Ο Ντόναλντ Τραμπ κάνει ακριβώς αυτό που του έδωσε το δικαίωμα να κάνει η σαρωτική του εκλογική νίκη σχολιάζει το CNN: οικοδομεί συστηματικά μια κυβερνητική ομάδα «κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν» με τη σκληροπυρηνική MAGA (Make America Great Again) οπτική του.
Αυτό που μπορεί να καταλήξει ως η δεξιότερη «δυτική πτέρυγα» (το κτίριο δυτικά του Λευκού Οίκου όπου στεγάζεται ο πρόεδρος και το επιτελείο του) της σύγχρονης εποχής θα στοχεύσει τις ελίτ της Ουάσιγκτον και τους παράτυπους μετανάστες, θα προσπαθήσει να καταστρέψει το ρυθμιστικό κράτος και να διαμηνύσει στον υπόλοιπο κόσμο ότι από εδώ και στο εξής, η πολιτική είναι «Αμερική Πρώτα».
«Η μορφή της δεύτερης κυβέρνησης του Τραμπ αναδύεται από το θέρετρό του στο Μαρ-α-Λάγκο, όπου τον υποδέχονται μέλη του κλαμπ μέσα σε μια ατμόσφαιρα τσίρκου που ζωντανεύει από την παρουσία του πλουσιότερου ανθρώπου στον κόσμο, του Ίλον Μασκ» αναφέρει το αμερικανικό δίκτυο.
Κάθε μία από τις νέες επιλογές του νεοεκλεγέντος προέδρου για τις κορυφαίες θέσεις ήταν αρκετή για να προκαλέσει ανατριχίλα στους φιλελεύθερους. Και αυτό είναι μέρος της ουσίας.
Ο Στίβεν Μίλερ, ο οποίος εθεάθη τελευταία δημόσια να δηλώνει ότι «η Αμερική είναι για τους Αμερικανούς και μόνο για τους Αμερικανούς» στη συγκέντρωση του Τραμπ στο Madison Square Garden, αναμένεται να οριστεί ως αναπληρωτής επικεφαλής του προσωπικού του Λευκού Οίκου για θέματα πολιτικής, ανέφερε το CNN, θέση στην οποία πιθανόν να «χορογραφήσει» μαζικές απελάσεις.
Ο Τομ Χόμαν, εκλεκτός για «τσάρος των συνόρων», έχει μια τραχιά περσόνα που ταιριάζει πολύ σε έναν νέο πρόεδρο που αγαπά έναν σκληρό άντρα. Υποδύθηκε αυτό τον ρόλο τη Δευτέρα πηγαίνοντας στο Fox News, όπου υπηρέτησε για χρόνια ως αναλυτής, προειδοποιώντας τους Δημοκρατικούς κυβερνήτες που προσπαθούν να εμποδίσουν τις απελάσεις «να πάνε στον διάολο βγαίνοντας από τη μέση».
Ενώ ο λόγος του Τραμπ «θα είναι νόμος» στη νέα κυβέρνηση, οι μέχρι τώρα επιλογές του για την εθνική ασφάλεια υποδηλώνουν μια πιο «συμβατική» προσέγγιση των Ρεπουμπλικανών στην εξωτερική πολιτική από εκείνες για τη μετανάστευση.
Ο Τραμπ είναι πιθανό να προτείνει τον Μάρκο Ρούμπιο ως υπουργό Εξωτερικών, αναφέρουν τα αμερικανικά ΜΜΕ. Ο γερουσιαστής από τη Φλόριντα χλεύαζε τον Τραμπ στην προεκλογική εκστρατεία του 2016, και θεωρήθηκε ως το είδος του νεοσυντηρητικού που λατρεύουν να μισούν οι θαυμαστές του εκλεγμένου προέδρου. Αλλά ο Ρούμπιο έχει από καιρό «αλλαξοπιστήσει» σε Τραμπικός, και στο Εθνικό Συνέδριο των Ρεπουμπλικανών αυτό το καλοκαίρι είπε στο έθνος: «Ο μόνος τρόπος να κάνουμε την Αμερική πλούσια, ασφαλή και δυνατή ξανά είναι να επανεκλέξουμε τον Ντόναλντ Τζ. Τραμπ πρόεδρό μας». Η πιθανή επιλογή του Ρούμπιο για το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αναφέρθηκε για πρώτη φορά από τους New York Times.
