Η παραπάνω ιστορική φράση δεν έχει ισχύ για το ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί απλώς το δεύτερο μέρος του διαζευτικού διλήμματος δεν έχει εφαρμογή. Διότι είναι γεγονός.
Τα χθεσινά αποτελέσματα των εθνικών εκλογών διαμόρφωσαν ένα νέο πολιτικό πεδίο. Μια διαφορετική πολιτική και κοινοβουλευτική πραγματικότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διατηρεί τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά βαθιά ηττημένος. Όσο και αν διαφωνεί κάποιος το 17,8% είναι όλεθρος. Με μια διαφορά που ξεπερνά κατά πολύ τις 20 μονάδες διαφορά, εμφανίζει μια ισχνή αξιωματική αντιπολίτευση, με περιορισμένες κοινοβουλευτικές δυνατότητες. Αλλά κυρίως πολιτικές.
Το ζητούμενο, πλέον, για την αξιωματική αντιπολίτευση δεν είναι αν θα «βουλιάξει». Διότι απλώς «βούλιαξε». Είναι αν θα αλλάξει. Και κυρίως προς ποια κατεύθυνση. Αν θα αποφασίσει με γενναιότητα, όχι απλώς να αποδεχθεί την ολέθρια ήττα αλλά αν θελήσει να αλλάξει. Να τοποθετηθεί εκ νέου, στη σύγχρονη πραγματικότητα, όπως αυτή διαμορφώθηκε από το αποτέλεσμα των εκλογών.
Αν θα επεξεργαστεί και καταθέσει προτάσεις, όχι με το πρόσταγμα του «αντί» αλλά με θετική ατζέντα και λύσεις διεξόδου. Κοντολογίς αν θα αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Διότι, πλέον, οι δικαιολογίες του τύπου «βοθροκάναλα», δεν έχουν ισχύ. Οι Έλληνες πολίτες αποφάσισαν. Και έστειλαν εκ νέου το μήνυμα τους. Όταν μέσα σε τέσσερα χρόνια μειώνεται το εκλογικό ποσοστό από το 32% στο 17,8%, τότε δεν φταίει αποκλειστικά ο «κακός καιρός», αλλά ενδεχομένως αν «στραβά αρμενίζεις».
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν παραιτείται. Ήταν κάτι που το είχαμε διακρίνει στο Σκάι πριν αρκετό καιρό. Όταν αρκετοί τότε, λοιδορούσαν και κατηγορούσαν τις εκτιμήσεις θεωρώντας πως πίσω από όλα αυτά κρύβεται η κεντρική επιλογή του «εγχώριου καπιταλισμού» για την εξαφάνιση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι γεγονός πως σε όλη αυτή την περίοδο, ήταν απελπιστικά μόνος του. Δεν δικαιολογείται κόμμα εξουσίας να αναγκάζεται ο ηγέτης του, να σπεύδει να «διορθώνει» κάθε μέρα τα σφάλματα των στελεχών…
Η επιλογή του για έκτακτο συνέδριο είναι και ικανή και αναγκαία. Όπως και ο δικαιολογημένος στόχος των ευρωεκλογών. Οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές είναι «αύριο». Και ο πολιτικός χρόνος αμείλικτος, πλέον, με προοπτική να γίνει και καταδικαστικός. Εξάλλου ο ΣΥΡΙΖΑ έτρεξε να προλάβει να ανακοινώσει ήδη υποψήφιους δημάρχους σε μεγάλους δήμους της χώρας…
Οι αλλαγές φαίνεται πως έχουν οριστικοποιηθεί. Αλλά ακόμη και αν αλλάξεις πρόσωπα, το κεντρικό σου πολιτικό αφήγημα, η βασική σου πολιτική άποψη και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη ποια είναι; Γιατί να επιλέξει ο πολίτης στις ευρωεκλογές το «νέο ΣΥΡΙΖΑ» και όχι εκ νέου τον Κυριάκο Μητσοτάκη που ήδη έχει ανακοινώσει νομοσχέδια με ατζέντα κεντροαριστεράς; Η επανεκλογή κυβερνήσεως και, μάλιστα ενισχυμένης είναι ιστορικό γεγονός. Και με ευθύνη της αντιπολιτεύσεως.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, είπε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έκλεισε τον ιστορικό του κύκλο. Και τώρα; Ποιος είναι ο νέος ιδεολογικός και πολιτικός δρόμος και με ποιους;
Ίσως αυτή η νέα διαδρομή να είναι και η δυσκολότερη. Κριτής θα είναι πάλι ο ελληνικός λαός. Και η κρίση του είναι αμείλικτη, όπως απεδείχθη…
