Η διαβολοβδομάδα 

Η αμείλικτη στάση της κυβέρνησης απέναντι στους κερδοσκόπους είναι το ζητούμενο

Η μάχη της ακρίβειας, το μεσανατολικό, η «ησυχία» των υπουργών, η υπόθεση των «τρολς» και η ιστορική συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. 

Η αλήθεια είναι πως μαζεύονται πολλά, μερικά εκ των οποίων έχουν πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης. Όπως για παράδειγμα η υπόθεση του σκοτεινού δικτύου. Για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία της χώρας εντός κόμματος, η υποψία για οργανωμένο κέντρο παραπληροφόρησης και με σκοπό τη δολοφονία χαρακτήρων, την αναλαμβάνει να τη λύσει η δικαιοσύνη!

Μέσα από έναν οχετό ύβρεων και λυσσαλέων αντιπαραθέσεων, βγαίνει στην επιφάνεια ένας σκοτεινός τόπος που λειτουργεί ως το μακρύ χέρι της κομματικής εξουσίας. Οι τακτικές του σταλινισμού ή αλλιώς «ιστορία μου, αμαρτία μου». 

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων εμφανίζεται να απολαμβάνει τον ύπνο της ισχυρής εξουσίας. Ελλείψει ικανού αντιπάλου, όλα κινούνται σε slow motion με τον πρωθυπουργό να προσπαθεί να συμμαζέψει ό,τι μαζεύεται. Το καμπανάκι, από ό,τι μαθαίνω έγινε καμπάνα και μάλιστα, ήχησε σε συγκεκριμένα υπουργεία.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φέρεται, μου λένε, αποφασισμένος. Αλίμονο αν δεν ήταν. Όποιος δεν μπορεί, σπίτι του. Η δικαιολογία ότι δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί πανάκεια για ένα κυβερνητικό έργο. Η κυβέρνηση δεν λειτουργεί αν έχει τον Τσίπρα ή τον Κασσελακη απέναντι της. Ή μήπως έχει σημασία;... 

Και δεν πρέπει να λειτουργεί κατ' αυτόν τον τρόπο καθώς η ακρίβεια δεν κοιτάζει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κυρίως αυτόν. Τα κέρδη είναι υπεράνω πολιτικής και προσώπων. Τα σούπερ μαρκετς μετατρέπονται σε κοσμηματοπωλεία και οι καταναλωτές σε ταξικούς πελάτες. Εκείνους που δεν κοιτούν τις τιμές και εκείνους που ψάχνουν τις τσέπες τους για να δουν αν βγαίνει να πληρώσουν για ένα κιλό κοτόπουλο. 

Αυτό δεν έχει σχέση με καμία αντιπολίτευση. Η αμείλικτη στάση της κυβέρνησης απέναντι στους κερδοσκόπους είναι το ζητούμενο. Και αυτό το ζητούμενο ισοδυναμεί με την προστασία του πολίτη στην πρωτογενή του ανάγκη: τη διατροφή. Γιατί αλλιώς τι σημασία θα έχει η αύξηση του μισθού κατά 50 ευρώ αν ήδη χάνεται το μεγαλύτερο μέρος λόγω των αυξήσεων.