Η επιλογή του Τραμπ για τον πρέσβη του ΟΗΕ είναι η τέταρτη τη τάξει στην ιεραρχία της κοινοβουλευτικής ομάδας του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στη Βουλή των Αντιπροσώπων, Ελίζ Στέφανικ, της οποίας η καριέρα εκτοξεύτηκε όταν έγινε ένας από τους κορυφαίους υπερασπιστές του Τραμπ. «Είμαι έτοιμη να προωθήσω την αποκατάσταση της ειρήνης από την Αμερική Πρώτα του προέδρου Ντόναλντ Τζ. Τραμπ μέσω της ηγεσίας δύναμης στην παγκόσμια σκηνή από την πρώτη μου ημέρα στα Ηνωμένα Έθνη», ανέφερε σε δήλωσή της η βουλευτής της Νέας Υόρκης.
Το βράδυ της Δευτέρας, πηγές ανέφεραν ότι ο Τραμπ ζήτησε από τον βουλευτή της Φλόριντα Μάικ Γουόλτς να γίνει σύμβουλος εθνικής ασφάλειας σε μια κίνηση που θα προκαλέσει σοκ στον Ατλαντικό, δεδομένης της προειδοποίησης του πρώην «Πράσινου Μπερέ» (ειδικές δυνάμεις) φέτος ότι «ήρθε η ώρα οι σύμμαχοι να επενδύσουν στη δική τους ασφάλεια», και ότι οι φορολογούμενοι των ΗΠΑ είχαν πληρώσει «τον λογαριασμό για πάρα πολύ καιρό».
Ο Ρούμπιο, ο Γουόλτς και η Στέφανικ είναι όλοι σκληροπυρηνικά «γεράκια» κατά της Κίνας, και η επιλογή τους προσφέρει μια σαφή ένδειξη για το πώς θα εξελιχθεί η πολιτική του Τραμπ απέναντι στη νέα υπερδύναμη και αντίπαλο της Αμερικής.
Ο νέος πρόεδρος επέλεξε επίσης τον πρώην βουλευτή της Νέας Υόρκης Λι Ζέλντιν για να ηγηθεί της Υπηρεσίας Προστασίας του Περιβάλλοντος (EPA), παρά –ή ακριβώς για- τις χαμηλές επιδόσεις που του προσάπτουν προοδευτικές πράσινες ομάδες ενώ βρισκόταν στη Βουλή. Οι δύο τελευταίοι Δημοκρατικοί πρόεδροι χρησιμοποίησαν τις ρυθμιστικές εξουσίες της EPA για να προσπαθήσουν να καταπολεμήσουν την κλιματική αλλαγή. Αλλά ο Ζέλντιν δεσμεύτηκε να εφαρμόσει την ενεργειακή πολιτική του Τραμπ «τρυπάνι, μωρό, τρυπάνι» και χαρακτήρισε τις ευθύνες του ως «προστασία της πρόσβασης σε καθαρό αέρα και νερό».
Το... μόνο κοινό στοιχείο που έχουν οι νέες επιλογές του
Δεδομένης της απρόβλεπτης κατάστασης του Τραμπ, καμία επιλογή προσωπικού δεν είναι ποτέ βέβαιη μέχρι να γίνει επίσημη. Και ακόμη και τότε, πολλά στελέχη δεν αντέχουν πολύ.
Αλλά κάθε επιλογή ή αναμενόμενη επιλογή μέχρι στιγμής έχει έναν κοινό παρονομαστή: την αταλάντευτη πίστη στον Τραμπ, ειδικά μετά τα διάσπαρτα κατηγορητήρια που εκδόθηκαν για την προεδρία του. Καθένας τους είναι γνωστός για την απότιση υπερβολικού «φόρου τιμής» στον Τραμπ στις τηλεοπτικές συνεντεύξεις, κάτι που ο νέος πρόεδρος λατρεύει. Ένα αίσθημα προδοσίας συχνά ήταν καταφανές στην πρώτη θητεία του Τραμπ, όταν τα μέλη της κυβέρνησης έδωσαν προτεραιότητα στον όρκο τους στο Σύνταγμα έναντι της πίστης τους προς… αυτόν, όπως συνέβη με τον πρώην επικεφαλής του FBI Τζέιμς Κόμεϊ και πολλούς άλλους.
