικού δεν θα διαφέρει από αυτή των υπολοίπων πολιτών.
