Ένας από τους λόγους που ο Ντόναλντ Τραμπ, επιθυμούσε να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ, σχετίζεται με την αγάπη του για τα χαρακτηριστικά της θέσης: τις αναγνωρίσεις, την υποταγή, την εξουσία. Ακριβώς πόσο μεγάλη είναι αυτή η αγάπη του, μόνο ο Θεός το ξέρει.
Μιλώντας με ποσοστά, σχετικά με το πόσο ποσοστό καταλαμβάνει η αγάπη για αυτά τα στοιχεία στο σύνολο της επιθυμίας του Τραμπ να γίνει πρόεδρος, οι εκτιμήσεις κυμαίνονται από το μονοψήφιο ποσοστό (ανάμεσα στους πιο ένθερμους υποστηρικτές του, που πιστεύουν στους ισχυρισμούς του για την επιθυμία του για προσφορά στο κοινό) έως το σχεδόν τριψήφιο ποσοστό (ανάμεσα στους πιο σκεπτικιστές). Μοιάζει όμως ασφαλές να υποθέσουμε ότι είναι τουλάχιστον το 50%.
Την Πέμπτη, ήρθε μία αναγνώριση για τον εκλεγμένο πρόεδρο. Το περιοδικό Time τον ανακήρυξε «Πρόσωπο της Χρονιάς». Πρόκειται για τη 2η φορά ανακήρυξης του, η οποία έχει μικρή απόκλιση από την πρώτη. Ο Τραμπ φαίνεται προφανώς ικανοποιημένος από αυτό, με αρκετές αναρτήσεις στο Truth Social και μια εμφάνιση στην ανακοίνωση του περιοδικού.
Και είναι λογικό. Η πρώτη φορά ανακήρυξης του ήταν το 2016. Εκείνη ήταν η χρονιά εκλέχτηκε πρόεδρος για πρώτη φορά, γεγονός που δεν είναι σύμπτωση. Όπως αποδεικνύεται, το "Πρόσωπο της Χρονιάς" του Time έχει πάντα αναδείξει τον νικητή των προεδρικών εκλογών κάθε χρονιά που διεξάγεται εκλογική αναμέτρηση σε αυτόν τον αιώνα. Και συχνά και πριν από αυτόν.
Το περιοδικό απονέμει αυτόν τον τίτλο για σχεδόν έναν αιώνα. Από το 1927, αποφασίζει ποιος (ή αργότερα, τι) αξίζει αναγνώριση ως ο πιο σημαντικός παράγοντας ή δύναμη για τη χρονιά. Έχει πάντα μια προτίμηση για πολιτικά πρόσωπα – συγκεκριμένα άνδρες πολιτικούς (ο τίτλος παλαιότερα ήταν «Άνδρας της Χρονιάς») και ακόμα πιο συγκεκριμένα, για λευκούς άνδρες πολιτικούς. Από τους 103 νικητές των τελευταίων 97 ετών, πάνω από το ένα τρίτο ήταν λευκοί άνδρες πολιτικοί, και αυτό χωρίς να υπολογίσουμε τους 13 νικητές (περίπου 13 επιπλέον ποσοστό) που ήταν λευκοί άνδρες και είχαν πρόσφατα κερδίσει την προεδρία.
Ο τίτλος έχει απονεμηθεί σε έννοιες ή ομάδες περισσότερες φορές από ό,τι σε γυναίκες ή μη λευκούς άνδρες.
Προφανώς, είναι δίκαιο να υποθέσουμε ότι ο νικητής των προεδρικών εκλογών είναι κάποιος που έχει σημαντική επίδραση στην εκλογική χρονιά. Δεν είναι μόνο η νίκη αυτή καθαυτή, αλλά οι μήνες της προετοιμασίας για την εκλογή και το αποτέλεσμα της. Πρόκειται για μία διαδικασία που οδηγεί σε πολλή συζήτηση γύρω από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον κόσμο.
Ωστόσο, το περιοδικό Time έχει και ένα οικονομικό συμφέρον, το οποίο έχει συμβάλει στην ολοένα και μεγαλύτερη ποικιλία των αποδεκτών του τίτλου. Από το 2002 και μετά, με εξαίρεση τους νικητές της προεδρικής εκλογής, το "Πρόσωπο της Χρονιάς" έχει απονεμηθεί σε λευκό άνδρα πολιτικό μόνο τρεις φορές και σε έννοιες ή ομάδες εννέα φορές – συμπεριλαμβανομένης της θρυλικής νίκης του "You" το 2006. Ο νικητής της περσινής χρονιάς ήταν η Τέιλορ Σουίφτ, κάποιας της οποίας η κυριαρχία στον τομέα της εξουσίας είναι αμφισβητήσιμη, αλλά η ικανότητά της να πουλάει περιοδικά δεν είναι.
Ένα από τα θετικά του να απονείμεις τον τίτλο στον νικητή των προεδρικών εκλογών είναι ότι έχεις δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους που μόλις εξέφρασαν την υποστήριξή τους για αυτό το άτομο με τις ψήφους τους - δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους που ίσως είναι διατεθειμένοι να δαπανήσουν μερικά χρήματα για να γιορτάσουν την επιτυχία τους και τη δική του.
Υπάρχει και ένας άλλος λόγος για τον οποίο ο τίτλος δεν είναι απαραίτητα ένδειξη αναγνώρισης, όπως φαίνεται να νομίζει ο Τραμπ. Η τάση του περιοδικού να επιλέγει τον νικητή των προεδρικών εκλογών σημαίνει ότι, όταν ο Τραμπ κέρδισε το 2016 εν μέσω δημόσιας κατακραυγής για τη νίκη του, αυτό ενίσχυσε το γεγονός ότι η επιλογή βασίστηκε στην επίδραση, όχι στην αναγνώριση. Ήταν ο Τραμπ, που είπε τότε το περιοδικό, "για καλό ή για κακό". Η νίκη του Τραμπ φέτος συνοδευόταν από μια εκτενή συνέντευξη με τον εκλεγμένο πρόεδρο - και μια σχεδόν εξίσου εκτενή διόρθωση των διάφορων αμφισβητήσιμων ή ξεκάθαρα ψευδών ισχυρισμών που έκανε στη συνέντευξη.
Ο Τραμπ είναι τώρα δύο φορές «Πρόσωπο της Χρονιάς» (εκτός από τη νίκη του "You" το 2006 και τη νίκη του ως μέλος της γενιάς των μωρών του 1966). Αυτό τον οδηγεί σε ισοψηφία με αρκετούς πρόσφατους προέδρους και αρκετούς από τον προηγούμενο αιώνα. Ισοφαρίζει, επίσης, το σκορ του Ιωσήφ Στάλιν και τον τοποθετεί μπροστά από τον Αδόλφο Χίτλερ, ο οποίος παραμένει ισόπαλος με τον Έλον Μασκ και την Τέιλορ Σουίφτ με μία νίκη ο καθένας.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