Οι επιλογές των κορυφαίων κυβερνητικών επιλογών υποδηλώνουν ένα επίπεδο σχεδιασμού και οργάνωσης που απουσίαζε από την πρώτη μετάβαση του Τραμπ στην εξουσία το 2016, και μπορεί να αντανακλά την επιρροή της επερχόμενης προσωπάρχη του Λευκού Οίκου, Σούζι Γουάιλς, η οποία διεξήγαγε μια αποτελεσματική γενική εκλογική εκστρατεία παράλληλα με τις αλλόκοτες εκρήξεις του νέου προέδρου στις συγκεντρώσεις του και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ωστόσο, είναι πολύ νωρίς για να πούμε εάν η τρέχουσα προσέγγιση θα επαναληφθεί και στον Λευκό Οίκο. Συχνά κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του, ο Τραμπ καταπατούσε την ίδια την ατζέντα του συγκρουόμενος ανοιχτά με μέλη της κυβέρνησής του με τα οποία «πάγωνε» σχέσεις.
Ο Ρούμπιο, ο Βαλτς, η Στέφανικ, ο Ζέλντιν, ο Χόμαν και ιδιαίτερα ο Μίλερ αποτελούν «ανάθεμα» στους επικριτές του Τραμπ που φοβούνται ότι ο νεοεκλεγείς πρόεδρος θα οδηγηθεί σε ακραίες κατευθύνσεις. Αλλά καθεμία από αυτές τις επιλογές προσωποποιεί μια πτυχή των πολιτικών πεποιθήσεων και ενστίκτων του εκλεγμένου προέδρου. Και οι δικές τους θέσεις αντικατοπτρίζουν την επιθυμία για ανατροπές στην Ουάσιγκτον και στην παγκόσμια πολιτική των ΗΠΑ που παρακίνησαν πολλά από τα δεκάδες εκατομμύρια ψηφοφόρους να ψηφίσουν Τραμπ.
Τα περισσότερα είναι επίσης επιτυχημένα στελέχη, και –ίσως με εξαίρεση τον Μίλερ, ο οποίος θεωρείται σκληροπυρηνικός εξτρεμιστής– στις παραμέτρους των ανθρώπων που συνήθως επιλέγονται για θέσεις διοίκησης. Κι αν κλίνουν όλοι πολύ προς τα δεξιά, απλώς απηχούν το Ρεπουμπλικανικό κόμμα και τους ψηφοφόρους του κατά την εποχή του Τραμπ.
Ο Ρούμπιο, πρώην υποψήφιος για την προεδρία, είναι γνωστός σε όλη την υφήλιο, και υπηρετεί στις Επιτροπές Εξωτερικών Σχέσεων και Πληροφοριών της Γερουσίας. Η Στέφανικ είναι απόφοιτος του Χάρβαρντ, πρώην βοηθός του Τζορτζ Μπους στη Δυτική Πτέρυγα και μία από τις γυναίκες των Ρεπουμπλικανών που κατέλαβαν τις υψηλότερες θέσεις στη Βουλή. Ο Βαλτς, ο οποίος υπηρέτησε στο Αφγανιστάν, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, έχει παρασημοφορηθεί και εργάστηκε για τους υπουργούς Άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ και Ρόμπερτ Γκέιτς. Ο Χόμαν, ως πρώην εν ενεργεία διευθυντής Μετανάστευσης και Τελωνειακής Επιβολής, είναι ζυμωμένος με τα συνοριακά ζητήματα, ακόμα κι αν οι αντίπαλοί του θεωρούν τον τρόπο του ως κάπως σκληρό. Ο Ζέλντιν είναι ένας βετεράνος του στρατού και πρώην μέλος του Κογκρέσου που κατάφερε να αποτελέσει σκληρότερο του αναμενομένου αντίπαλο των Δημοκρατικών στις εκλογές για το θώκο του κυβερνήτη της Νέας Υόρκης.
