Η πολυτέλεια της απραξίας τελειώνει σήμερα. Από εδώ και κάτω, η Ελλάδα θα είναι, ανεξαρτήτως συμφωνίας, πολύ μόνη. Ο ελληνικός λαός είχε συγκεντρώσει ένα τεράστιο κεφάλαιο βαθιάς συμπάθειας και αμέριστης υποστήριξης. Με την αντίσταση στη λαίλαπα των ολοκληρωτισμών από το 1940 μέχρι το 1949. Με την 25ετή αναπτυξιακή σταθερότητα μετά το 1953. Με την εγκατάσταση πολιτικής ομόνοιας και δημοκρατίας μετά την εκδίωξη της δικτατορίας. Με την ένταξη στην ΕΟΚ και ξανά με την είσοδο στην ΟΝΕ και την υιοθέτηση του ευρώ.
Εχουμε την τελευταία ευκαιρία να διασώσουμε όσα μπορούν να διασωθούν.
Στους αμέσως επόμενους μήνες, εφόσον αποδείξουμε ότι οι θυσίες -όσων τις έκαναν- δεν θα πάνε χαμένες, η Ελλάδα μπορεί να ξανακερδίσει το μεγαλύτερο μέρος της εμπιστοσύνης όσων παρακολουθούν, κατά κανόνα με συμπάθεια, κάποτε με απορία, άλλοτε πάλι με θυμό, τις εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων.
Είναι τόσο δύσκολο όσο είναι κι απαραίτητο. Για τρίτη φορά στη διάρκεια αυτής της πεντάχρονης περιόδου προσαρμογής, το κράτος θα προσπαθήσει να μειώσει το άνοιγμα στους λογαριασμούς του. Για τρίτη φορά θα γίνει περικοπή χρέους. Για πολλοστή φορά θα αλλάξει το τελικό εισόδημα φορολογουμένων και συνταξιούχων.
Το πρώτο που χρειαζόμαστε για να επουλώσουμε τα τραύματα, είναι σταθερότητα κι εμπιστοσύνη. Περισσότερο από τα ευρωπαϊκά χρήματα, η οικονομία χρειάζεται νέο επενδεδυμένο κεφάλαιο. Η ζημιά που έγινε είναι μεγάλη. Μπορεί όμως να αναστραφεί πριν από το τέλος του έτους.
Μετά τα σοβαρά λάθη της κυβέρνησης Τσίπρα, όλοι θα περιμένουν μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Ακόμη δεν επέστρεψαν οι καταθέτες που είχαν φύγει το 2010 και, ακόμη περισσότερο στο δίμηνο του 2012. Χωρίς αυτά τα χρήματα, το τραπεζικό σύστημα θα παραμείνει ανίκανο να υποστηρίξει τις μικρότερες μονάδες.
Ο ρεαλισμός αποτελεί τον καλύτερο οδηγό διακυβέρνησης. Μετά την καταστροφή που προσέθεσαν οι τελευταίοι δώδεκα μήνες, χρειαζόμαστε ένα πραγματικό εθνικό σχέδιο ανάπτυξης. Χωρίς άλλες ιδεολογικές συγκρούσεις.
Εφόσον κατορθώσει ο Αλέξης Τσίπρας να καταλήξει στον δικό του ιστορικό συμβιβασμό, θα έχει κάνει αυτό που απέφυγε να κάνει η επαναπατρισμένη ριζοσπαστική αριστερά μετά τη νομιμοποίηση του Κομμουνιστικού Κόμματος. Με λίγη σύνεση και ένα διευρυμένο περιβάλλον, ο σημερινός πρωθυπουργός μπορεί να αναστήσει όσα καλά κατόρθωσε, στην εποχή της, να καθιερώσει η Ενιαία Αριστερά πριν από μισό αιώνα, σε πολύ δυσκολότερες περιστάσεις.
Σίγουρα έχει πολλά να διδαχθεί η χώρα από τη συναίνεση που πέτυχαν χώρες όπως η Βραζιλία, η Δανία και η Πολωνία, γύρω από ένα διεθνοποιημένο, συμμετοχικό και βαθύτατα κοινωνικό μοντέλο ανόρθωσης της παραγωγής.
Το κυριότερο βήμα είναι η ανασυγκρότηση ενός κράτους δικαίου, που σέβεται τον νόμο και είναι ικανό να ανασυγκροτήσει τις λειτουργίες του στην οικονομία. Αν η ομάδα Τσίπρα δει το σκληρό πρόγραμμα που θα κληθεί να εφαρμόσει ως ευκαιρία αναδιοργάνωσης της χώρας, μπορεί να επιτύχει εκεί που κανείς δεν θα το περιμένει, δηλαδή στον οικονομικό τομέα.
Δυστυχώς, οι προβλέψει είναι όλες εναντίον της κυβέρνησης. Οση καλή θέληση κι αν επιστρατεύσει κανείς, δύσκολα μπορεί να φανταστεί το σημερινό κυβερνητικό σχήμα να εφαρμόζει, έξυπνα κι αποτελεσματικά, τα μέτρα της Συμφωνίας. Δυσκολότερα μάλιστα θα γίνουν όσα ακόμη απαιτούνται για να κάνει η χώρα το επόμενο βήμα. Αλλά, ας μην επιτρέψουμε, μέχρι αύριο το πρωί, την απαισιοδοξία να κερδίσει την ελπίδα.
Η Καθημερινή 12.07.2015 :
Πηγή: Μπάμπης Παπαδημητρίου
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
