Η ενάτη Μαΐου έχει καθιερωθεί ως μια σπουδαία ημέρα για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι η Ημέρα της Ευρώπης, η οποία τιμά τον Robert Schuman και την πρότασή του, 61 χρόνια πριν, για την δημιουργία μιας οργανωμένης Ευρώπης και της διατήρησης των ειρηνικών σχέσεων μεταξύ των λαών. Δραστηριότητες και εκδηλώσεις λαμβάνουν κάθε χρόνο αυτή την ημέρα, με στόχο την γεφύρωση των αποστάσεων που χωρίζουν τις χώρες-μέλη.
Η φετινή Ημέρα της Ευρώπης γιορτάστηκε με την ταυτόχρονη προβολή, στα 27 κράτη-μέλη, της γερμανικής ταινίας “Die Fremde” (Η Ξένη) που κέρδισε το κινηματογραφικό βραβείο Lux 2010 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η παρουσίαση της ταινίας στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε από τον αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Σταύρο Λαμπρινίδη ο οποίος μίλησε για μια σκληρή αλλά όμορφη ταινία η οποία προβάλλει ευαίσθητα ζητήματα όπως η μετανάστευση, η βία κατά των γυναικών, καθώς και η ισχυρή παράδοση της οικογένειας.
Η ταινία “Die Fremde” της Αυστριακής σκηνοθέτιδας Feo Aladag δεν κέρδισε τυχαία το βραβείο Lux. Σε μια περίοδο που η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή, έχοντας να απαντήσει σε μείζονα ερωτήματα που θα κρίνουν κατά πολύ το μέλλον της αλλά και την ύπαρξή της εν γένει, το θέμα της ένταξης ή μη της Τουρκίας παραμένει στο προσκήνιο. Μια διάσταση αυτού θέματος θίγει η Aladag με τη ζωή μιας νεαρής Τουρκάλας (Umay) από την στιγμή που αποφασίζει να εγκαταλείψει με το παιδί της τον δυστυχισμένο γάμο της στην Κωνσταντινούπολη. Καταφύγιο βρίσκει στους γονείς της στην Γερμανία, οι οποίοι την πιέζουν να επιστρέψει στον άντρα της ενώ εκείνη παλεύει για μια ανεξάρτητη ζωή. Τελικά δραπετεύει για ακόμη μια φορά, αυτή την φορά από την ίδια της την οικογένεια και αποφασίζει να ζήσει μόνη της. Το έγκλημα του τελευταίου καρέ στο όνομα της οικογενειακής τιμής δεν είναι παρά το αποτέλεσμα των ισχυρών παραδόσεων της τουρκικής κοινωνίας.
Η Feo Aladag με ρεαλιστικό και πολλές φορές σκληρό τρόπο απογυμνώνει μπροστά στο κοινό το πολιτισμικό περιβάλλον στο οποίο η παράδοση απαιτεί την υποταγή των γυναικών στους άνδρες –στον σύζυγο, τον πατέρα ή τον αδελφό. Η κινηματογραφική τεχνική της σκηνοθέτιδας με την χρήση των αινιγματικών σκηνών, των εκούσιων σεναριακών ελλείψεων, αλλά και της σιωπής ως ηχητικής δύναμης μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της ταινίας ωθούν τον θεατή να διατυπώσει υποθέσεις αλλά κυρίως ερμηνείες πάνω στην πλοκή του δράματος. Μοτίβα όπως η βία κατά των γυναικών αλλά και της ισχυρής πολιτισμικής παράδοσης κάνουν το πέρασμά τους σε όλη την διάρκεια της ταινίας και συνοψίζονται σε μια ατάκα από την ιδιοκτήτρια της επιχείρησης στην οποία εργάζεται η Umay: «Αν η οικογένεια χρειαστεί να διαλέξει ανάμεσα σε εσένα και την κοινότητα, δεν πρόκειται ποτέ να διαλέξει εσένα».
Πηγή: skai.gr
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