Η Αλίσα Φάρα Γκρίφιν, η οποία υπηρέτησε ως διευθύντρια επικοινωνίας του Λευκού Οίκου επί Τραμπ, συνόψισε τις επιλογές του ως «άνθρωποι που έχουν αναμφισβήτητα τα διαπιστευτήρια να είναι εκεί, και έχεις μια αίσθηση του τι πρόκειται να κάνουν». Η Γκρίφιν, σήμερα σχολιάστρια του CNN που έχει επικρίνει συχνά τον Τραμπ, είπε στο CNN ότι η ταχύτητα των επιλογών του πρώην προϊσταμένου της για τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης έρχεται σε αντίθεση με τον αγώνα για να βρει νέα στελέχη στην πρώτη κυβέρνησή του.
Πόσο μακριά θα φτάσει ο Τραμπ;
Οι επιλογές του Τραμπ για τους Μίλερ και Χόμαν υποδηλώνουν ότι δεν υπάρχει καμία υπαναχώρηση από τις δεσμεύσεις του να ξεκινήσει μια μαζική απέλαση παράτυπων μεταναστών, η οποία ήταν
το πιο ακραίο τελικό επιχείρημα οποιουδήποτε προεδρικού υποψηφίου στην πρόσφατη μνήμη.
Ο Χόμαν ρωτήθηκε σε μια πρόσφατη συνέντευξη στο CBS εάν υπήρχε εναλλακτική λύση στον διαχωρισμό των μεταναστών που είχαν επισημανθεί για απέλαση από τους γονείς τους - μια πολιτική που προκάλεσε σάλο κατά την πρώτη θητεία Τραμπ. «Φυσικά και υπάρχει. Οι οικογένειες μπορούν να απελαθούν μαζί», ξεκαθάρισε.
Ο Μίλερ είχε βαρύτητα στον Λευκό Οίκο ως συνεργάτης του Τραμπ στην πρώτη του θητεία, γράφοντας μεγάλο μέρος της πιο «φλογερής» ρητορικής του ως ομιλητής. Η σκληροπυρηνική του ιδεολογία παρουσιάστηκε στο Συνέδριο Συντηρητικής Πολιτικής Δράσης τον Φεβρουάριο, όταν υποστήριξε ότι η μεταναστευτική πολιτική ήταν απλή. «Σφραγίστε τα σύνορα. Όχι παράνομοι μέσα, κι όποιος είναι εδώ φεύγει — αυτό είναι πολύ ξεκάθαρο». Ο Μίλερ πρόσθεσε ότι το επόμενο βήμα ήταν να πιάσουν τους χωρίς έγγραφα μετανάστες και να τους μεταφέρουν σε «εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας» όπου θα περίμεναν αεροπλάνα.
Ωστόσο, παρά αυτά τα «δρακόντεια» οράματα, υπάρχει αβεβαιότητα σχετικά με το πόσο μακριά θα φτάσει ο Τραμπ στο πρόγραμμα απέλασής του και εάν αυτό ταιριάζει με τις δυστοπικές ομιλίες του.
Ο Χόμαν, για παράδειγμα, είπε ότι η ιδέα ότι θα υπήρχαν «στρατόπεδα συγκέντρωσης» και επιχειρήσεις «σκούπα» στις γειτονιές είναι γελοία.
Ο εκλεγμένος πρόεδρος έχει την πολυτέλεια να μην είναι υποψήφιος για επανεκλογή το 2028, οπότε θεωρητικά δεν έχει τίποτα να χάσει. Ωστόσο, μερικές φορές αρνήθηκε να λάβει μέτρα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ακραία αντιδημοφιλία. Οι σκληρές νομικές μάχες από ομάδες πολιτικών ελευθεριών και υποστηρικτές των μεταναστών θα μπορούσαν, εν τω μεταξύ, να επιβραδύνουν τις απελάσεις. Και η απέλαση εκατομμυρίων μεταναστών χωρίς έγγραφα θα μπορούσε να είναι εξαιρετικά δαπανηρή, θα μπορούσε να διαταράξει την αγορά εργασίας, να εξοργίσει τις μεγάλες επιχειρήσεις και να περιπλέξει τις αλυσίδες εφοδιασμού – όλα αυτά θα μπορούσαν να βλάψουν την οικονομία και να επιβαρύνουν τον μελλοντικό πρόεδρο.
