Ο Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν γεννήθηκε στο Λένινγκραντ, τη σημερινή Αγία Πετρούπολη, στις 7 Οκτωβρίου του 1952. Είχε δύο αδελφούς που πέθαναν πριν από τη γέννησή του. Ο αδελφός του Βίκτορ έχασε τη ζωή του όταν οι ναζιστικές δυνάμεις πολιορκούσαν το Λένινγκραντ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο παππούς του, όπως έχει πει σε συνεντεύξεις του, εργάστηκε ως μάγειρας για τους Ρώσους ηγέτες Βλαντίμιρ Λένιν και Ιωσήφ Στάλιν. Ο Πούτιν μεγάλωσε στο Λένινγκραντ, όπου εκπαιδεύτηκε στις πολεμικές τέχνες και σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο.
Δουλεύοντας για την KGB: Κλέβοντας μυστικά του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Γερμανία
Ο Πούτιν, αφού αποφοίτησε από το Κρατικό Πανεπιστήμιο του Λένινγκραντ το 1975, εντάχθηκε αμέσως στη σοβιετική υπηρεσία πληροφοριών, γνωστή και ως KGB. «Με οδηγούσαν υψηλά κίνητρα. Πίστευα ότι θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω τις ικανότητές μου με σκοπό το καλύτερο για την κοινωνία», έγραφε η «Washington Post» το 2000.
Τοποθετήθηκε στη Δρέσδη το 1985, όπου έψαχνε για Ανατολικογερμανούς, που είχαν εύλογους λόγους να ταξιδέψουν στο εξωτερικό και στη συνέχεια τους στρατολογούσε για να βοηθήσουν στην κατασκοπεία της Δύσης. Ανεπιβεβαίωτες αναφορές θέλουν, επίσης, τον Πούτιν να εργάζεται στη Νέα Ζηλανδία τη δεκαετία του 1980. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στην KGB, εργάστηκε ως αξιωματικός υποθέσεων και έφτασε στον βαθμό του αντισυνταγματάρχη.
Ο Πούτιν επέστρεψε στο Λένινγκραντ το 1990, καθώς η ΕΣΣΔ βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Έγινε σύμβουλος σε έναν από τους πρώην καθηγητές του στη Νομική, τον Anatoly Sobchak, ο οποίος τελικά έφυγε για να γίνει πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του Λένινγκραντ και αργότερα ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος δήμαρχος της πόλης.
Το 1996 μετακόμισε στη Μόσχα και άρχισε να εργάζεται στο Κρεμλίνο, όπου τελικά διορίστηκε επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ρωσίας (FSB) – διάδοχος της KGB - το 1998.
Μόλις ένα χρόνο αργότερα διορίστηκε ένας από τους πρώτους αναπληρωτές πρωθυπουργούς της Ρωσίας και στη συνέχεια υπηρεσιακός πρωθυπουργός από τον πρόεδρο Μπόρις Γέλτσιν.
Όταν ο πρόεδρος Γέλτσιν παραιτήθηκε, έγινε υπηρεσιακός πρόεδρος και εξελέγη επίσημα πρόεδρος τον Μάρτιο του 2000. Λίγους μήνες μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας του, ο πρόεδρος Πούτιν δέχθηκε κριτική για τους χειρισμούς του στην υπόθεση του υποβρυχίου Κουρσκ, το οποίο βυθίστηκε στις 12 Αυγούστου 2000, που στοίχισε τη ζωή και στα 118 μέλη του πληρώματος και προκάλεσε διεθνή κατακραυγή.
Ο κ. Πούτιν επέλεξε αρχικά να συνεχίσει τις διακοπές του στο Σότσι και άφησε μέρες να περάσουν προτού δεχθεί διεθνή βοήθεια. Στις 23 Οκτωβρίου 2002, 40 Τσετσένοι μαχητές με επικεφαλής τον Movsar Barayev πήραν 912 ομήρους στο θέατρο Dubrovka της Μόσχας. Τρεις ημέρες αργότερα ειδικές δυνάμεις στάλθηκαν για να επιλύσουν την κατάσταση μετά τη διοχέτευση άγνωστου αερίου στην αίθουσα και όλοι οι μαχητές σκοτώθηκαν, μαζί με 130 ομήρους, μεταξύ των οποίων και ξένοι. Η επίθεση οδήγησε τον πρόεδρο Πούτιν στη λήψη αυστηρότερων μέτρων κατά των Τσετσένων αυτονομιστών.
