Του Αντώνη Αντζολέτου

Οι αναλυτές στη Γαλλία υποστηρίζουν πως ο Εμανουέλ Μακρόν πέτυχε μια προσωπική νίκη το βράδυ της Κυριακής. Η προσωπικότητά του δεν άφησε πολλά περιθώρια αντίδρασης στη Μαρίν Λεπέν και τελικά κέρδισε με 17 μονάδες διαφορά. Διαψεύδοντας και τις πιο αισιόδοξες δημοσκοπήσεις. Είναι γεγονός πως δεν ήταν λίγοι όσοι πήγαν με "κρύα καρδιά" να ανανεώσουν την εμπιστοσύνη της Γαλλίας στον πρόεδρο Μακρόν μόνο και μόνο για να μη δώσουν το κλειδιά της χώρας σε ένα ακροδεξιό κόμμα. Η Γαλλία βγαίνει διαιρεμένη από αυτή την εκλογική αναμέτρηση σε τρια μπλοκ: Της σκληρής δεξιάς, της ριζοσπαστικής αριστεράς, αλλά και του Μακρόν που έχει κεντρώα χαρακτηριστικά.

Εκατομμύρια ψηφοφόροι προχθές διάλεξαν το "μη χείρον" ή δεν πήγαν να ψηφίσουν. Η πλειοψηφία των προερχόμενων από την "Ανυπόταχτη Γαλλία" του Μελανσόν, αλλά και πολλοί αναποφάσιστοι, αφού πρώτα πέταξαν το ψηφοδέλτιο της Λεπέν στα σκουπίδια στη συνέχεια έκλεισαν τα μάτια και ό,τι έμεινε το έριξαν στην κάλπη. Μειώνει η φοβική ψήφος το μέγεθος της νίκης του; Υπάρχουν δυο διαφορετικές αναγνώσεις. Από τη μια η αναγνώριση της στρατηγικής με την οποία πέτυχε τη διάλυση σοσιαλιστών και κεντροδεξιών βάζοντας απέναντί του ένα κόμμα που ο λαός στο τέλος της ημέρας αρνείται να το φέρει στην εξουσία. Στον αντίποδα η αποτυχία του να μιλήσει στα φτωχά κοινωνικά στρώματα και να λύσει χρόνια προβλήματα. Αυτή η αδυναμία οδήγησε τη Μαρίν Λεπέν να πάρει περισσότερες από δυο εκατομμύρια επιπλέον ψήφους σε σχέση με το 2017. Η Le Monde επεσήμανε την αποχή «που πλησίασε ρεκόρ» και το ότι η άκρα δεξιά "έσπασε για πρώτη φορά το φράγμα του 40% των ψήφων".

Ενδεικτικά είναι τα ποιοτικά στοιχεία της κάλπης σύμφωνα με τα οποία τα στελέχη επιχειρήσεων ψήφισαν κατά 78% τον Μακρόν, ενώ η εργατική τάξη σε ποσοστό 68% τη Λεπέν. Πρόεδρο των "ελίτ" τον χαρακτήριζαν οι αντίπαλοί του και αυτόν τον τίτλο επιχείρησε να βγάλει από πάνω του. Έκανε σαφώς μια πιο επιθετική καμπάνια στον δεύτερο γύρο και κατάφερε να βγεί μπροστά. Και τελικά το αντι-Λεπέν κύμα αποδείχθηκε ισχυρότερο από το αντι-Μακρόν Καρδιοχτύπησε, όμως και μαζί του όλη η Ευρώπη. Τον Μακρόν τον βοήθησε τελικά και η πολυσυλλεκτικότητα του κόμματός του σε αντίθεση με τη Λεπέν που οι δεξαμενές της δεν είναι πλούσιες και η ψήφος που μπορεί να μαζέψει έχει συγκεκριμένα γεωγραφικά χαρακτηριστικά. Ο Μελανσόν για να τον καρφώσει επεσήμανε ότι εξελέγη πρόεδρος καταγράφοντας ένα από τα πιο χαμηλά ποσοστά. Παρ΄ όλα αυτά μετά τον Φρανσουά Μιτεράν και τον Ζαν Σιράκ η ιστορία έγραψε πως είναι ο τρίτος πρόεδρος της 5ης γαλλικής δημοκρατίας που επανεκλέγεται. ¨Η αλλιώς ο πρώτος μετά την οικονομική κρίση του 2008. Ο Μιτεράν υπενθυμίζεται πως χρειάστηκε να συγκατοικήσει με τους κεντροδεξιούς και ο Σιράκ με τους σοσιαλιστές. Παραδοσιακά λοιπόν οι Γάλλοι όταν έδιναν δεύτερη ευκαιρία στους προέδρους τους στη συνέχεια τους έπαιρναν στη Εθνοσυνέλευση την πλειοψηφία. Αυτά πριν το 2002 όταν η θητεία ήταν επταετής.

Η πιθανότητα "συγκατοίκησης" του Μακρόν υπάρχει. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι τον περιμένουν στη γωνία καταρχάς για τα ζητήματα της καθημερινότητας. Τα "Κίτρινα Γιλέκα" θεωρείται θέμα χρόνου να ξαναβγούν στους δρόμους προκαλώντας ένα κλίμα ασφυκτικό για το "En Marche!". Και στο ερώτημα αν είναι έτοιμο το κόμμα του Μακρόν να αντεπεξέλθει σε αυτή την μεγάλη πρόκληση η απάντηση είναι εύκολη: Όχι. Ιδρύθηκε πριν τις εκλογές του 2017 και τα προεδρικά του καθήκοντα τον απορρόφησαν τόσο πολύ που ούτε δεσμούς με την κοινωνία κατάφερε να δημιουργήσει, αλλά ούτε έναν αξιόπιστο μηχανισμό. Τη Δευτέρα το βράδυ πραγματοποιήθηκε συνεδρίαση πολιτικών στελεχών του κόμματος του Μακρόν προκειμένου να εξεταστούν τα επόμενα βήματά τους. Γνωρίζουν πως οι πολιτικοί του αντίπαλοι τον περιμένουν στη γωνία και προκαλώντας ένα κλίμα αναταραχής η πιθανότητα στις 12 Ιουνίου να καταφέρει να πάρει την πλειοψηφία της Εθνοσυνέλευσης (289 ψήφοι) είναι εξαιρετικά αμφίβολη.

Η δεξιά και η αριστερή πτέρυγα ψάχνουν να βρουν συμμαχίες, όμως οι συζητήσεις είναι ακόμα σε πρώιμο στάδιο. Τη Λεπέν με τον Ζεμούρ είναι πολλά που τους χωρίζουν, αλλά κυρίως το γεγονός πως η πρόεδρος του "Εθνικού Συναγερμού" κατάφερε λόγω του επικεφαλής του "Reconquete" να εμφανιστεί πολύ πιο μετριοπαθής σε σχέση με το 2017. Η πιθανότητα το Κομμουνιστικό κόμμα, να συμβαδίσει με τους Οικολόγους και τον Μελανσόν μοιάζει πιο ρεαλιστικό αυτή τη στιγμή αν και σε αυτή την περίπτωση υπάρχουν πολλά ζητήματα που θα πρέπει να διευθετηθούν.