Πολλοί Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι θα μπορούσαν να συμφωνήσουν στην υπόσχεση του Τραμπ να ξεκινήσει με την απέλαση εγκληματιών χωρίς έγγραφα - το πιο εύκολο μέρος του σχεδίου του. Αλλά τα επόμενα στάδια είναι εκεί όπου η πολιτική θα μπορούσε να γίνει δυσάρεστη για τον Τραμπ.
Ο Τσαντ Γουλφ, πρώην υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας στην πρώτη θητεία του Τραμπ, άφησε να εννοηθεί ότι εξακολουθούν να υπάρχουν «γκρίζες ζώνες» σε όλη την έκταση των προθέσεων του εκλεγμένου προέδρου, αλλά ότι θα ήταν δυνατή μια πολύ ευρύτερη επιχείρηση επιβολής. «Μπορεί να είναι μια σκληρή πολιτική θέση, αλλά υπάρχουν εγκληματίες εδώ σήμερα που δεν απομακρύνονται», είπε ο Γουλφ στο CNN τη Δευτέρα, διαμαρτυρόμενος ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν υστερούσε σε αυτόν τον τομέα. «Αυτή η ιδέα ότι πρόκειται να εξαιρέσετε ολόκληρες τάξεις ατόμων από το νόμο, δεν νομίζω ότι πρέπει να ισχύει», είπε ο Γουλφ, επιτρέποντας ότι υπήρχαν άλλοι μηχανισμοί για εργαζόμενους να εισέλθουν στην οικονομία των ΗΠΑ νόμιμα ή για κάποιους μετανάστες χωρίς έγγραφα να αποκτήσουν νομικό καθεστώς εκτός της χώρας εάν παντρευτούν με πολίτες των ΗΠΑ.
Οι επικριτές του Τραμπ και οι ευάλωτοι μετανάστες χωρίς έγγραφα, ωστόσο, θα βρουν λίγα πράγματα στις νέες επιλογές προσώπων του νέου προέδρου για να τους προσφέρουν παρηγοριά.
Η νέα εξωτερική πολιτική του Τραμπ
Παρόμοια αβεβαιότητα περιβάλλει τη δεύτερη θητεία του Τραμπ σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική.
Σε αντίθεση με τον Τραμπ, ο Ρούμπιο δεν ήταν φίλος του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν, αν και πρόσφατα υπερασπίστηκε τη θέση του εκλεγμένου προέδρου ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία πρέπει να τελειώσει.
Ο Βαλτς ήταν αντίπαλος των προσπαθειών της κυβέρνησης Μπάιντεν να μεσολαβήσει για κατάπαυση του πυρός στη Γάζα μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς. Αυτές οι θέσεις είναι πολύ δεξιές για πολλούς δυτικούς συμμάχους της Αμερικής και ορισμένους ηγέτες του Δημοκρατικού Κόμματος. Αλλά συνάδουν με την «ορθοδοξία» του Ρεπουμπλικανικού κόμματος και εκατομμυρίων ψηφοφόρων του.
Τόσο ο Ρούμπιο όσο και ο Βαλτς είναι πιο «συμβατικοί» στην εξωτερική πολιτική από ορισμένους «απομονωτιστές» του ευρύτερου συνασπισμού του Τραμπ. Στο κρίσιμο ζήτημα της Ουκρανίας, ο Βαλτς επέκρινε την πολιτική της κυβέρνησης Μπάιντεν να εξοπλίσει τις δυνάμεις του προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι για να αποκρούσει τη ρωσική εισβολή ως «πολύ λίγο, πολύ αργά». Αλλά υποστήριξε επίσης τις θέσεις του Τραμπ φέτος ότι ήταν καιρός η Ευρώπη να αναλάβει το βάρος της υποστήριξης της Ουκρανίας επειδή οι ΗΠΑ έπρεπε να επικεντρωθούν στα δικά τους σύνορα.
Σε κάθε επερχόμενη προεδρική διοίκηση, η στελέχωση είναι σημαντική και παρέχει ιδεολογικές ενδείξεις για το πώς θα ενεργήσει ένας Λευκός Οίκος. Δεδομένου του ιστορικού του Τραμπ, με ακραία εναλλαγή βοηθών, ωστόσο, τίποτα δεν μπορεί να είναι μόνιμο καταλήγει το CNN.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