Στις 7 Οκτωβρίου 2006 - τα γενέθλια του Προέδρου Πούτιν - η δημοσιογράφος Άννα Πολιτκόφσκαγια πυροβολήθηκε στο λόμπι της πολυκατοικίας της. Πριν από το θάνατό της είχε αποκαλύψει τη διαφθορά στον ρωσικό στρατό. Η δολοφονία της οδήγησε σε ισχυρισμούς ότι ο πρόεδρος Πούτιν δεν είχε κάνει αρκετά για την προστασία των ΜΜΕ. Χαρακτήρισε τη δολοφονία ως «αποτρόπαια σκληρή» και σχολίασε ότι ο θάνατός της προκάλεσε περισσότερα προβλήματα στο Κρεμλίνο από ό,τι το έργο της.
Τον Νοέμβριο του 2006, ένας πρώην πράκτορας της KGB, ο οποίος συνέχισε να εργάζεται για την MI6, αφού διέφυγε στο Ηνωμένο Βασίλειο, αρρώστησε μετά από συνάντηση με δύο συναδέλφους του πρώην πράκτορες της KGB σε ξενοδοχείο του Λονδίνου. Ο Αλεξάντερ Λιτβινένκο, Βρετανός πολίτης, είχε ασκήσει έντονη κριτική στον πρόεδρο Πούτιν. Πέθανε με μαρτυρικό θάνατο, αφού δηλητηριάστηκε με τσάι. Από το νεκροκρέβατό του κατηγόρησε τον Ρώσο πρόεδρο ότι διέταξε τη δολοφονία του, αλλά το Κρεμλίνο πάντα αρνιόταν κάθε ρόλο.
Το 2008, όταν η δεύτερη θητεία του ως πρωθυπουργού έφτανε στο τέλος της, ο πρόεδρος Πούτιν αντιμετώπισε το πρόβλημα του ρωσικού συντάγματος, που απαγορεύει σε οποιονδήποτε να υπηρετήσει τρεις συνεχόμενες θητείες.
Αντ' αυτού, ο πρώτος αναπληρωτής πρωθυπουργός, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, εξελέγη πρόεδρος και διόρισε αμέσως τον Πούτιν πρωθυπουργό, με αποτέλεσμα να θεωρηθεί ότι η εξουσία δεν είχε πραγματικά αλλάξει χέρια.
Το 2011, με τον κ. Πούτιν να επιδιώκει και πάλι την επανεκλογή του στην προεδρία, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για υποτιθέμενη εκλογική νοθεία. Τον Μάρτιο του 2012 επανεξελέγη πράγματι πρόεδρος με ποσοστό 63,6% των ψήφων, σε μια εκλογική αναμέτρηση που στιγματίστηκε από καταγγελίες για νοθεία.
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά για τον Ρώσο πρόεδρο και όσα ακολούθησαν. Με τον πόλεμο στην Ουκρανία αρχίζουν πλέον να υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι οι ήττες στο πεδίο της μάχης για τις δυνάμεις του Κρεμλίνου -ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη συντριβή στο Χάρκοβο και την πρόοδο που σημειώνουν οι αμυντικές δυνάμεις προς τη Χερσώνα- αρχίζουν να επηρεάζουν τη ρωσική κοινή γνώμη για τον πόλεμο.
Σε μια κίνηση που από πολλούς χαρακτηρίζεται απελπιστική, ο Πούτιν προχώρησε σε μερική επιστράτευση, στέλνοντας δεκάδες, ίσως εκατοντάδες, χιλιάδες στρατιώτες στο μέτωπο.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
